Cztery odważne dusze, które potrzebują wsparcia, stając w obliczu wielkich wyzwań. Program Drogie Życie został stworzony, aby pomóc ludziom takim jak oni wyjść ze strefy komfortu, stawić czoła największym przeszkodom, pokonać demony i... dowieść samym sobie, że są czegoś warci. Stojąc na rozdrożu pomiędzy ciągłym pragnieniem zdobycia czegoś więcej, a całkowitym zagubieniem, zdecydowali się wziąć udział w tym projekcie. Uczestnictwo w nim zamierzają potraktować jak kolejne postanowienie noworoczne, tym większe jest ich zdziwienie, kiedy dają się porwać szalonej przygodzie, która już na zawsze zmieni ich życie.

Dorota Wellman, jedna z najbarwniejszych osobowości polskiego dziennikarstwa, zdradza, jak wygląda medialne życie poza kamerami. Jak zrobić karierę w TV? Kto jest prawdziwą gwiazdą, a kto tylko wydmuszką? Dlaczego show must go on? I wreszcie. Jak stworzyć udany duet?

Nie pozwoliły, aby wojna zniszczyła ich marzenia. Wojna to z pozoru męska sprawa. Zmienia jednak kobiece losy równie mocno, jak męskie. Jak żyć w czasach, gdy własne wesele kończy się aresztowaniem przez gestapo, gdy tylko bliski poród wstrzymuje wykonanie wyroku śmierci, wykonanie zaś zadania wymaga nawiązania romansu z wrogiem? Jak zachować kobiecą wrażliwość, gdy wokół panuje okrucieństwo, przemoc i niesprawiedliwość? Gdy najmodniejszym dodatkiem staje się biało- czerwona opaska, a w torebce, obok szminki i lusterka, trzeba schować pistolet? Dziewczyny wojenne to zapierające dech w piersiach wojenne losy 11 kobiet m.in. Jadwigi Piłsudskiej (córki Marszałka Polski), Lidii Lwow (związanej z legendą AK - majorem ”Łupaszką”) i Haliny Wittig (odznaczonej medalem Sprawiedliwa wśród Narodów Świata)

Sto lat fascynującego życia, sto lat burzliwej kariery, sto lat dramatycznych zwrotów historii. Piękna, mądra, utalentowana, chociaż, jak mawiał Aleksander Zelwerowicz, ze zbyt małymi jak na aktorkę oczami. Nauczyła się sobie radzić nawet z tym: jej oczy przed kamerą były zawsze szeroko otwarte. Otwarte musiały być na świat, który wokół niej zmieniał się w niesamowitym tempie. Galicyjskie dzieciństwo, niby XX-wieczne, ale w świecie jak XIX stulecia. Przedwojenna Warszawa, w której jako adeptka aktorskiego fachu krąży po literackich i muzycznych salonach. Wilno czasów wojny, gdzie debiutuje i przeżywa koszmar kolejnych okupacji. I znowu Warszawa, w której naprawdę przeżywa to, co potem zagra w "Zakazanych piosenkach"- pierwszym powojennym filmie, który przyniesie jej sławę i status gwiazdy. Wielkie i małe role w teatrze i na scenie historii PRL. A potem jeszcze wielki powrót w filmach Doroty Kędzierzawskiej czyteatrze Grzegorza Jarzyny - ostateczny dowód, że Danuta Szaflarska była nie tylko gwiazdą ale teżwielką aktorką. Gabriel Michalik stworzył subtelny portret legendy polskiego teatru i kina oraz ludzi, których napotkała w swoim czasie oraz epoki, która stawiała przed nią przeszkody, którą potrafiła pokonać z naturalną elegancją, wdziękiem i niezwykłą pogodą ducha. Ta opowieść wzrusza, budzi zdumienie ale przede wszystkim daje nadzieję.

Na dnie jeziora zostaje znalezione ciało policjanta. Kto stoi za jego śmiercią? I czy zbrodnia może mieć związek ze znakiem zodiaku? Podinspektor Marián Holina ma słabość do rogalików, którym wystawia noty w skali od 1-5; bardziej niż nowoczesnym metodom śledczym ufa własnej intuicji, objawiającej się łaskotaniem w okolicach pępka; w chwilach słabości zwraca się do Najwyższej Instancji (po słowacku), a gdy się denerwuje, rzuca mięsem (po węgiersku). Niemniej specyficzni są jego partnerzy, niedoświadczony i ciągle wyrywający się przed szereg aspirant Diviš oraz hiperaktywna kapitan Šotolová. Jakby tego było mało, w praskim Wydziale Zabójstw robotę omawia się raczej w stołówce niż przy biurku. Sympatyczny, bezpretensjonalny i pozbawiony supermocy zespół Holiny, wciągająca intryga oraz nieodzowny czeski humor sprawiają, że Iva Prochazková wprowadza nową jakość do literatury kryminalnej.

Książka Grynberga to zapisy jego rozmów z ludźmi, którzy przeżyli Holokaust. Autor ocalił od zapomnienia ich twarze (na zdjęciach) oraz losy (w pełnych dramatyzmu opowieściach i wspomnieniach). Charakterystyczne jest to, że dialogi zostały zapisane w dosłownym brzmieniu - dużo w nich dygresji, emocji, wtrąceń... Bardzo to poruszające i autentyczne - ma się wrażenie współuczestniczenia w tych rozmowach, które nieraz są przerywane, gdy bohaterowie książki nie mają sił, by kolejny raz mierzyć się z bolesną przeszłością. Wielkie uznanie należy się autorowi, który potraktował swoją reporterską pracę jak misję. Widać tu i wyrobione pióro, i zaangażowanie pisarza, który potrafi nie tylko pytać, ale przede wszystkim słuchać. "Ocaleni..." to książka wstrząsająca, zapadająca w pamięć, dająca wiele do myślenia na temat okrucieństwa wojny i tego, co jeden człowiek może uczynić drugiemu. To również świadectwo głębokiego humanizmu i bohaterstwa tych, którzy pomagali Żydom podczas wojny - wielu rozmówców nie przeżyłoby, gdyby nie spotkali na swej drodze bezinteresownych, dobrych ludzi.

Ta książka miała nie powstać. Przedstawieni w niej ludzie ukrywają się lub nie żyją. Autor również usłyszał groźby pod swoim adresem. Mafia kalabryjska to dzisiaj najpotężniejszy syndykat zbrodni na świecie. Znana jako ‘ndrangheta, działa w 120 krajach, zarządza bilionami euro, piorąc brudne pieniądze dla cosa nostry, camorry, kolumbijskich karteli i rosyjskiej mafii. Kontroluje 80% rynku twardych narkotyków w Europie. Wpływa też na sytuację polityczną na świecie – szantażowała rządy Tajlandii i Indonezji. Prawdopodobnie to ona stała za śmiercią dziennikarza Jana Kuciaka i wywołała kryzys polityczny na Słowacji.Członków mafii kalabryjskiej łączą relacje rodzinne, a organizacji nie da się opuścić. Nawet jeśli jesteś tylko córką lub żoną. Jeśli odchodzisz, znikasz na zawsze. A jeśli chcesz innego życia dla swoich dzieci, musisz mieć odwagę, aby przeciwstawić się rodzinie, która ci tego nie wybaczy. Która nie będzie mieć problemu z tym, żeby zabić twoją córkę. Nie zawaha się rozpuścić twoich kości w kwasie solnym. Trzy dobre matki znalazły w sobie siłę, aby podjąć największe ryzyko – zdradzić swoich ojców i mężów, żeby ocalić synów i córki. Oto wstrząsające kulisy największej wojny, jaką kobiety wypowiedziały włoskiej mafii w XXI wieku.

Romans niemożliwy. Ona – dopiero wchodząca w życie, spontaniczna i radosna poetka. On – starszy o trzydzieści lat, intelektualista o smutnych oczach, książę emigracji. Połączy ich uczucie – tajemnicze i skomplikowane. W 1957 roku Agnieszka Osiecka jedzie do Paryża. W walizce przemyca opowiadanie narzeczonego, Marka Hłaski, by przekazać je szefowi paryskiej "Kultury". Jerzy Giedroyc jest olśniony – jednak nie tylko talentem młodego pisarza, ale przede wszystkim zjawiskową poetką. Jedzie za nią nawet do Londynu, choć nikt od dawna nie widział go poza Paryżem. Wszystko po to, by wręczyć jej fiołki. Agnieszka także czuje coś, czego nie doświadczyła nigdy wcześniej. Ale nawet ona – ekspertka od miłości – nie potrafi nazwać tego, co ich łączy. W opartej na faktach powieści Manuela Gretkowska mistrzowsko opowiada historię miłości niemożliwej, o której Osiecka milczała całe życie.

Kiedy się spotkali, pachniał burbonem, mydłem, tytoniem i wilgotną bawełną. Ich fascynacja była natychmiastowa i obustronna. Kilka miesięcy później byli już małżeństwem.Ernest Hemingway i Hadley Richardson.Los rzucił ich do magicznego Paryża lat dwudziestych: stolicy światowej bohemy, pełnej gwarnych, zadymionych barów, gdzie zabawa trwała do białego rana. To tam, w atmosferze bogactwa i intensywności życia legendarnego „straconego pokolenia”, rozkwitała ich miłość.Do chwili, gdy pojawiła się druga kobieta.Ale to właśnie o Richardson pod koniec życia i po kolejnych małżeństwach Hemingway powiedział, że „wolałby umrzeć, niż zakochać się w kimś innym niż Hadley”.To jest jej historia.Paryska żona, bestsellerowa powieść znakomitej pisarki Pauli McLain, to literacki hołd złożony Hadley Richardson, kobiecie o wyjątkowej osobowości i niezwykłym charakterze. Jej niezwykły głos prowadzi nas przez kręte uliczki Montparnasse’u i koleje dramatycznego związku z miłością jej życia, Ernestem Hemingwayem.

Psycholożka sądowa opisuje co bardziej zaskakujące czy poruszające przypadki ze swojej kariery. co prawda trochę za bardzo skupia się na własnej karierze i swoich przeżyciach, ale ogólnie stara się rzetelnie i obiektywnie dociekać, jakie są motywacje poszczególnych zbrodniarzy, co im w głowie siedzi, czy w poszczególnych przypadkach można mówić o resocjalizacji. Wspomina lunch z Maurice'em który rzucał szklanym okiem. Odwiedzała wiezienia w Manchesterze, Wakefield, oceniała relacje miedzy osadzonymi a strażnikami. Często musiała stawiać czoła mizoginii, agresji i frustracji. Patrick Thomson przebywał w kiepskich warunkach, zdrowie tracił w więzieniu, ale malował obrazy. Próbował sie zabic. Z kolei Paul zabił swoją Alison, należał do domowych tyranów. Najpierw stosował terror psychiczny i manipulował ją by zwątpiła w swoje zdrowe zmysły. Travis- badania przesiewowe czy nie symuluje utraty pamięci. Ciekawy ustęp o trudności związanej z ustaleniem czy się symuluje chorobę psychiczną, czy nie. Symulant Ian Huntley, zabójca 2 dziewczynek. Marcus zadźgał brata na oczach swojej córki. Tajniki terapii poznawczo-behawioralnej. Niestety niektórym osadzonym nie da się pomóc, siedzą w koszmarnych warunkach, a ich psychika się wypacza. Dowiadujemy się Co robi profiler i jak ostatnio zyskał na statusie ? Gary oskarżony o molestowane dziewczynek zapadł na białaczkę i szybko zmarł. Praca psychologa to też profesja ryzyka, bo autorka musiała zmierzyć się z uporczywym stalkerem.