O wierze chrześcijańskiej i miłości Boga do człowieka.

Autor tej małej książeczki, duszpasterz, który w swej posłudze styka się z wieloma dramatami ludzi w podeszłym wieku, próbuje przybliżyć największe ich problemy. Pisze o osamotnieniu, opuszczeniu, cierpieniu i śmierci, odnosząc wszystko to do tajemnicy krzyża Chrystusa. Poprzez swoje przemyślenia autor pragnie pomóc ludziom starym spokojniej spojrzeć na ten najtrudniejszy okres ich życia.

W tej wielkiej dziczy, którą z przymrużeniem oka nazwaliśmy światem, ciągle nie jest do końca dobrze. Chcemy być bezpieczni i dawać takie poczucie najbliższym, ale między drzewami w lesie dużych miast i małych wsi biegają wilki. Dobry i zły. Wygrywa ten, którego karmisz."Wilki dwa" to zbiór przemyśleń na kilka tematów, które mogą odmienić czyjeś życie. Na przykład Twoje. Jeśli zastanawiasz się, co jest w życiu ważne, jak poradzić sobie z największymi problemami, i czy to, z czym się zmagamy, faktycznie jest tragedią. Dwaj zupełnie różni ludzie - mężczyźni, ojcowie - mówią o swoich upadkach i powstaniach. Mówią, że z każdego grzechu można wyjść. Że Jezus Chrystus - Ten, który umarł, abyś żył - zajmie się każdym problemem jak menedżer niemający sobie równych w branży i poza nią. Opowiadają o tym, że Jego narodziny są dramatem i że chrześcijanie to ludzie smutku, którzy zaznają szczęścia dopiero po śmierci. A może tak naprawdę wcale nie mają racji? Co w tej książce ciekawego - jest dla wierzących i wierzących inaczej. Pokazuje, jak iść, żeby się nie pogubić i że można podążać z(a) Chrystusem. Dotyka problemów, których rozwiązania interesują wszystkich, mimo że nikt się do tego nie przyznaje.Książka powstała we wsółpracy z Judytą Syrek.

Paweł Krupa OP - dominikanin, historyk mediewista, mistrz anegdot, znawca myśli św. Tomasza, były dy­rektor Instytutu Tomistycznego. Studiował w Krakowie, Paryżu i Rzymie. Bóg i człowiek na ławie oskarżonych Żył między nami, ale pewnego dnia zniknął w tajemniczych okolicznościach. Zostawił jednak obietnicę, która wielu napawa lękiem. Kiedy znów się pojawi, nastąpi koniec tego świata… Sąd Ostateczny właśnie się zaczyna. Czy jesteśmy gotowi na zderzenie z wiecznością? Czy mamy się czego bać? A może to Bóg powinien lękać się konfrontacji z nami, z naszymi pretensjami i pytaniami, na które nikt nie potrafił nam odpowiedzieć ? Paradoksalnie to od Końca czasów rozpoczyna się trylogia Boski Adwokat. Ojciec Paweł Krupa OP próbuje wniknąć w nie-ludzką logikę Boga, ujawnić, co się za nią kryje i zestawić z naszymi najbardziej bolesnymi pytaniami. Głęboka teologia, napięcie godne najlepszego thrillera i… zaskakujący humor.

Trwają na przeciwnych krańcach spektrum – jeden jest światowej sławy pisarzem, autorem „Imienia róży” i samozwańczym człowiekiem świeckim; drugi – hierarchą Kościoła katolickiego, wymienianym w gronie potencjalnych następców obecnego papieża. W tej przyjacielskiej, lecz zaciętej szermierce listów i idei Umberto Eco i Carlo M. Martini dyskutują nad kwestią aborcji, rolą kobiet w Kościele, etyką i Apokalipsą. Stawiają czoło największym dylematom nowego milenium, świadomi dzielących ich różnic, wiary i niewiary. Rezultat? Jest oszałamiający. Jakie bowiem są granice wiary? I w co wierzy ten, kto nie wierzy? Jeśli mamy wieść dialog, to musi on obejmować także obszary, na których nie ma zgody. Ale to nie wszystko; jeśli na przykład laik nie wierzy w „rzeczywistą obecność”, katolik zaś - co naturalne - i owszem, to fakt ten nie oznacza wzajemnego niezrozumienia, lecz po prostu szacunek dla przekonań partnera.

Jeśli chcesz poznać, kim był Bartolo Longo i o czym pisał, powinieneś poznać jego wielkie, poruszające dzieło życia. Historia sanktuarium w Pompejach to opis błogosławieństw i przewodnictwa Matki Bożej Pompejańskiej – tego, jak opuszczone i biedne Pompeje zamieniły się w kwitnące wiarą i miłosierdziem miejsce, z którego łaski zaczęły promieniować na cały świat! Bartłomiej Longo, włos. Bartolo Longo – świecki tercjarz dominikański, były uczeń pijarski, Apostoł Różańca, Kawaler Maryi i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.

Kim był Abraham – biblijny patriarcha, uznawany zgodnie przez żydów, chrześcijan i muzułmanów za „ojca wiary”? Dlaczego niezwykła historia jego przyjaźni z Bogiem stała się punktem przełomowym w dziejach ludzkości? Czego możemy nauczyć się od tego starożytnego nomady dzisiaj – w epoce smartfonów i internetu? Charles R. Swindoll odpowiada na te pytania w fascynującej opowieści o jednym z najciekawszych biblijnych bohaterów wiary. Przedstawia barwny portret wielkiego człowieka, który wyprzedził swoje czasy i pod wieloma względami był podobny do nas – tak w chwilach tryumfu, jak i słabości. Książka Swindolla to wielowymiarowa biografia, a jednocześnie praktyczny przewodnik zachęcający współczesnego czytelnika do codziennej wędrówki ze Stwórcą śladami starożytnego „ojca wiary”. Ponadczasowa historia Abrahama inspiruje do ufnego zawierzenia Bogu także w XXI wieku.

Książka Bieńkowskiej została lekko i przystępnie napisana. Wprawdzie przed autorką stało niełatwe zadanie, bo w wielu wypadkach musiała nie tylko wyjaśnić różne tezy, poglądy filozoficzne czy skomplikowane schematy myślenia, ale również przepuścić je przez pryzmat swoich bohaterów – Brzozowskiego i Kołakowskiego. „Po co filozofowi religia” traktuje bowiem nie tylko o racjach obu wybitnych polskich humanistów, ale również – wszak nikt nie jest samotną wyspą, na każdego z nas różne dzieła i postaci mniej lub bardziej oddziałują – o wielowiekowym dorobku filozofii oraz kultury. Publikacja ma charakter przekrojowy, przeglądowy, została napisana jakby pod lektury Brzozowskiego i Kołakowskiego. Autorka przygląda się bowiem dziełom czytanym przez obu filozofów (uwzględniając kontekst historyczny konkretnych książek),starając się dostrzec ich wpływ na to, jak oni sami myśleli czy pisali o religii i świecie.

W tych mini „wykładach” z filozofii w ujęciu praktycznym pisze o ważnych życiowych kwestiach: przyjaźni, cieszeniu się każdą chwilą, pokonywaniu niepokoju, hamowaniu gniewu, niemożności ucieczki od samych siebie, bogactwie i biedzie, lęku przed śmiercią, miłości i wdzięczności, żałobie i wolności. Pokazuje, jak przeciwstawiać się negatywnym aspektom ludzkiej natury i jak dobrze żyć niezależnie od warunków zewnętrznych, jak wnosić swój wkład w życie społeczeństwa, a także jak przezwyciężyć żałobę i wszelkie inne przeciwności, jakie mogą nam stanąć na drodze (i na pewno to zrobią),uczy poskramiania skłonności do zamartwiania się i lęku. Przeczytacie o nastawieniu do życia, i do śmierci. O tym czy jest przyjaźń, miłość i szczęście. Jak znajdować odpowiednich ludzi, jak cieszyć się każdym dniem. W tych mini „wykładach” z filozofii w ujęciu praktycznym autor pisze o ważnych życiowych kwestiach: przyjaźni, cieszeniu się każdą chwilą, pokonywaniu niepokoju, hamowaniu gniewu, niemożności ucieczki od samych siebie, bogactwie i biedzie, lęku przed śmiercią, miłości i wdzięczności, żałobie i wolności. Pokazuje, jak przeciwstawiać się negatywnym aspektom ludzkiej natury i jak dobrze żyć niezależnie od warunków zewnętrznych, jak wnosić swój wkład w życie społeczeństwa, a także jak przezwyciężyć żałobę i wszelkie inne przeciwności, jakie mogą nam stanąć na drodze (i na pewno to zrobią),uczy poskramiania skłonności do zamartwiania się i lęku.

Ksiądz Józef Tischner opisuje to, czego społeczeństwo jest świadome, koegzystując ze sobą codziennie, a nie ma formy materialnej. Celem tej książki jest refleksja na poziomie metafizycznym, przebicie tego jednowymiarowego myślenia, na które zdaje się chorować współczesne społeczeństwo. Rewelacyjna, by wykorzenić przekonanie, że istnieje jeden uniwersalny i prawdziwy sposób myślenia. Bogata edukacyjnie pod względem teorii filozofii. To ten typ książki gdzie nabierasz mądrości, innego spojrzenia i dojrzałości. Nie da się oddzielić człowieka całkowicie od części duchowej, bo prędzej czy później człowiek będzie szukał jego ekwiwalentu gdzie indziej przez swoją naturę. Porusza kwestie, w których nie każdy swobodnie się odnajdzie choćby ze względu na dużą różnorodność poglądów i przekonań społecznych np. ateiści decydujący się na tę lekturę muszą mieć otwartą głowę ze względu na biblijne odniesienia, w przeciwnym razie lektura może okazać się męcząca) nie mniej autor świetnie wskazał te wszystkie niuanse i ludzkie słabostki. Ksiądz Józef Tischner potrafił dotrzeć do każdego człowieka, czy był to światły intelektualista czy prosty robotnik. Niezależnie czy wygłaszał wykład na uczelni, pisał artykuł czy głosił kazanie w małym wiejskim kościółku na Podhalu jego przekaz zawsze charakteryzowała prawda. Prawda o kościele, jego wadach i bolączkach. Prawda o nas wiernych, którzy z imieniem Chrystusa na ustach często swoim zachowaniem zaprzeczamy w życiu codziennym chrześcijańskim cnotom. I w końcu prawda o świecie, który mimo, że pędzi i zmienia się na naszych oczach jest światem, który nadal opiera się na wartościach uniwersalnych: nadziei, wolności i miłości.