Prawie niewidzialni to obejmująca lata 1929-1939 pierwsza część fabularyzowanej opowieści o losach rodzeństwa karłów, aktorów cyrkowych i teatralnych – Anieli i Stefana Pycków, pochodzących ze Strzegowa na Mazowszu. Historia opowiadana ustami Stefana Pycki (1906-1979) rozpoczyna się w rodzinnym Strzegowie w latach poprzedzających epokę wielkiego kryzysu. Rokiem przełomowym dla obojga rodzeństwa jest rok 1932, kiedy to najpierw Stefan, a potem Anielka (1924-1975) zostają zaangażowani do znanego i cenionego w tamtych czasach berlińskiego cyrku Apolonii i Carla Schaeferów „Schaefer’s Liliputaner”. Zespół liczący ponad trzydzieści osób niskiego wzrostu wszędzie budzi ogromne zainteresowanie. Siedem lat rodzeństwo Pycków podróżuje wraz z cyrkiem państwa Schaeferów niemal po całej Europie. Odwiedzają m.in. Paryż, Amsterdam, Rzym, Palermo, Londyn, Brukselę, biorą udział w Wystawach Światowych, występują w największych miastach Niemiec. W roku 1935 rodzi się wielka i niespełniona miłość Stefana do Klary Lis, aktorki niskiego wzrostu, pochodzącej z Budapesztu. Powracającym motywem Prawie niewidzianych jest rodzenie się hitlerowskiego nazizmu, oglądane w Norymberdze, Monachium czy Berlinie okiem „podwójnego podczłowieka” – Słowianina i karła. Latem roku 1939 cyrk zostaje czasowo rozwiązany i Aniela i Stefan wracają do Polski. Opowieść kończy się w przededniu II wojny światowej, ostatniego dnia sierpnia 1939 roku.

Złote sidła to piękna opowieść o miłości, poszukiwaniu szczęścia, zbawiennym działaniu kanadyjskiej przyrody i dawnych legendach które pozostają gdzieś głęboko ukryte w archiwach i kartotekach Królewskiej Policji Konnej. Książki takie jak ta pozwalają uwierzyć w miłość prawdziwą, czystą, bezinteresowną i na całe życie. Uczą także większej wrażliwości na piękno przyrody i szacunku do otaczającego nas świata. Książka należy do powieści przygodowych. Jej pierwsze polskie wydanie ukazało się w roku 1927.

Dla Paula, który nie widział w życiu niczego poza światem paryskich przedmieść, spotkanie z dziką przyrodą Sologne jest fascynujące. Oddany pod opiekę Borela, który pracuje jako łowczy, szybko nawiązuje znajomość z najsprytniejszym kłusownikiem w okolicy. Paul poznaje tajemnice natury, cieszy się wolnością i pełną piersią oddycha nowym życiem, aż pewnego dnia staje oko w oko z potężnym jeleniem. Pragnąc uchronić go przed ludźmi, wstępuje na ścieżkę, która doprowadzi go do tajemnicy własnych narodzin. Oda na cześć natury, ale także refleksja na temat tożsamości, pochodzenia, przyjaźni.

Wakacje bez wyjazdu za granicę czy choćby nad morze? Po początkowych obawach, czy nie grozi jej śmierć z nudów, Aneta przekonuje się, że dom prapradziadka jej przyjaciółki Karoliny może kryć skarb równie fascynujący jak grobowce faraonów, a odnalezienie go wymaga wiedzy, sprytu i odwagi Indiany Jonesa. I narażenia się na podobne niebezpieczeństwa jak słynny archeolog, zwłaszcza gdy spokojne jezioro zamienia się w straszliwy żywioł, a na drodze poszukiwaczy skarbów stają Gruby i Kastet. Kto okaże się przyjacielem, a kto wrogiem? Co będzie prawdziwym skarbem prapradziadka? I dlaczego warto znać stare wyliczanki i język hebrajski? Młodych czytelników zapraszam do poznania wakacyjnych przygód czworga ich rówieśników: Karoliny i Anety oraz Karola i Kamila. A starszych - do powrotu do niezwykłego świata dziecięcych marzeń o skarbach i przygodach.

Młody Awaru wyrusza na Atlantydę, tajemniczą wyspę, której mieszkańcy posiedli nieznane innym plemionom sekrety i tajemnice. Okazuje się jednak, że nie on jeden próbuje je przeniknąć. Czy uda mu się uniknąć grożących mu niebezpieczeństw i dowiedzieć się, kim byli ludzie, zamieszkujący ten dziś.

Pisarze są o wiele bliżsi spowitych mgłą tajemnicy prawd... Tylko tym, którzy z rozmachem rozwijają skrzydła wyobraźni, udaje się czasami musnąć skraj odległego, niewidzialnego świata... To słowa z tytułowej noweli gotyckiej. I jeszcze poprzedzająca ją dedykacja: Dla mojego Mistrza, Henryego Jamesa. Bo amerykańska pisarka Gertrude Atherton (1857-1948) wysoko ceniła twórczość Jamesa, szczególnie tę z wątkami nadnaturalnymi. Sama napisała takich historii niewiele, są jednak na tyle znaczące dla gatunku, że do dziś wydawcy umieszczają je w antologiach. Gotyckie pisarstwo Gertude Atherton to nie tylko klasyczna groza z duchami w tle, ale i groza sytuacji, w jakich postawiła swych bohaterów, na pozór tak zwyczajnych... Tworzyła w czasie, kiedy światem literatury rządzili Henry James, Edith Wharton czy Ambrose Bierce - by pozostać przy twórcach literatury grozy i godnie im dotrzymywała kroku, o czym przekonuje sześć tych misternych historii.

O wulkanach, które rzadko są tematem książek. Stanowi świeży powiew w literaturze podróżniczo-przewodnikowej. Napisana ze swadą, w nowatorski sposób, zawiera unikalne fragmenty dzienników z wypraw, wspomnienia pisane na kolanie, gdzieś w namiocie. Dzięki temu jej niewątpliwym walorem jest autentyczność przekazu, sugestywne oddanie emocji. Pośród wybranych na potrzeby tej publikacji wulkanów są te najwyższe i najciekawsze pod względem naukowym, zarówno popularne wśród turystów, jak i te, które warto odwiedzić, choć pozostają raczej nieznane. Nie brakuje tu ciekawostek i opisów interesujących miejsc pochodzenia wulkanicznego. Część poradnikowa obejmuje wskazówki, jak zdobyć poszczególne szczyty. Autor poświęca też nieco uwagi polskim wulkanom. Ponadto w zamieszczonym w książce słowniku wyjaśnia terminologię wulkaniczną oraz dzieli się bogatą wiedzą z tej dziedziny.