Trudno jest budować nowe życie, gdy wszystko dookoła okazuje się kłamstwem. Po bolesnym rozstaniu z mężem Zuza postanawia przeorganizować swoje życie. Pierwszym krokiem jest powrót do rodzinnego Wrocławia, gdzie odnawia kontakt z dawną przyjaciółką i poznaje sympatyczne małżeństwo prowadzące niewielką księgarnię. Gdy udaje się jej w końcu znaleźć wymarzoną pracę, młoda kobieta nabiera przekonania, że szczęście jest na wyciągnięcie ręki. W tym samym czasie zaczynają się dziać wokół niej trudne do wytłumaczenia rzeczy. Ktoś nieustannie ją śledzi, a w jej głowie pojawiają się fragmenty wspomnień, które wydają się nie należeć do niej. Zuzie coraz częściej towarzyszy myśl, że jej bliscy coś przed nią ukrywają. Czy rzeczywiście w jej życiorysie istnieją wydarzenia, których zupełnie nie pamięta? Tylko konfrontacja z przeszłością może przynieść odpowiedzi na dręczące ją pytania...

Autorka, choć urodzona w Stanach Zjednoczonych, ma litewskie korzenie, a opowiedziana przez nią historia oparta jest na przeżyciach członków jej własnej rodziny. Przeżyć, które nie były wyjątkiem wśród ludów nadbałtyckich w czasie II wojny światowej. Lina, bohaterka i narratorka „Szarych śniegów Syberii”, jest jedną z milionów ofiar reżimu stalinowskiego, który za cel postawił sobie wyniszczenie całych narodów na anektowanych terenach. Całe rodziny z godziny na godzinę traciły wszystko, były rozdzielane i zmuszane do deportacji w nieludzkich warunkach na lodowatą Syberię. Choć postacei występujące w powieści są fikcyjne, to całe to okrucieństwo, wydarzyło się jednak naprawdę. Jej lektura była więc trudna, ale też bardzo zajmująca. Powieść jest przepełniona uczuciami – strachem, rozpaczą, bólem i tęsknotą, ale także dumą, nadzieją i miłością. Ruta Sepetys stara się pokazać walkę o godność, o zachowanie ludzkich odruchów w okrutnej rzeczywistości, a także że każdy człowiek może skrywać w sobie tajemnice. W książce nie brak zaskakujących wydarzeń, dzięki którym czytelnik może zerknąć w psychikę poszczególnych zesłańców, w ich reakcje na przeciwności losu, różnice w charakterach skutkujące odmiennymi działaniami. Nie są to jednak opisy suche – każdą osobę poznajemy z perspektywy Liny, 16-letniej dziewczyny, którą często zdumiewa nie tylko postępowanie współtowarzyszy (w tym jej najbliższych),ale także strażników. Styl autorki jest mieszanką prostoty i głębokiej emocjonalności, który w efekcie sprawia, że bez trudu wczuwamy się w sytuację młodej bohaterki, aby towarzyszyć jej w przerażającej podróży.Książka może być czytana zarówno przez starszą młodzież, jak i przez dorosłych.