„Tam, gdzie milczą róże” to poruszająca, pełna emocji historia o sile kobiecej przyjaźni, która sprawia, że z każdego życiowego zakrętu można wyjść na prostą. Anastazja pomyślała, że na tym popieprzonym świecie żyje masa kobiet podobnych do Jagody. Zastraszonych, mających nadzieję na lepsze jutro i czekających na jakieś koło ratunkowe, którego nikt nie chce im rzucić. Dotarło do niej, że nadzieja na lepsze jutro wcale nie jest czymś dobrym. Bo co to znaczy mieć nadzieję? Oddychać zatrutym powietrzem i łudzić się, że ktoś otworzy okno? A może utknąć na bezludnej wyspie i czekać w nieskończoność na ratunek? Podczas gdy nadzieja umiera ostatnia, wiara w siebie jako pierwsza szuka rozwiązania. Na pierwszy rzut oka Anastazję i Jagodę różni tak wiele, że ich przyjaźń może wydawać się nierealna. Ta pierwsza to przytłoczona domową rutyną matka dwóch chłopców, ta druga – pewna siebie, zawsze uśmiechnięta kobieta sukcesu. Kiedy pewnego dnia Jagoda po prostu znika jak kamień w wodę, przyjaciółka postanawia podążyć jej śladami na drugi koniec Polski. Wkrótce odkryje, że to, co wyglądało na idealne życie, było jedynie sprawnie rozgrywanym spektaklem, a za maską z wyrysowanym szerokim uśmiechem schowana jest twarz opuchnięta od łez… Tylko przyjaźń pozwoli ci uwierzyć, że wszystko jest możliwe.

Kiedy młoda i piękna Catherine Bailey spotyka Lee Brightmana nie może uwierzyć własnemu szczęściu. Wspaniały, charyzmatyczny i spontaniczny – wydaje się mężczyzną idealnym. Znajomi Catherine, którzy po kolei ulegają jego urokowi, również podzielają tę opinię. Wkrótce jednak Lee ujawnia swoje prawdziwe oblicze, a miejsce czułości i namiętnego seksu zajmuje chorobliwa zazdrość. Choć nieprzewidywalność mężczyzny i jego bezwzględne dążenie do sprawowania kontroli zaczynają przerażać Catherine, nikt nie traktuje poważnie jej obaw. Zdesperowana dziewczyna, coraz bardziej odizolowana, uwięziona w najciemniejszym kącie własnego świata, drobiazgowo obmyśla plan ucieczki…

Splot tragicznych wydarzeń sprawia, że Wiktoria zostaje sama. Los jednak daje jej coś bardzo cennego - córeczkę. Jednak błędnie podjęte decyzje z przeszłości wciąż dają o sobie znać. Eryk wychodzi na wolność. Czy zostawi kobietę w spokoju? Wiktoria w końcu poznaje swoich teściów i zaczyna rozumieć zachowanie swojego męża. Nim jednak to się stanie, musi odwiedzić malowniczą Andaluzję, gdzie poznaje tajemniczego Miguela. Jaką tajemnicę kryje Małgorzata, matka jej męża i Emanuela, jego niania? Michał dowiaduje się o synu. Czy w związku z tym zrehabilituje swój haniebny czyn z przeszłości czy też potwierdzi swoją podłą naturę?

Czy można pozostać sobą, gdy ktoś bliski straci pamięć i zapomni, kim jesteśmy? Pola wraca do rodzinnego domu dzień przed pogrzebem babki. Chce odzyskać wspomnienia, które straciła Hanna. Wchodzi w pamięć jak w pokutę. Co stało się z bratem babki, który pewnego dnia zniknął? Skąd w siostrze Hanny tyle złości i goryczy? Czy Pola zdoła odkryć to, o czym wszyscy w rodzinie milczą? Paulina Jóźwik pisze z czułością i wrażliwością na drugiego człowieka. Strupki to opowiedziana ciepłym szeptem powieść o godzeniu się z życiem, pamięci i rodzinnym domu, którego głos pozostaje w nas na zawsze.

Beata Chomątowska opisuje historię Rabki-Zdroju, począwszy od odkrycia dobroczynnych solanek. Złoty okres uzdrowiska przypada na międzywojnie, gdy pod zarządem rodziny Kadenów rozwija się nasza rodzima „czarodziejska góra” – z eleganckimi pensjonatami, dancingami i elitarnymi szkołami dla młodzieży z dobrych domów. Potem nadchodzą mroczne dni: w Rabce powstaje inna szkoła, w której przyszli członkowie oddziałów SS ćwiczą się w wykonywaniu egzekucji, bezpowrotnie znikają też żydowscy mieszkańcy miasta. W 1945 roku dochodzi do napadów z bronią na żydowskie sierocińce, a „leśni” jeszcze długo nie składają broni, wcielając w życie mit podhalańskiego zbójnika. Polska Ludowa tworzy tu wielki sanatoryjny kombinat dla najmłodszych, gdzie pełni oddania lekarze walczą o zdrowie przyszłych pokoleń. We wspomnieniach wielu małych kuracjuszy sanatorium przypomina jednak kolonię karną… Rabka nie jest zatem miejscem z bajki, nie jest też miasteczkiem z horroru. Jak mówi jeden z dawnych mieszkańców, to miasto pełne podwójności, skrywające niejednoznaczną, fascynującą przeszłość.

Pierwsza część Sagi Przytulnej to niezwykła opowieść o niezwykłych ludziach. Emocje, nieoczekiwane zwroty akcji, sekrety, a przede wszystkim miłość, przyjaźń i słowo DOM, w wielu jego znaczeniach, a to wszystko opowiedziane przez Katarzynę Michalak. Każda rodzina może być niezwykła. Ta jest niezwykła aż za bardzo! Rodzina Gawroszów: dziadkowie Apolonia i Antoni, rodzice Alicja i Andrzej oraz ich czworo dzieci, wydają się zwykłą rodzinką, jakich wiele. Kochają się, wspierają, jedno za drugim wskoczyłoby w ogień. Tę rodzinę wyróżnia jednak coś więcej niż to, że wszystkie imiona zaczynają się na literę A. Każda rodzina może mieć tajemnice. Ale żeby aż tyle? Kiedy pojawia się możliwość przeprowadzki do uroczej przedwojennej Willi Przytulnej, wychodzi na jaw, że każdy w rodzinie skrywa jakiś sekret. Z trudem wiążą koniec z końcem, a tu nagle pojawiają się pieniądze na okazały dom. Ktoś prowadzi podwójne życie, a ktoś ukrywa przed innymi swoje uczucia. I wreszcie największa niewiadoma: Azja, czarna owca rodziny. Zniknął na trzy lata, a teraz wraca, żeby namieszać jeszcze bardziej. A może wprost przeciwnie? Każda rodzina ma kogoś, kogo trudno kochać. Azja powraca do domu, a wraz z nim wracają urwane rozmowy i wykrzyczane w złości oskarżenia. Czy Gawroszowie dostaną od losu drugą szansę? Czy stać ich na pojednanie? Jakie sekrety ujrzą światło dzienne, a jakie zostaną ukryte jeszcze głębiej?

Druga część Sagi Przytulnej to niezwykła opowieść o niezwykłych ludziach. Emocje, nieoczekiwane zwroty akcji, sekrety, a przede wszystkim miłość, przyjaźń i słowo dom, w wielu jego znaczeniach. Tak jak w pierwszym tomie, tak i w tym znajdziecie wiele tajemnic rodziny Gawroszów, jednak dzięki Azji, każda z nich powoli wygląda na światło dzienne. Czy właściciele tych tajemnic są z tego powodu zadowoleni? Początkowo czują strach, boją się reakcji najbliższych, jednak w następnym momencie czują wielką ulgę i wdzięczność, że rodzina zna ich sekret i nie muszą już przed najbliższymi nic ukrywać. Amelia dziewczyna, która choruje na nieuleczalną chorobę informuje swoją rodzinę i tym, że jest w ciąży. Co jest dla wszystkich ogromnym szokiem. Wiedzą, że jest to zagrożenie dla życia zarówno Amelki, jaki i dziecka, które nosi pod sercem. Jednak Amelia uparła się, że urodzi dziecko. Azja odnalazł także sekret swojej mamy. Razem z bratem postanowili zdjąć ciężar z barków Alicji i ujawnić skąd biorą się ogromne sumy pieniędzy na koncie ich matki. Uwierzcie to będzie szok nie tylko dla rodziny Gawroszów, ale i dla czytelników.

Bardzo dobry przewodnik po ADHD, w którym autorka opisuje historię oraz początki jak pojawiły się pierwsze przebłyski, że ADHD może dotyczyć nie tylko dzieci ale i dorosłych. Z książki tej dowiecie się czy istnieje jednoznaczne wyjaśnienie przyczyn ADHD, czy ADHD to choroba, a może niepełnosprawność? Bardzo interesujący jest rozdział o tym jak ADHD wpływa na relacje międzyludzkie. Przystępny język i fakt, że autorka jest osobą, której nie jest obce ADHD sprawia, że jest to pozycja wiarygodna i godna polecenia zarówno osobom z ADHD jak i im bliskim chcącym lepiej zrozumieć tą tematykę. Autorka większą część treści opiera na swoim doświadczeniu życiowym, przez co lektura jest o wiele bardziej przyjemniejsza w odbiorze. Przytacza wiele zagadnień z życia z jakimi się zmagała. Oczywiście nie zabraknie tu również badań naukowych ale to nie one skupiają największą uwagę. Treść jest piorunująco istotna. Angelina Boerger zachęca do czytania a przede wszystkim do zdiagnozowania samego siebie najlepiej podczas wizyty u specjalisty, dodatkowo odpowiada na pytania jak żyć, czego unikać i jak sobie radzić z tą przypadłości. Pokazuje nam co utrudnia a co ułatwia funkcjonowanie. Książka jest świetnym drogowskazem dla osób które podejrzewają u siebie ADHD. Nie wszystko jest łatwe i schematyczne. U każdego objawy są inne i nie wszystkie złote rady będą pomocne ale najważniejsze jest wiedzieć z czym mamy do czynienia.

dopuszczeniem inności, w tym przypadku mniejszości rasowej, w swojej książce porusza bardzo ważne i trudne tematy. Początkowo pojawia się rasizm. Sposób traktowania osób chińskiego pochodzenia odgrywa tutaj wielką rolę. Autorka pokazuje, jak wpływa on na całe rodziny, nawet na osoby, które tak jak Marilyn są amerykanami od urodzenia. Po chwili autorka zrzuca na nas emocjonalną bombę w postaci żałoby. Strata dziecka jest szczególnie bolesna. W tej książce autorka opisuje żałobę nie tylko po stracie dziecka, ale jednocześnie siostry. Pokazuje, jak destrukcyjny wpływ na rodzinę ma tak tragiczne wydarzenie. Jednocześnie Celeste Ng wprowadza nas w świat tajemnic całej rodziny. Jej toksycznego środowiska, niespełnionych marzeń i przelewania własnych pragnień na dzieci. Ng jasno i wyraźnie przedstawia nam, jak nierealne oczekiwania mogą położyć się cieniem na całym życiu dziecka. I jak toksyczne i straszne jest spełnianie własnych marzeń i pragnień życiem i kosztem dziecka. Gładko przechodzi od traumy jednego członka rodziny do problemów drugiego, nie pozostawiając czytelnikowi czasu na oddech. Retrospekcje wplecione w teraźniejszość (bez wyraźnego oddzielenia),pozwalają choć odrobinę zrozumieć motywy postępowania bohaterów. Cała książka jest bolesna, trzymająca w napięciu, a jednocześnie przepiękna i dająca nadzieję. Niektóre części wyciskają na czytelniku łzy, inne podnoszą na duchu.

Poruszająca opowieść o miłości, nadziei, walce o marzenia, a nade wszystko o sile rodziny. W wigilijną noc 1863 roku, w lubelskiej wsi przychodzi na świat chłopiec o niezwykłych niebieskich oczach. Jego los wydaje się przesądzony - będzie jednym z milionów chłopów w nieistniejącej na mapie Rzeczpospolitej. Lecz w sercu dorastającego Macieja rodzi się marzenie - chciałby sam napisać historię swojego życia... Czas przemija, jedna wojna przechodzi w drugą, państwa znikają i pojawiają się na mapach. Szalejące w Europie wichry historii nie omijają ani małej wioski, ani wielkiego miasta, o którym skrycie śni Maciej. W tym niespokojnym świecie jedynym, czego może uchwycić się człowiek, jest dłoń drugiego człowieka, a prawdziwym cudem codzienności pozostaje niezmiennie rodzina.