Bohater powieści, tłumacz konferencyjny, od niedawna żonaty, przeczuwa, że w jego życiu wszystko się zmieni. Jednak to, co go spotyka, jest dla niego pełnym zaskoczeniem. Książka jest przyrównywana do najlepszych powieści Marqueza.

Autor opowiada o swym rocznym pobycie na uniwersytecie w Okswordzie, gdzie pracował jako lektor języka hiszpańskiego. Problem niespełnionej miłości i samotności. Sceneria starego uniwersytetu, pełnego ekscentryków nie pozbawionych poczucia humoru.

Hiszpan, który kiedyś był wykładowcą na Uniwersytecie w Oksfordzie, po rozstaniu z żoną wraca do Anglii. Zostaje współpracownikiem tajemniczej grupy o niesprecyzowanych zadaniach, której codzienna działalność polega na analizowaniu charakterów i osobowości konkretnych ludzi, by przewidzieć ich zachowania w przyszłości, czyli ich twarz jutro. Javier Marias sięga do najlepszych wzorców powieści szpiegowskiej i tka historię gęstą, skupiającą uwagę - lecz jej prawdziwą substancją są refleksje psychologiczne, filozoficzne, moralne oraz poszukiwanie odpowiedzi na pytanie postawione na samym początku: czym jest rzeczywistość... Pierwszy tom tryptyku, uznawanego za najlepsze dzieło w dorobku Mariasa, uhonorowanego licznymi nagrodami, przełożonego na wiele języków i wydanego w kilkudziesięciu krajach.

Umierając na wygnaniu w 1821 roku, Napoleon Bonaparte zabrał ze sobą do grobu pewien sekret. Jako generał, a później... cesarz niejednokrotnie dopuszczał się grabieży pałaców i skarbców narodowych, dzięki czemu udało mu się zgromadzić niewyobrażalny majątek. Brytyjczycy próbowali zmusić go, by przed śmiercią wyznał, gdzie ukrył cenny łup. Bezskutecznie. Słynny wódz zmarł, nie wyjawiwszy nikomu kryjówki i nie wspomniawszy o tajemniczym majątku ani słowem w swoim testamencie. A przynajmniej tak się wszystkim do tej pory wydawało… Po rozstaniu z żoną Jacques Deza opuszcza Hiszpanię i przenosi się do Londynu, gdzie rozpoczyna pracę dla tajemniczej grupy, kierowanej przez enigmatycznego Bertrama Tuprę związanego z brytyjskim MI6. Praca polega na analizowaniu ludzkich zachowań i charakterów. W pierwszym tomie trylogii Deza snuł rozważania nad moralną stroną swego zajęcia. W drugiej części zaskakujący bieg wydarzeń wstrząsa nim do głębi. Podczas wieczoru w dyskotece, który spędza ze swoim szefem i pewnym włoskim małżeństwem, w jego mniemaniu powiązanym z Watykanem, Deza jest świadkiem niebywale brutalnej sceny. Czy uda mu się wyplątać z sytuacji, która czyni go wspólnikiem zła? Na ile potrafimy zapanować nad własną gwałtownością i strachem?

Długo wyczekiwany trzeci i ostatni tom „Twojej twarzy jutro”, fascynującej trylogii Javiera Maríasa, która – doprowadzona do finału – jawi się jako jedno z największych osiągnięć literackich naszych czasów.Jacques Deza nadal pracuje w Londynie dla tajemniczej grupy wywiadowczej. Ogląda przerażającą kolekcję nagrań kompromitujących wiele osób publicznych. Oglądane sceny wnikają w Dezę jak trucizna. Bohater musi znaleźć odpowiedź na pytanie, czy można usprawiedliwić przemoc i na ile można ingerować w cudze życie, nawet jeśli jest to życie kochanej osoby. Kończy także dwie długie rozmowy, z ojcem i z przyjacielem, by przekonać się, że nie znamy najbliższych nam ludzi i sami dla siebie jesteśmy zagadką. To książka, która zabiera nas do piekieł, by potem, poranionych i zatrutych, przywrócić jednak życiu.

Frapująca i zniewalająca historia pewnego oczekiwania. Berta Isla i Tomás Nevinson poznali się w Madrycie w bardzo młodym wieku i bardzo szybko postanowili być razem, nie spodziewając się, że przypadnie im w udziale życie pełne dramatycznych przerw i zawirowań. Tomas, pół-Hiszpan, pół-Anglik, ma wyjątkowy dar do języków i naśladowania akcentów. To za sprawą tych zdolności podczas studiów w Oksfordzie zainteresuje się nim brytyjski rząd i złoży mu propozycję, której nie będzie mógł odrzucić. Wystarczy jeden z pozoru zwyczajny dzień, by reszta życia Tomasa i jego żony zmieniła się na zawsze. Berta Isla to ujmująca powieść o przemianie, którą przechodzą jej bohaterowie, a także kruchości i uporze towarzyszącym miłosnemu związkowi skazanemu na ukrywanie prawdy, grę pozorów i spekulacje. Jest to książka wybitna, ale i trudna. Trudna zarówno literacko - pełna filozoficznych rozważań z odniesieniami do klasycznej literatury angielskiej - jak i pod kątem tła dla głównego - realia polityczne Hiszpanii, Anglii, Irlandii, Argentyny lat 60-90 tych XX wieku. Ale jednocześnie kunsztowna. Warto ją przeczytać, bo jednocześnie jest to historia po której zadajesz sobie pytania o swoje wartości, cele, wybory, zachowania.

Tętniący życiem Madryt lat 80. XX wieku. Juan de Vere, młody mężczyzna opowiadający tę historię, otrzymuje od Eduardo Muriela, reżysera filmowego, zadanie. Ma się przyjrzeć przeszłości doktora Jorgego Van Vechtena, przyjaciela reżysera, krążą o niej bowiem niepokojąco niepochlebne plotki. Ma również podjąć próbę uzyskania od niego pewnych informacji. Juan do misji przystępuje z właściwą młodemu wiekowi nadgorliwości i tak staje się świadkiem małżeńskich potyczek Eduardo i Beatriz. Poznaje ich dziwną i nierówną relację, wnika w zagadkową przeszłość. Odkrywa, że sprawiedliwość zawsze naznaczona jest osobistym urazem i nigdy nie jest bezinteresowna, a każde wybaczenie lub kara – obojętnie indywidualne czy zbiorowe – ma charakter arbitralny.Oryginalna opowieść o pożądaniu, które przezwycięża skrupuły, o lojalności i szacunku oraz o tym, że na rzeczywistość zawsze patrzy się wybiórczo – tylko czasem z własnego wyboru.

Wciągająca szpiegowska intryga, tajemnice i dylematy moralne. Dwóch mężczyzn, jeden fikcyjny, drugi prawdziwy, mieli szansę zabić Hitlera, zanim ten rozpętał II wojnę światową. Ów punkt wyjścia służy Javierowi Maríasowi jako pretekst do eksploracji rewersu przykazania „Nie zabijaj”. Skoro ci mężczyźni zapewne powinni byli zastrzelić Fuhrera, być może należałoby postąpić tak jeszcze z kimś innym? Jak mówi narrator Tomása Nevinsona, „zabijanie wcale nie jest tak radykalne, ani tak trudne, ani niesprawiedliwe, jeśli się wie, kogo zabić”. Tomas Nevinson, mąż Berty Isli, ulega pokusie i po dłuższej przerwie wraca do tajnych służb, otrzymuje propozycję wyjazdu do pewnego miasta na północnym wschodzie kraju, gdzie będzie musiał zidentyfikować pewną kobietę, pół Hiszpankę, pół Irlandkę, która dziesięć lat temu brała udział w organizacji zamachów ETA i IRA. Jest rok 1997. Za zleceniem stoi dwuznaczna postać byłego szefa, Bertrama Tupry, który już wcześniej, uciekając się do podstępu, zmienił życie Nevinsona. Zgodnie z formułą Radbrucha prawo nie zawsze stoi ponad moralnością. Zdarzają się sytuacje, że polecenia wydawane przez aparat państwowy są rażąco niesprawiedliwe i uderzają w podstawowe prawa człowieka. Nie oznacza to od razu, że prawo i moralność zawsze stoją ze sobą w sprzeczności. Wierzymy, że każda kara jest uzasadniona i nieuchronna. Wątpliwości pojawiają się, gdy mamy pistolet z dwoma nabojami, a przed nami stoją Hitler, bin Laden i Stalin. Oczywiście możecie strzelić w Hitlera, a potem poprawić dla pewności, ale możecie też skorzystać z alternatywy, czyli sądu. Ilu z was jednak zdecyduje się poprosić o pomoc Temidę? Uosobienie sprawiedliwości? Opaska na oczach symbolizuje bezstronność. Dla każdego. Hitlera również. Podczas misji zleconej przez byłego szefa otrzymuje on rozkaz zabicia kobiety. Budzi to w nim wiele obiekcji, nie tylko tych związanych z niepewnymi dowodami.