Pierwsza część trylogii powieściowej o życiu i czasach Aleksandra Wielkiego, napisanej z rozmachem, barwnym językiem i łączącej postaci prawdziwe z fikcyjnymi. Olimpias, żona Filipa Macedońskiego, rodzi syna. Wyrocznia twierdzi, że dziecko będzie promienieć cudowną energią i nic nie zdoła przeszkodzić, by jego sława sięgnęła aż po granice świata... Młody Aleksander pobiera lekcje u samego Arystotelesa i zgłębia sztukę wojenną.

Wywiad rzeka z prof. Krzysztofem Meissnerem o fizyce, o jej związku z życiem i o możliwych konsekwencjach światopoglądowych współczesnej nauki. Fizyka nie jest nauką tajemną, ale potrzebne do jej zgłębienia narzędzia matematyczne utrudniają laikom zrozumienie, czym zajmują się dzisiaj fizycy. Wybitny uczony, profesor Krzysztof Meissner, zgodził się na serię rozmów z humanistą, którego intryguje świat, jaki wyłonił się z odkryć naukowych ostatnich 120 lat. Przystępnie opowiedział mi o teorii względności Einsteina, o dziwacznych właściwościach kwantów, o przeszłości i przyszłości Wszechświata i o tym, co jego zdaniem wynika z tego wszystkiego dla kwestii światopoglądowych. Czy religia i wiedza naukowa starły się w nieuniknionym konflikcie? A wreszcie skąd wzięła się jego fascynacja fizyką, jaki w tym udział miała rodzina, wychowanie, szkoła? Te spotkania były dla mnie wielką przygodą mam nadzieję, że będą także dla Czytelników tej książki. (Jerzy Sosnowski)

Ile kosztuje żona? to opowieść o losach kobiet i mężczyzn, którzy szukają miłości i spełnienia w małżeństwie, i o tym, co stanie się ze światem, jeśli zabraknie kobiet gotowych na zamążpójście. Reportaże wędrują po całym świecie – od Stanów Zjednoczonych, przez Chiny, Indie, Tadżykistan, aż po Afrykę Subsaharyjską – i opowiadają historie o poszukiwaniu miłości, kulturowej przemocy wobec kobiet i niedoskonałościach instytucji małżeństwa w gwałtownie zmieniającym się świecie. Okazuje się jednak, że problem złego traktowania kobiet dotyczy również nas, Europejczyków, choć wciąż wydaje się nam, że to realia krajów po drugiej stronie globu. Violetta Rymszewicz udowadnia, że systemowa przemoc wobec kobiet nie jest historyjką zza mórz i oceanów. Stanowi część naszej rzeczywistości, w której polski europoseł w wywiadzie z przekonaniem głosi: „Kobiety są mniej, inteligentne, słabsze i mniejsze, więc zarabiają mniej”, a znany pięściarz w programie rozrywkowym sugeruje, że „rozpuszczone kobiety trzeba lać”. Jak wygląda status żon w różnych kulturach? Dlaczego przemoc domowa wciąż jest tematem tabu? Jak traktowana jest wdowa po śmierci swojego męża? Czy świat jest sobie w stanie poradzić bez żon?

Po śmierci ukochanej żony pogrążony w żalu Reese postanawia odciąć się od świata. Porzuca pracę i przyjaciół, aby pod zmienionym imieniem ukryć się w małym miasteczku nad jeziorem Burton. Nie podejrzewa, że właśnie w tej zacisznej miejscowości stanie się uczestnikiem tragicznych wydarzeń, a o jego dalszych losach zadecyduje siedmioletnia dziewczynka, sprzedająca lemoniadę… Kiedy płaczą świerszcze to trzymająca w napięciu, poruszająca powieść o heroicznej walce, sile przyjaźni i niegasnącej nadziei.

Książka przybliża barwny świat przedwojennego futbolu. Świat pełen sprzeczności, w którym po boiskach biegali robotnicy i inteligenci, a choć żaden z nich nie mógł na piłce zarabiać, na boku dorabiało na niej wielu. To wtedy działacze świecili przykładem a po cichu część z nich snuła misterne intrygi; gwiazdy rozbudzały wyobraźnię tłumów, by po chwili okładać się pięściami po głowach, a eleganccy dżentelmeni w kapeluszach rozprawiali na trybunach o sztuce i… lżyli do utraty tchu sędziego-kalosza. To w końcu świat idealistów, romantyków i niepokornych pionierów. Pełen pasji, humoru. Dziwny i intrygujący. Autor opowiada nam historię o tym, co jedli przedwojenni piłkarze, jak podróżowali, co im spędzało sen z powiek. Wspomina o największych skandalach, zajadłych polemikach, klubowych animozjach, osobliwych przesądach, piłkarskich zwyczajach, nadziejach, radościach i rozczarowaniach. Odkrywa słodko-gorzkie realia tego, czym był futbol w II RP, a czym niekiedy bywał i czy nadal coś nas z nim łączy.

Nominacja do Nagrody Bookera! Astrobiolog Theo Byrne, zajmujący się badaniem życia poza ziemskiego, samodzielnie wychowuje dziewięcioletniego syna. Robin jest ciepłym, serdecznym chłopcem, niezwykle wrażliwym - podobnie jak jego nieżyjąca już matka - na przyrodę i nękające ją zagrożenia związane ze zmianami klimatycznymi. Trudno mu jednak dostosować się do reguł panujących w społeczeństwie. Nie umie odnaleźć się wśród rówieśników, bywa agresywny - za co grozi mu wyrzucenie ze szkoły. Specjaliści zalecają leczenie środkami psychoaktywnymi. Theo nie chce się na to zgodzić. Decyduje się poddać syna eksperymentalnej terapii metodą neurofeedbacku. „Zadziwienie” to niezwykle intymna i poruszająca powieść, w której autor rysuje portret pięknej, choć niełatwej miłości łączącej ojca i syna. Znakomite opisy przyrody, hipnotyzujące wizje życia pozaziemskiego, a przede wszystkim stawianie ważnych, pełnych troski, ale też bolesnych pytań o przyszłość naszej zagrożonej planety.

Celna diagnoza problemów, z którymi mierzy się współczesne społeczeństwo, a także próba znalezienia drogi wyjścia z tego kryzysu. W ciągu ostatnich kilku lat na uniwersytetach, i nie tylko, coś poszło w złą stronę. Mówcy są wykrzykiwani. Studenci i profesorowie mówią, że czują się, jakby chodzili po cienkim lodzie i boją się wypowiadać szczerze. Wzrasta liczba samobójstw i ludzi cierpiących na lęki i depresję. Jak do tego doszło? Publicysta i prawnik Greg Lukianoff oraz psycholog społeczny Jonathan Haidt pokazują w swojej głośnej książce, że te problemy mają swoje źródło w trzech nieprawdziwych teoriach, które coraz mocniej oddziałują na wychowanie i edukację młodych ludzi: co cię nie zabije, uczyni cię słabszym, zawsze ufaj swoim uczuciom; życie to wojna między dobrymi i złymi ludźmi. Te trzy Wielkie Nieprawdy są sprzeczne zarówno z wynikami współczesnych badań psychologicznych poświęconych zdrowiu psychicznemu, jak i z wiedzą starożytną, znaną nam z mitów wielu kultur. Przyjęcie tych nieprawd i wynikającej z nich kultury „bezpieczeństwa” ingeruje w rozwój społeczny, emocjonalny i intelektualny młodych ludzi. Utrudnia im stanie się niezależnymi jednostkami, które potrafią samodzielnie zmierzyć się ze światem.

Druga dekada XIX wieku. Żyjący w głuszy osadnicy od wielu dziesięcioleci sami stanowią prawo na zajętych przez siebie terenach, na własną rękę rozprawiając się z „Czerwonymi Indianami”. Ci, spychani w głąb lądu przez Europejczyjków, nieudolnie stawiają opór, atakując białych z zasadzek lub niszcząc ich mienie. Sytuacja dodatkowo się komplikuje, gdy wiedziony nadzieją na zażegnanie konfliktu gubernator wysyła w głąb lądu oficera marynarki wojennej Davida Buchana, mającego wyegzekwować przestrzeganie prawa przez osadników i zorganizować pokojową ekspedycję w głąb terytorium Indian. Oficer werbuje do pomocy doświadczonego i bezwzględnego Johna Peytona Seniora – najbardziej wpływowego osadnika na całym wybrzeżu oraz jego syna, rozdartego między niechęcią do ojca a miłością do kobiety, której przyszło wieść życie w ich domu. Mężczyźni nawet nie podejrzewają, w jak wielkim stopniu zakończona tragicznie wyprawa odmieni losy jej uczestników oraz mieszkańców wybrzeża.

"Żeby cię lepiej zjeść" osiągnęła w Argentynie w latach 1968-1970 aż pięć wydań, wkraczając szturmem do nowej literatury tego kraju. Powieść Eduardo Gudino Kieffera jest w istocie oryginalnym zjawiskiem artystycznym i próbą syntezy jednego pokolenia. Pokolenia ludzi młodych, wkraczających w rozdartą i skłóconą rzeczywistość naszego stulecia. "Żeby cię lepiej zjeść" jest również opowieścią o mieście Buenos Aires, które stanowiąc tło akcji jednocześnie wydaje się być ukrytym i niemal żywym partnerem losów bohaterów książki. Interesującą stroną utworu jest takie ujęcie formalne, gdzie każdy rozdział odpowiada innym postaciom, a ich monologi, rozmowy czy fragmenty zapisków tworzą osobliwą "polifonię" dzieła. Poszczególne głosy łączą się jednak w przejrzystą całość dzięki wewnętrznej logice narracji, a ich ekspozycje, przeprowadzenie i rozwiązania poddane są żelaznemu "kontrapunktowi" użytemu przez autora. Dla czytelnika polskiego jest to bardzo przyjemna i wielowątkowa lektura, w której można poczuć atmosferę i problematykę dawno minionych czasów.

"Owoce wiśni" tworzy szesnaście opowiadań, wybranych spośród najpoczytniejszych w twórczości Osamu Dazaia. Pisarz nie wychwala w nich takich skarbów „japońskości”, jak ceremonia parzenia herbaty czy teatr no. Nie mówi współczesnym mu rodakom, jak żyć w strasznych czasach wojny i jak odnaleźć się w powojennej rzeczywistości przegranego państwa. Autor, z humorem i ironią, czerpiąc z osobistych przeżyć oraz doświadczeń, opisuje zwyczajne życie. Drobne zdarzenia, przyjemne i bolesne przeżycia służą pytaniu o kształt i sens ludzkiej egzystencji. Uniwersalizm prozy Osamu Dazaia, jej nadal świeży styl do dziś ujmują rzesze czytelników na całym świecie.