Mówili o niej „Czarownica” — bo gadała ze zwierzętami oraz miała kruka terrorystę, który kradł złoto i atakował rowerzystów. Ponad trzydzieści lat żyła w drewnianej leśniczówce pośrodku Puszczy Białowieskiej, bez wody i prądu. Spała w łóżku z rysiem i mieszkała pod jednym dachem z oswojonym dzikiem. Była naukowcem, ekologiem, autorką nagradzanych filmów i słuchowisk radiowych. Aktywnie działała na rzecz najstarszego lasu w Europie. Uważała, że należy żyć prosto i blisko przyrody. Wśród zwierząt znalazła to, czego nigdy nie doświadczyła od ludzi.Ostatnia Kossakówna. Córka Jerzego, wnuczka Wojciecha, prawnuczka Juliusza — trzech malarzy rozmiłowanych w polskim krajobrazie i historii. Bratanica Marii Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec. Miała być synem i czwartym Kossakiem. Tak jak przodkowie, dźwigać sztalugi i znane nazwisko. Wybrała własną drogę…Co takiego spotkało ją w Krakowie, że zdecydowała się na ucieczkę? Dlaczego została wydziedziczona? Wreszcie — czy w „dziczy” odnalazła szczęście? Hipiska z Białowieży autorstwa Anny Kamińskiej to fascynujący portret buntowniczej pasjonatki i silnej, nietuzinkowej kobiety. Opowieść o bezkompromisowym szukaniu swojego miejsca w świecie i o zrzucaniu ciężaru wielkiego nazwiska. Historia upadku starej, artystycznej rodziny oraz tego, jak szara rzeczywistość PRL-u wymazywała barwny świat krakowskiej arystokracji.

Krótka opowieść o ludziach z Białowieży, ludziach puszczy w burzliwym XX wieku. Autorka przedstawia białowieżan od czasów carskich, poprzez wojny, dwudziestolecie, peerel i wreszcie "niepodległą" RP. Jest to ciekawy konglomerat kultur i wyznań. Interesujące osobowości. Fascynujące, nieraz tragiczne historie. Książka napisana jest zgrabnie, w dobrym stylu autorki. Od razu widać że przed pisaniem sporo o Białowieży się dowiedziała, przeprowadziła niejedną rozmowę że świadkami wydarzeń. Jednym słowem książka pokazuje prawdziwą, a nie cukierkowo-turystyczną Puszczę, jako miejsce życia wszelkiej maści złych i dobrych ludzi. Kłusowników, złodziei, bandytów, artystów, naukowców, dziwaków, robotników. Plus dla autorki za pokazanie postaci Józefa Mackiewicza, z pewnością najlepszego naszego pisarza XX wieku, oraz za prezentacje "dokonań" Niemców w okresie okupacji. Jak to rasa panów kradła mordowała i niszczyła. Przy nich taki miejscowy "mordala", którego znajdziecie w powieści, wygląda na człowieka z klasą i zasadami, a nawet sympatycznego gościa.Fascynująca książka. Przez wszystkie rozdziały przewija się wątek pewnej rodziny, w której szaleństwo wzięło górę i doprowadziło do tragedii.