Boston, 1662 rok. Mary Deerfield, piękna młoda kobieta, której porcelanowa skóra i błękitne oczy przyciągają wzrok, w Anglii na pewno byłaby adorowana. W Nowym Świecie jest jednak drugą żoną Thomasa Deerfielda, mężczyzny wpływowego, okrutnego oraz skłonnego do pijaństwa i agresji. Kiedy podczas jednej z awantur Thomas wbija widelec w dłoń Mary, ta postanawia ratować własną przyszłość i podejmuje decyzję o odejściu. Jednakże w kolonii, w której rozwód jest prawie niemożliwy, a każdy wypatruje u innych oznak diabelskiego opętania, ktoś taki jak Mary – kryjący w sobie sekretne pragnienia i namiętności, z trudem znoszący bezczelną hipokryzję mężczyzn – szybko staje się obiektem podejrzeń i plotek. Niekorzystny rozwój wypadków – uciekająca z krzykiem służąca i śmierć młodzieńca, którego Mary leczyła ziołami – sprawia, że zamiast o wolność, kobieta musi walczyć o życie."Czarownica z Bostonu" to pełen zwrotów akcji, dobrze przemyślany i wartki thriller. To również poruszająca relacja o społecznie usankcjonowanej brutalności i genezie polowań na czarownice.

Dziewięć fascynujących wykładów wygłoszonych a następnie wydanych w formie książkowej, których autorem jest znakomity filozof. Po krótkiej przedmowie autora w kolejnych wykładach czytelnik (umiejętnie poprowadzony przez filozofa) zagłębi się w tajemnicach i dziejach (czasem mrocznych, odległych i legendarnych) instytucji królewskiej. Jakie były związki pomiędzy czarownikami, kapłanami i królami? Czy czarownicy mogli zostać królami? Jak mogła powstać instytucja króla? Jeśli interesują Cię odpowiedzi na te i podobne pytania, to ta książka jest dla Ciebie. Jest niezwykle interesująca. Autor pisze z pasją, nie nudzi czytelnika. Jego wywody są logiczne i ciekawe. Książka nie tylko dla filozofów i osób filozofią zainteresowanych. Osoby zainteresowane historią ludzkości również powinny do niej zajrzeć.

„Czekając na barbarzyńców” to jedna z pierwszych wielkich powieści Johna Maxwella Coetzee, południowoafrykańskiego prozaika, dwukrotnego zdobywcy Nagrody Bookera, laureata Literackiej Nagrody Nobla z 2003 roku. Wydana w roku 1980, gdy pisarz miał 40 lat, zwróciła na niego uwagę cenzury RPA natomiast w Polsce po raz pierwszy została wydana w roku 1990 i mogła się ukazać w naszym kraju, bo cenzura już wówczas odeszła razem z PRL-em. Znakomita, alegoryczna opowieść o władzy i wolności. Do jednej z pogranicznych prowincji Imperium, w którym funkcję sędziego i zarazem namiestnika sprawuje starzejący się urzędnik, przybywa pułkownik tajnej policji Joll, który działa według tajemniczego planu centrum Imperium. Ma przeprowadzić rekonesans przed przygotowywaną ekspedycją karną przeciwko barbarzyńcom, zamieszkującym pustynne tereny poza granicami Imperium, stosując przy tym przemoc i terror.Sędzia zmuszony zostaje do dokonania wyboru: czy ma dalej stać na straży prawa, którego zawsze bronił, czy też – w imię wyznawanych przez siebie zasad moralnych – zbuntować się przeciwko władzy, którą reprezentuje. Akademia szwedzka w swoim werdykcie napisała o tej powieści: cyt.: „thriller polityczny, rodem z tradycji conradowskiej, w którym prostoduszność idealisty otwiera drzwi okrucieństwu.” Opowieść, którą snuje Coetzee jest mroczna, pełna niepokoju i symboliki. Opowiada o mechanizmach politycznych i społecznych, które wydają się niezmienne. O upływie czasu i przemijaniu. Ale w centrum historii pozostaje człowiek z jego strachem, odwagą i zasadami moralnymi. I wyborem pomiędzy prawdą a sprawiedliwością.

Bronisław Wildstein jak zawsze bezkompromisowy. Ze względu na bardzo wyszukane słownictwo książka jest trudna, ale porusza aktualne tematy związane z funkcjonowaniem "demokracji" w Polsce i Europie. Autor przybliża negatywne aspekty tego funkcjonowania, wskazując możliwe rozwiązania i warianty działania. Dokonuje też analizy przyczyn obecnego stanu rzeczy, sięga do niekonieczne chlubnej historii, bez ogródek ocenia złe działania i decyzje. Tożsamość narodowa, tradycja, kultura i jej wpływ na życie społeczne, integracja europejska, to zagadnienia, które przewijają się także w tym zbiorze esejów. Dla czytelnika zainteresowanego powyższą tematyką jest to lektura, po którą warto sięgnąć.

Sasha Marczenko, studentka spod Kijowa, koniecznie chce się dostać do Polski, aby upublicznić materiał ukazujący okrucieństwo rosyjskiej armii. Pewnego dnia zjawia się w domu 96-letniej Leny Wodzańskiej, mieszkającej w ukraińskiej Połapie. Śladem Sashy podążają dwaj rosyjscy żołnierze w cywilu, których celem jest uniemożliwienie jej opuszczenia kraju. Od ukraińskich uciekinierów odróżnić ich można jedynie po dobrych butach… Tymczasem Lena u kresu życia wraca pamięcią do czasów młodości i nieistniejącej już wsi Pogranka. Relacje, które ogląda w telewizji, przywołują w jej pamięci to, co już kiedyś przeżyła w czasie II wojny światowej. W Polsce zaś wolontariusze angażują się w pomoc uchodźcom zza ukraińskiej granicy. W najnowszej powieści Marcina Pilisa historia zatacza koło, a trudna przeszłość odbija się w niej jak w lustrze. Książka luźno nawiązuje do nagradzanej „Ciszy w Pogrance”. Tak jak w poprzedniej powieści, tak i tu autor głęboko sięga do ludzkich dusz.

Grobowa cisza, żałobny zgiełk w tłumaczeniu Anny Karpiuk to przejmujące grozą opowiadania o tęsknocie, zazdrości i śmierci. Trzynaście powiązanych ze sobą opowieści, które wciągają nas w spiralę świata, z którego trudno uciec. Historia, która zaczyna się niewinnie – od słonecznego dnia i tortu z truskawkami, zabierze nas do pracowni kaletnika, szyjącego torbę na ludzkie serce, do ogródka pełnego marchewek w kształcie ludzkich dłoni i do muzeum tortur.

Poruszająca kontynuacja nominowanych do Międzynarodowej Nagrody Bookera Niewidzialnych. Życie mieszkańca wyspy to szukanie. (…) Oczy mieszkańca wyspy szukają bez względu na to, czym zajmują się głowa i ręce, niezaznające spokoju spojrzenie krąży po wyspach i morzu, zahacza o każdą najmniejszą zmianę, rejestruje najdrobniejsze znaki, dostrzega wiosnę jeszcze przed jej przyjściem i śnieg, zanim ten namaluje białymi pociągnięciami rowy i dołki, widzi śmierć zwierząt, zanim umrą, i upadek dzieci, zanim się przewrócą, widzi też niewidzialną rybę w morzu pod rojem białych skrzydeł; wzrok to bijące serce mieszkańca wyspy.Ingrid na wyspie Barroy żyje zupełnie sama. Ale nawet tu dosięga ją trauma wojny, gdy morze wyrzuca na brzeg kolejne ciała z zatopionego niemieckiego statku. Jej dojmującą samotność przerwie pojawienie się na wyspie ocalałego żołnierza, który jednak nie mówi po niemiecku… Białe morze to mistrzowsko napisana opowieść o wojnie, miłości i odkrywaniu własnej pamięci. Roy Jacobsen w charakterystycznym, oszczędnym stylu kreśli fascynujący portret niezwykle silnej kobiety.

Ledwo żywe kobieta i dziecko zostają znalezione zamknięte w piwnicy. Nikt nie wie, kim są i skąd się tam wzięły. Kobieta nic nie mówi i nie ma żadnego raportu o zaginięciu, który pasowałby do ich profilu. Starszy człowiek, który jest właścicielem również twierdzi, że nigdy ich wcześniej nie widział. Mieszkańcy spokojnej dzielnicy Oksfordu są zszokowani tym, że coś takiego mogło się wydarzyć tuż pod ich nosem. Do śledztwa przystępuje detektyw Adam Fawley. Z czasem okazuje się, że każdy skrywa jakąś tajemnicę i nie ma niewinnych. Czy zastanawiałeś się kto mieszka za twoją ścianą? Czy wiesz, co ukrywa? Cara Hunter idealnie połączyła thriller psychologiczny z klasycznym policyjnym śledztwem, a gęsto utkane zwroty akcji nie pozwalają na chwilę odpoczynku.

We wrześniu 1969 roku niezdarny, zrzędliwy stary diakon, znany jako Kurtałka, wkracza na dziedziniec osiedla Cause na południowym Brooklynie, wyciąga z kieszeni broń i na oczach wszystkich strzela z bliska do handlarza narkotyków. W "Diakon kontra King Kong" McBride ożywia ludzi dotkniętych strzelaniną: ofiarę, Afroamerykanów i Latynosów, którzy byli tego świadkami, białych sąsiadów, miejscowych gliniarzy wyznaczonych do zbadania sprawy, członków kościoła baptystów Pięć Końców, gdzie Kurtałka był diakonem, włoskich gangsterów z sąsiedztwa i samego Kurtałkę. W miarę jak historia się pogłębia, staje się jasne, że losy bohaterów – uwikłanych w burzliwy wir Nowego Jorku lat sześćdziesiątych – nakładają się na siebie w nieoczekiwany sposób. Kiedy prawda wychodzi na jaw, McBride pokazuje nam, że nie wszystkie sekrety należy ukrywać, że najlepszym sposobem na rozwój jest stawianie czoła zmianom bez strachu oraz że nasiona miłości tkwią w nadziei i współczuciu.

Młody Palestyńczyk – Ahmad – żyje ze świadomością, że nie jest w stanie wygrać z logiką okrutnej wojny. Dorasta w środowisku przesiąkniętym strachem przed utratą domu, pracy albo życia. Najgorsza jest jednak obawa o bliskich. Nie wiadomo, co przyniesie jutro. W dwunaste urodziny Ahmad staje twarzą w twarz z najgorszymi widmami. Siostra traci życie, ojciec z jego winy trafia do więzienia, izraelskie wojsko konfiskuje dom, a ukochany brat pała żądzą zemsty, która może go doprowadzić tylko do zguby. Ahmad musi się zaopiekować skrzywdzoną rodziną i odnaleźć lepszą przyszłość dla siebie. Obdarowany cudownym umysłem, zdolnym przełamać wszelkie matematyczne granice, chce dać nadzieję sobie, swoim bliskim i udręczonej ojczyźnie.