Biografię jednej z najbardziej znanych polskich piosenkarek dwudziestego stulecia spisał syn artystki, Roman Frankl. Niebanalnie skonstruowana opowieść pozwala poznać radości i lęki dzieciństwa małej Marysi, podziwiać nastolatkę zapamiętale stepującą na stołach bielskiej szwalni, słuchać stremowanej panny Marii nagrywającej pierwszą piosenkę w katowickim studio radiowym, wreszcie towarzyszyć pani Marii w setkach wojaży po kraju i świecie. Wprawdzie czytelnik nie znajdzie tu modnych dzisiaj skandali, plotek i sensacji, ale sympatyczna i bardzo osobista relacja pozwoli mu zrozumieć, że podstawowym źródłem życiowych i zawodowych sukcesów może być także normalność.

Pasjonujący podwójny portret dwóch niezwykłych osobowości na tle europejskiej historii. Historia związku słynnej tancerki Isadory Duncan i poety Siergieja Jesienina.Młody moskiewski poeta, dandys, pijak, wyrwany z rodzinnej wsi i - jak określał to Maksym Gorki - "stworzony wyłącznie dla poezji" oraz amerykańska "femme scandaleuse", starsza od niego o siedemnaście lat, która zrewolucjonizowała i wstrząsnęła sztuką baletową swoich czasów. Siergiej Jesienin i Isadora Duncan to sławna nie od dziś para, którą połączyło tylko jedno: zamiłowanie do sławy i prowokacji.Wykorzystując źródła historyczne i relacje świadków, Carola Stern przedstawia losy słynnej pary, ich spotkanie i krótkie małżeństwo. Jednak nie jest to historia miłosna - autorka ukazuje swoich bohaterów w kontekście historycznym, analizuje motywy, które sprowadziły Duncan do rewolucyjnej Rosji, opisuje panujący tam ferment intelektualny, zastanawia się, dlaczego ich podróż do Ameryki skończyła się porażką i jaką rolę odegrali w środowisku emigracyjnym Berlina. Autorka płynnie łączy swobodną, lekką narrację z dużą znajomością tematu i erudycją.

Juliusz Lubicz-Lisowski, wieloletni przyjaciel Magdaleny Samozwaniec, wspomina: „Kiedy kończyła książkę o Lilce, powiedziała: – Chciałabym, aby ktoś napisał taką książkę o mnie... Mam już nawet tytuł: «Magdalena, córka Kossaka»”.Czas płynie szybko, dziś żyją już nieliczni, którzy znali osobiście Magdalenę Samozwaniec. W rodzinnym domu, w szufladach, Rafał Podraza znalazł zdjęcia „szalonej Madzi”, w biblioteczce odręczne dedykacje autorki. W 2006 i na początku 2007 roku przeprowadził rozmowy z wieloma osobami pamiętającymi pisarkę. Do niektórych dotarł w ostatniej chwili: Hanna Bielicka zmarła tydzień po ich rozmowie. Oprócz tekstów powstałych na podstawie rozmów znajdują się tu fragmenty wspomnień drukowanych w czasopismach lub książkach, materiały z archiwum Samozwaniec

Losy córek Marii Szymanowskiej - Franciszki Kalewskiej i Celiny - żony Adama Mickiewicza, oraz ich przyrodniej siostry - Zofii - żony Teofila Lenartowicza.

Bohaterem powieści jest misjonarz - brat Guido Guidicci - członek Zgromadzenia Misyjnego Synów Najświętszego Serca Jezusowego, działający w południowym Sudanie. Książka ilustrowana jest muzyką chrześcijańską z Afryki. Przełożyła Barbara Sieroszewska.

Autorka poświęciła tę książkę Borysowi Godunowowi. Borys Fiodorowicz Godunow żył w latach 1551-1605. Od 1598 roku był carem Rosji. Dzięki poparciu średniej szlachty walczył z bojarami i dążył w swojej polityce do wzmocnienia władzy centralnej. W 1589 roku stworzył Patriarchat Moskiewski Kościoła Prawosławnego. Walczył z Dymitrem Samozwańcem. Mimo, że zginął tragicznie, to jego polityka wzmocniła pozycję Państwa Moskiewskiego na arenie politycznej Europy. Książka prezentuje najnowszy stan badań historycznych na ten temat.

Jest to opowieść o życiu i twórczości Franciszka Lehara - węgierskiego kompozytora pięknych operetek. Książka jest ilustrowana muzyką Franciszka Lehara.

Jest to biografia jednego z najpotężniejszych magnatów Pierwszej Rzeczypospolitej - Szczęsnego Potockiego (1751-1805) - targowiczanina i czołowego protegowanego carycy Katarzyny II, zdrajcy narodu polskiego, odpowiedzialnego za rozbiory Polski.

Jest to ostatnia praca J. Łojka, poświęcona rodzinie Potockich. Przedstawia dzieje tej rodziny i ich fortuny w latach 1799-1921. Książka ukazuje losy potomków Potockich, rozsianych po całym świecie.

We wstępie do tej książki autor napisał, że chce zdjąć złotą aureolę świętemu Franciszkowi, aby go nam przybliżyć i postawić za wzór godny naśladowania. Józef Wittlin napisał, że epoce średniowiecza można zazdrościć wielkiej wiary i celów, których nam dzisiaj brakuje. Wieki średnie, to - według niego - wieki "geniuszu serca", a nasza epoka to epoka "geniuszu umysłów". Książka ta jest jednocześnie ostrą krytyką epoki średniowiecza, a zwłaszcza stosunków społecznych i politycznych tamtych czasów. Franciszek Bernardone, wielki święty, reformator średniowiecznego Kościoła, żył w latach 1182-1226.