Historia miłości opowiada o poszukiwaniu idealnego uczucia, czekaniu, czasem cierpieniu. Jest to powieść uniwersalna, ale jednocześnie silnie osadzona w historii, bo pokazuje, jak Holokaust pokierował ludzkimi losami, jak zdeterminował niejedno istnienie. Chociaż w „Historii miłości” wiele jest smutku, cierpienia, to jednak paradoksalnie jest ona optymistyczna. Jak czytamy: „Życie to piękna rzecz. I wielka radość”. Tak właśnie, mimo wielu zawirowań, opisuje je Nicole Krauss. To piękna powieść, która autentycznie chwyta za serce.W życiu Leo Gursky'ego - niezwykłego człowieka, który dawno temu wyemigrował z Polski do Nowego Jorku - brakuje kobiety, którą kochał od zawsze, i syna, o którego istnieniu długo nie wiedział. Jeszcze przed wojną Leo dla ukochanej Almy napisał książkę, którą dał na przechowanie swemu przyjacielowi. Jest pewny, że powieść dawno zginęła, gdy tymczasem dziwnym zrządzeniem losu zmieniła imiona bohaterów, miejsca akcji i podpisana przez kogoś innego, odmieniła życie wielu osób. Prosty i błyskotliwy sposób i melancholijno-zabawny ton, w jakim autorka opowiada nam o chwilach szczęścia, tęsknocie i całej ludzkiej grze z losem, zwanej życiem, każe nam traktować tę opowieść jak swoją - gdybyśmy tylko potrafili ją napisać.

Samotna, amerykańska pisarka od 25 lat pisze przy biurku, które odziedziczyła po młodym poecie, uprowadzonym przez tajną policję Pinocheta. Pewnego dnia pojawia się dziewczyna, która podaje się za córkę poety i żąda zwrotu megla, wywracając życie pisarki do góry nogami. Tymczasem w Londynie pewien mężczyzna odkrywa straszną tajemnicę swojej żony, z którą przeżył niemal 50 lat, a antykwariusz z Jerozolimy powoli rekonstruuje gabinet ojca, splądrowany przez hitlerowców w 1944 roku. Te trzy historie skupiają się wokół nadzwyczajnego biurka, które staje się symbolem tego wszystkiego, co zginęło w chaosie świata - dzieci, rodziców, innych ludzi, cywilizacji.