Latem 1933 roku Benjamin Murnau popełnia samobójstwo. Skazuje tym samym swą duszę na wieczne potępienie, żonę zaś, Penelope, na społeczny ostracyzm i ponure, samotne życie w małej mieścinie na prowincji Luizjany. Pogrążona w rozpaczy i żałobie wdowa powoli stacza się w otchłań szaleństwa, odwracając się od bliskich i Boga, szukając szczęścia w alkoholu i lekach. Nieoczekiwanie pomocną dłoń wyciągają ku niej kapłanki mrocznej religii, obiecując spełnienie marzeń - twierdzą, że są w stanie zwrócić jej męża. W zamian żądają niewiele, przynajmniej tak sądzi Penelope, na wpół przytomna od żalu, alkoholu i narkotyków. Czy miłość zwycięży śmierć? Czy może śmierć jest ostateczna?

Na klifach Rugii, gdzie wiatr niesie echa dawnych rytuałów, a kamienne kręgi skrywają więcej niż historia, zostaje popełniona zbrodnia, która poruszy nie tylko lokalną społeczność, ale i coś znacznie starszego niż ludzka pamięć. Szepty mrocznych cieni Arkadiusza Baranowicza to hipnotyzująca, pełna napięcia powieść kryminalna z gotyckim oddechem – mroczna, intensywna i niepokojąco prawdziwa. Młoda Polka zostaje odnaleziona martwa w tajemniczych okolicznościach, a międzynarodowe śledztwo ujawnia głęboko zakorzenione traumy, pokoleniowe winy i cienie, które nigdy nie ucichły. To nie jest zwykły kryminał. Baranowicz tworzy duszny, gęsty świat, w którym każdy detal – od milczenia postaci po surowy krajobraz Rugii – ma znaczenie. Nie ma tu prostych odpowiedzi, są za to pytania, które rezonują długo po zamknięciu książki. Szepty mrocznych cieni to opowieść dla czytelników szukających czegoś więcej niż szybkiej akcji – to podróż w głąb ludzkiego lęku, pamięci i tego, co skrywamy nawet przed sobą. Jeśli chcesz wejść w historię, która porwie cię klimatem, zaskoczy głębią i nie pozwoli o sobie zapomnieć – sięgnij właśnie po tę książkę.

Stefania Ilnicka wraz z matką, siostrą i kuzynem spędza letnie tygodnie w podkrakowskim majątku należącym do rodziny narzeczonego. Tarcia między jej bliskimi a przyszłą rodziną oraz sercowe rozterki to nie najgorsze, z czym przyjdzie jej się zmierzyć. Wiejską sielankę przerywa bowiem niespodziewana śmierć, a na dodatek znikają bezcenne klejnoty; Stefania ma zaś własne powody, żeby chcieć odkryć, kto za tym stoi. Klemens Grabiński, były komisarz policji, jest przekonany, że na starość pozostało mu już tylko bawienie wnuków i hodowanie pszczół. Kiedy niespodziewanie przyjaciel zwraca się do niego z prośbą o rozwikłanie zagadki, która może zrujnować jego rodzinę, podejmuje jednak wyzwanie. Czy pomimo upływu lat stanie na wysokości zadania?

Wzruszająca historia o wierze, miłości, ambicji i akceptacji a także o odrzuceniu i poświęceniu się innemu człowiekowi. Książka opowiadająca o sile i słabościach ludzkich, których doświadczają nawet ci, którzy są podziwiani i wynoszeni na szczyty. Powieść o zrozumieniu siebie i Boga, o trudnej drodze, jaką wybierają ci, którzy chcą mu służyć całym sobą. Książka wciągająca i poruszająca do głębi. Niektórzy idą wiernie za Bogiem słuchając Jego głosu, a niektórzy słuchają swojej ambicji budując tym samym własne królestwo na ziemi. Lektura przedstawia zagrożenia płynące z wprowadzania do kościoła rozwodnionej ewangelii i chęci przypodobania się człowiekowi, zamiast Bogu.

Główną bohaterką powieści jest bezimienna kobieta, która przyjeżdża do domku przyjaciół. Znajduje się on w środku lasu, więc zapewnia odpoczynek od miejskiego zgiełku. Gospodarze wyjeżdżają do pobliskiego miasteczka i nie wracają. Okazuje się, że wokół miejsca, w którym przebywa bohaterka, wyrosła niewidzialna, przezroczysta ściana, która blokuje przejście. Zwierzęta i ludzie będące za tajemniczą barierą wyglądają jak zrobione z kamienia. Od tego momentu kobieta musi radzić sobie sama. Książka stawia przed czytelnikiem wiele istotnych pytań o człowieczeństwo, samotność, przyjaźń, bezpieczeństwo. Czy osoba, która jest ostatnim człowiekiem, może zachować to, co swoiste dla ludzi? Czy ze zwierzętami (domowymi, ale także gospodarskimi) można stworzyć więź? Co napędza człowieka do przeżycia kolejnego dnia, dbania o pożywienie i jako taki komfort? Niektóre pytania pozostają bez odpowiedzi, jednak na inne czytelnik może odpowiedzieć sobie sam. Główna bohaterka żyje tuż przy ścianie w domku myśliwskim odciętym górami od ziem, które także zostały otoczone tajemniczą barierą. Podróżuje, ale nigdy daleko. Jeśli patrzy w dal, to zazwyczaj w świat znajdujący się za ścianą. Woli oglądać zmarłych, a nie odnaleźć żywych. Boi się ludzi, co wielokrotnie podkreśla. Zresztą nie powinno to dziwić, bo w obliczu końca świata ludzie dziczeją i stają się bardziej brutalni. Powieść Haushofer jest w znacznej mierze psychologiczna i skupia się na problemach samotności, alienacji, codziennej walki ze zniechęceniem i poczuciem braku sensu.

Lato atakuje słońcem, lecz Zsuzsa Bánk rozmawia z matką o zimie. Słuchając rodzinnej historii, która była nagłym, prywatnym końcem świata, próbuje pogodzić się z chorobą ojca. W opowieści o śmierci dziadka, chce znaleźć wskazówkę, jak oswoić pustkę, która niebawem nadejdzie. Lato nie jest dobrą porą na umieranie, ale śmierć jest humorzasta, trzeba się z nią liczyć. Tymczasem pogodzony z nadchodzącą śmiercią ojciec po raz kolejny siada w swym rajskim ogrodzie pod akacją, po raz kolejny pływa w jeziorze, po raz kolejny daje najbliższym lekcje jó úszás – dobrego pływania, wspaniałego pływania! Pochłonięty czystą miłością do wody, która jest istotą węgierskiego lata. Córka, patrząc z zachwytem na ojca, dostrzega w jó úszás najprostszą lekcję dobrego życia. Wakacyjną sielankę przerywa konieczna i trudna podróż do frankfurckiej kliniki. Resztę upalnych wakacji córka spędza przy łóżku ojca, wspominając wszystkie dni, które spędzili razem, z rozpaczą myśląc o tym, co ma nadejść. Śmierć przychodzi nawet latem to poruszająca, wybitna proza autobiograficzna. Czy uroczystość pogrzebu to ostatnie spotkanie, zakończenie historii? Przecież umarli nie odchodzą. Pojawiają się w pierwszych zdaniach rozmowy, siadają w ogrodach nad talerzami z ulubioną zupą. Domagają się, aby o nich rozmawiać.

Berlin, 1941 rok. Żydówka Margarete Rosenbaum jest pokojówką u starszego nazistowskiego oficera. Kiedy dom, w którym pracuje, zostaje zbombardowany, tylko ona uchodzi z życiem. Pod wpływem impulsu podaje się za zmarłą córkę oficera, otrzymuje tymczasowe dokumenty i postanawia wykorzystać tę szansę, by zawalczyć o wolność. O jej prawdziwej tożsamości dowiaduje się tylko jedna osoba – syn byłego pracodawcy, oficer SS, Wilhelm Huber. Z jakiegoś powodu nie demaskuje jednak dawnej służącej, ale składa jej propozycję: musi wyjechać i zamieszkać z nim w Paryżu, udając dalej jego siostrę. Tylko wtedy jej sekret pozostanie bezpieczny. Margarete nie wierzy w powodzenie tego planu, nie rozumie pobudek mężczyzny i nie chce nawet myśleć, czego może oczekiwać w zamian. Ale kiedy w mieście rozpoczynają się łapanki i coraz trudniej o bezpieczne schronienie, kobieta zdaje sobie sprawę, że może nie dostać od losu kolejnej szansy.Co się stanie, gdy Margarete zaufa nazistowskiemu oficerowi i odda w jego ręce swoje bezpieczeństwo i życie? Czy pajęcza sieć kłamstw uwolni ją… czy zniewoli? Czy jej historia dowiedzie, że role, które odgrywają ludzie – z własnej woli czy pod przymusem – to brzemię, od którego można się uwolnić?

Zamieszanie. Pustka. Pętla bez wyjścia. Czwórka przyjaciół buntuje się przeciwko rodzicom i wyjeżdża na wymarzone wakacje. Wszystko się komplikuje, kiedy trafiają do tajemniczego lasu i odnajdują niesamowity hotel, wyglądający jak ze snu. Są zachwyceni nowym miejscem do czasu, gdy okazuje się, że nie są w nim sami. Rozpoczyna się mrożąca krew w żyłach przygoda, która odmieni ich życie i będzie ostatecznym testem dla ich przyjaźni. Czym tak naprawdę jest Świątynia Ciszy, domem sekty, czy zapomnianym cmentarzyskiem? Co kryje się pod murami hotelu i do czego posuną się bohaterowie, żeby znaleźć odpowiedzi?

Czy można wejść dwa razy do Tej samej rzeki? Nowa powieść Edyty Świętek! Małgorzata odlicza dni do momentu, kiedy będzie mogła opuścić męża. Jej związek, choć na pozór idealny, przepełniony jest strachem i przemocą, a małżeńskie więzy podtrzymuje tylko troska o niepełnoletniego syna. Całkowicie uzależniona od męża, jedynie w pracy czuje się spełniona i potrzebna. Gdy do biura zostaje przyjęty nowy pracownik, Małgosi szybciej bije serce. Ma wrażenie, jakby znała Darka od zawsze. Dwójka szybko znajduje wspólny język i nawiązuje bliższą znajomość. Łączy ich wiele, a najbardziej: nieszczęśliwa miłość. Ona ma męża tyrana, on – chorą żonę, której nie kocha. Oboje wiedzą, że razem mieliby szansę na upragnione szczęście, jednak kierując się dobrem swoich rodzin, postanawiają zakończyć relację zanim będzie za późno… Czy uda im się zapomnieć o łączącym ich uczuciu? W jaki sposób maskuje się przemoc domowa? Czy małżeństwo bez miłości jest odpowiedzialną decyzją? Czy geny wpływają na nasze relacje? Opowieść, która wbrew wszystkiemu daje nadzieję.

Nad domem babki Adeli gromadzą się czarne chmury. To pewnie sprawka nietoperza, którego pojawienie się zawsze zwiastuje kłopoty. Halina, do tej pory przez wszystkich uważana za zmarłą, niespodziewanie staje w drzwiach i jak się okazuje, nie zamierza opuścić miasta. Ewelina nie może znaleźć odpowiedniego momentu, by podzielić się z rodziną tym, co leży jej na sercu. Jagna czuje się oszukana przez Mateusza, Rutę i cały świat. Adela zaczyna rozumieć, że nadszedł czas zmierzyć się z przeszłością i wyjawić skrywaną przez pokolenia rodzinną tajemnicę. Czy opowie, co zdarzyło się we dworze, którego atmosferę tak bardzo pragnie odtworzyć? Przed czym tak naprawdę usiłował uchronić swoje wnuczki dziadek Konstanty? I czy mu się to udało? Ty albo żadna to niezwykłe połączenie mrocznych sekretów, wibrujących emocji i odrobiny magii z prawdziwym życiem. Magdalena Kordel po raz kolejny udowadnia, że jak nikt potrafi opowiadać historie, które poruszają do głębi serca.