Ten thriller to prawdziwe wyzwanie! Gdy zaczynasz się domyślać, co jest grane, Marrs wywraca wszystko do góry nogami! Mroczna i szokująca opowieść o sekretach, kłamstwach i rodzinnej nienawiści. Matki i córki. Nie ma więzi mocniejszej niż ta. Zwłaszcza gdy zamiast miłości napędza ją nienawiść. Maggie Simmonds zrobiła w życiu wiele rzeczy, z których nie jest dumna. Nina, jej córka, nigdy jej tego nie wybaczy. Przykuje matkę do dawnego życia – dosłownie! I zmusi ją, by spłacała swój dług. Dzień po dniu.Maggie jednak nie zamierza protestować. W ich wspólnej przeszłości są sprawy, o których Nina nie ma pojęcia. I dla własnego dobra nigdy nie może się o nich dowiedzieć. Nawet jeśli ceną za bezpieczeństwo jedynaczki będzie życie Maggie. Obie mają swoje sekrety. Obie mają swoje powody. Żadna nie ustąpi.Prawda jest bowiem śmiertelnie niebezpieczna. A matka zrobi dla swojego dziecka wszystko. Nawet jeśli ono miałoby ją znienawidzić.

Eleanor Bennett umiera. Jej dzieci, Byron i Benny, dziedziczą nietypowy spadek: ciasto przygotowane według przepisu przekazywanego z pokolenia na pokolenie oraz długie nagranie, w którym kobieta zdradza dzieciom wszystkie tajemnice swojego długiego i niezwykle barwnego, intensywnego życia. Byron i Benny nie rozmawiali ze sobą od lat. Teraz muszą zapomnieć o tym, co ich dzieli, i wspólnie wysłuchać historii matki, aby spełnić jej ostatnią prośbę. „Czarny tort” to barwna opowieść o tym, jak dzieci rozlicza się z win rodziców, ale także o tym, jak sekrety, wspomnienia, a nawet nasze nazwiska mogą wpływać na nasze relacje z ludźmi i całe życie. „Czarny tort" to piękna i mocna opowieść o dzieciach, które próbują zrozumieć swoją niedawno zmarłą matkę. Charmaine Wilkerson zabiera nas w podróż przez czas i kilka kontynentów, w której towarzyszą nam złożone, wspaniale skonstruowane postaci. Soczysta, a zarazem zdumiewająco mądra powieść. TAYLOR JENKINS REID. Od razu zachwyciłam się tą powieścią poruszającą kwestie tożsamości, rodziny i trwającej całe życie pogoni za domem. To powieść o wielkim sercu, którego bicie czułam na każdej stronie.

Boston, 1662 rok. Mary Deerfield, piękna młoda kobieta, której porcelanowa skóra i błękitne oczy przyciągają wzrok, w Anglii na pewno byłaby adorowana. W Nowym Świecie jest jednak drugą żoną Thomasa Deerfielda, mężczyzny wpływowego, okrutnego oraz skłonnego do pijaństwa i agresji. Kiedy podczas jednej z awantur Thomas wbija widelec w dłoń Mary, ta postanawia ratować własną przyszłość i podejmuje decyzję o odejściu. Jednakże w kolonii, w której rozwód jest prawie niemożliwy, a każdy wypatruje u innych oznak diabelskiego opętania, ktoś taki jak Mary – kryjący w sobie sekretne pragnienia i namiętności, z trudem znoszący bezczelną hipokryzję mężczyzn – szybko staje się obiektem podejrzeń i plotek. Niekorzystny rozwój wypadków – uciekająca z krzykiem służąca i śmierć młodzieńca, którego Mary leczyła ziołami – sprawia, że zamiast o wolność, kobieta musi walczyć o życie."Czarownica z Bostonu" to pełen zwrotów akcji, dobrze przemyślany i wartki thriller. To również poruszająca relacja o społecznie usankcjonowanej brutalności i genezie polowań na czarownice.

Dziewięć fascynujących wykładów wygłoszonych a następnie wydanych w formie książkowej, których autorem jest znakomity filozof. Po krótkiej przedmowie autora w kolejnych wykładach czytelnik (umiejętnie poprowadzony przez filozofa) zagłębi się w tajemnicach i dziejach (czasem mrocznych, odległych i legendarnych) instytucji królewskiej. Jakie były związki pomiędzy czarownikami, kapłanami i królami? Czy czarownicy mogli zostać królami? Jak mogła powstać instytucja króla? Jeśli interesują Cię odpowiedzi na te i podobne pytania, to ta książka jest dla Ciebie. Jest niezwykle interesująca. Autor pisze z pasją, nie nudzi czytelnika. Jego wywody są logiczne i ciekawe. Książka nie tylko dla filozofów i osób filozofią zainteresowanych. Osoby zainteresowane historią ludzkości również powinny do niej zajrzeć.

„Czekając na barbarzyńców” to jedna z pierwszych wielkich powieści Johna Maxwella Coetzee, południowoafrykańskiego prozaika, dwukrotnego zdobywcy Nagrody Bookera, laureata Literackiej Nagrody Nobla z 2003 roku. Wydana w roku 1980, gdy pisarz miał 40 lat, zwróciła na niego uwagę cenzury RPA natomiast w Polsce po raz pierwszy została wydana w roku 1990 i mogła się ukazać w naszym kraju, bo cenzura już wówczas odeszła razem z PRL-em. Znakomita, alegoryczna opowieść o władzy i wolności. Do jednej z pogranicznych prowincji Imperium, w którym funkcję sędziego i zarazem namiestnika sprawuje starzejący się urzędnik, przybywa pułkownik tajnej policji Joll, który działa według tajemniczego planu centrum Imperium. Ma przeprowadzić rekonesans przed przygotowywaną ekspedycją karną przeciwko barbarzyńcom, zamieszkującym pustynne tereny poza granicami Imperium, stosując przy tym przemoc i terror.Sędzia zmuszony zostaje do dokonania wyboru: czy ma dalej stać na straży prawa, którego zawsze bronił, czy też – w imię wyznawanych przez siebie zasad moralnych – zbuntować się przeciwko władzy, którą reprezentuje. Akademia szwedzka w swoim werdykcie napisała o tej powieści: cyt.: „thriller polityczny, rodem z tradycji conradowskiej, w którym prostoduszność idealisty otwiera drzwi okrucieństwu.” Opowieść, którą snuje Coetzee jest mroczna, pełna niepokoju i symboliki. Opowiada o mechanizmach politycznych i społecznych, które wydają się niezmienne. O upływie czasu i przemijaniu. Ale w centrum historii pozostaje człowiek z jego strachem, odwagą i zasadami moralnymi. I wyborem pomiędzy prawdą a sprawiedliwością.

Ledwo żywe kobieta i dziecko zostają znalezione zamknięte w piwnicy. Nikt nie wie, kim są i skąd się tam wzięły. Kobieta nic nie mówi i nie ma żadnego raportu o zaginięciu, który pasowałby do ich profilu. Starszy człowiek, który jest właścicielem również twierdzi, że nigdy ich wcześniej nie widział. Mieszkańcy spokojnej dzielnicy Oksfordu są zszokowani tym, że coś takiego mogło się wydarzyć tuż pod ich nosem. Do śledztwa przystępuje detektyw Adam Fawley. Z czasem okazuje się, że każdy skrywa jakąś tajemnicę i nie ma niewinnych. Czy zastanawiałeś się kto mieszka za twoją ścianą? Czy wiesz, co ukrywa? Cara Hunter idealnie połączyła thriller psychologiczny z klasycznym policyjnym śledztwem, a gęsto utkane zwroty akcji nie pozwalają na chwilę odpoczynku.

We wrześniu 1969 roku niezdarny, zrzędliwy stary diakon, znany jako Kurtałka, wkracza na dziedziniec osiedla Cause na południowym Brooklynie, wyciąga z kieszeni broń i na oczach wszystkich strzela z bliska do handlarza narkotyków. W "Diakon kontra King Kong" McBride ożywia ludzi dotkniętych strzelaniną: ofiarę, Afroamerykanów i Latynosów, którzy byli tego świadkami, białych sąsiadów, miejscowych gliniarzy wyznaczonych do zbadania sprawy, członków kościoła baptystów Pięć Końców, gdzie Kurtałka był diakonem, włoskich gangsterów z sąsiedztwa i samego Kurtałkę. W miarę jak historia się pogłębia, staje się jasne, że losy bohaterów – uwikłanych w burzliwy wir Nowego Jorku lat sześćdziesiątych – nakładają się na siebie w nieoczekiwany sposób. Kiedy prawda wychodzi na jaw, McBride pokazuje nam, że nie wszystkie sekrety należy ukrywać, że najlepszym sposobem na rozwój jest stawianie czoła zmianom bez strachu oraz że nasiona miłości tkwią w nadziei i współczuciu.

Młody Palestyńczyk – Ahmad – żyje ze świadomością, że nie jest w stanie wygrać z logiką okrutnej wojny. Dorasta w środowisku przesiąkniętym strachem przed utratą domu, pracy albo życia. Najgorsza jest jednak obawa o bliskich. Nie wiadomo, co przyniesie jutro. W dwunaste urodziny Ahmad staje twarzą w twarz z najgorszymi widmami. Siostra traci życie, ojciec z jego winy trafia do więzienia, izraelskie wojsko konfiskuje dom, a ukochany brat pała żądzą zemsty, która może go doprowadzić tylko do zguby. Ahmad musi się zaopiekować skrzywdzoną rodziną i odnaleźć lepszą przyszłość dla siebie. Obdarowany cudownym umysłem, zdolnym przełamać wszelkie matematyczne granice, chce dać nadzieję sobie, swoim bliskim i udręczonej ojczyźnie.

Polesie – połowa szalonych lat dwudziestych dwudziestego wieku. Polska odradza się w zawrotnym tempie. Trzeba zagospodarować rozległe tereny na Kresach, odzyskane po pierwszej wojnie światowej. Grupa polskich osadników przybyłych z Kielecczyzny od sześciu lat w nowym miejscu buduje swój Eden. W stworzonej od podstaw polskiej kolonii Krymno stają kolejne domy, młodzi zakładają rodziny, rodzą się dzieci, ziemia z roku na rok daje lepsze plony. Za nimi trudne, chude lata, w perspektywie dobre, godne życie. Wokół tygiel narodów, religii, wierzeń, różnorodność tradycji i świadomości. Niełatwo zjednoczyć ludzi pod wspólnym sztandarem. Potrzeba czasu, żeby wszystkich ze sobą pogodzić. Wreszcie wyłania się światełko w tunelu, jest nadzieja, że to już stabilność, a nie kolejny etap tułaczki. Codzienne życie splata się z historią, dając złudne wrażenie ciągłości i bezpieczeństwa… Z fabularnym rozmachem opowiedziane dzieje trzech rodzin z trzech różnych grup społecznych. Lata 1926–1953 to czas, w którym los dla wszystkich okazał się jednakowy, raz okrutny, a kiedy indziej łaskawy. Dawał, a potem odbierał – bez względu na status i majątek. Jest więc historia Jana i Wiktorii, osadników z kolonii Krymno, i ich dzieci. Przeżywamy radosne i smutne chwile z rodziną Katarzyny i Michała, przedwojennego oficera z Żółkwi. Poznajemy tragiczne dzieje ziemiańskiego rodu Wolańskich, hrabiny Julii i jej męża Władysława. A wszystko na tle krajobrazów, które dziś wydają się tylko wizjami ze snów, tworami wyobraźni przepełnionej miłością do idyllicznej krainy dzieciństwa. To podróż w czasie, kończąca się dla wszystkich podobnie.

Szczera opowieść o walce z czasem i chorobą oraz o tym, jak ważne jest połączenie z naturą. Po zakończeniu ponadtysiąckilometrowej wędrówki Rynor i Moth osiedlają się na tyłach kaplicy i na nowo próbują odnaleźć się w rzeczywistości. Okazuje się to o wiele bardziej skomplikowane, niż przypuszczali – w czasie wielomiesięcznej wędrówki to dzikie, smagane wiatrem angielskie wybrzeże, klify i bezkres nieba stały się dla nich prawdziwym domem. Powrót do normalności, ponowne zamknięcie w czterech ścianach i wiążące się z tym nagłe ograniczenie kontaktu z naturą w jej surowej postaci stanowią dla pary wyzwanie – jak się okazuje, również fizyczne. Jednak kiedy nieznajomy mężczyzna po przeczytaniu Słonych ścieżek kontaktuje się z Raynor, nieoczekiwanie pojawia się szansa. Możliwość tchnięcia życia w popadającą w ruinę farmę wtuloną w kornwalijskie wzgórza, pozwolenie wymęczonej ziemi na ponowne zdziczenie i oddanie w ten sposób naturze tego, co ludzka działalność brutalnie jej wydarła, staje się dla pary nową ścieżką, szansą na to, by czymś zastąpić wędrówki. Dzika cisza to poruszająca opowieść o nadziei, tlącej się nawet w najgęstszej ciemności, o miłości trwającej całe życie, zdolnej przezwyciężyć największe przeszkody i o głębokim znaczeniu ludzkiego połączenia z naturą.