Ubiegłoroczna (2004 r.) Literacka Nagroda Nike. Rodzina może być rajem, ale częściej staje się piekłem. Jest to opowieść o niezdolności do miłości. Nie wiadomo, kto jest w niej bardziej nieszczęśliwy, czy syn wychowywany pejczem, czy ojciec, który chce z niego zrobić twardziela, jakim najpewniej sam nie jest. Pejcz staje się symbolem zupełnej bezradności starego K. wobec świata i straszliwego poczucia osaczenia. Syn ma być przed tym tarczą, niestety, zbyt małą i kruchą. Symboliczne zapadnięcie rodzinnego domu narratora w szambie można traktować jako smierć w gnoju produkowanym przez całe życie. Krytycy widzą w tej powieści konsekwentną, choć nie pozbawioną humoru, demitologizację polskiej rodziny.

Eksperymenty językowe i psychologiczna przenikliwość, niuanse rzeczywistości i nieograniczone przestrzenie imaginacji, debiutanckie Opowieści słychane i późniejsze o trzy lata Szkieleciarki nie uszły w swoim czasie uwadze krytyki, spotykając się z uznaniem i przynosząc autorowi miano gwiazdy literackiej z przyszłością. W zebranych w tym tomie opowiadaniach pochodzących z dwóch wczesnych zbiorów Wojciecha Kuczoka pojawiają się motywy oraz tematy, którym autor pozostaje wierny do dziś: rzeczywistość stopniowo ustępuje miejsca fantasmagorii, miłość splata się ze śmiercią, bohaterowie popadają w niewolę przeżyć z dzieciństwa. Postacie pojawiające się w Opowieściach przebranych, z pozoru całkowicie różne, jednym głosem opowiadają o naszych głęboko skrywanych lękach, o płynnej granicy między pamięcią i wyobraźnią. Kuczok wzmacnia ten przejmujący wielogłos swą nieokiełznaną inwencją językową. Rozmaite gwary, nieznane dialekty, kalambury, zabawne neologizmy i stylistyczne fajerwerki, tworzą żywiołową narrację, zdawałoby się wolną od jakichkolwiek reguł, a w rzeczywistości przemyślaną, podkreślającą wymowę opowiadanych historii.

Książka ta powstawała w tym samym czasie, co film o tym samym tytule. W obu utworach występują ci sami bohaterowie, jednak książka nie jest scenariuszem. Sam autor wyjaśnia, że w książce zmieścił to, na co w filmie zabrakło miejsca. Tytułowa senność jest przypadłością jednej z bohaterek,nieszczęsnej aktorki przemienionej w ofiarną żonę dyrektora banku. W rzeczywistości jednak wszyscy bohaterowie tkwią w uśpieniu - gdzieś pomiędzy wyobrażonym celem a niespełnieniem. Autor przedstawia losy trzech mężczyzn. Wspomniany biznesmen programuje swoje życie tak, jakby cały czas miał przed oczami podręcznik pt: "Być biznesmenem w Polsce". Robert, pisarz, przestał pisać, jak również dobrze wyglądać. Adam, świeżo upieczony lekarz, inteligent w pierwszym pokoleniu, w życiu prywatnym jest homoseksualistą. W pewnym momencie ich losy się skrzyżują.