Niepublikowane zapiski, listy, wywiady i zdjęcia Agnieszki Osieckiej z czasu ciąży i porodu. Walka o równouprawnienie figur artystki, matki i kobiety. "Czekając na człowieka", Agnieszka Osiecka chciała, by jej macierzyństwo było chociaż trochę niezwykłe. Nie chciała urodzić w czasie seansu hipnotycznego. Chociaż właściwie była przygotowana, miała w małej torebce skierowanie, analizę WR, szczotkę, krzyżyk, a w dużej - piżamę, tranzystor i zieloną książkę. Miała po uszy ciążowej kiecki. Wciąż ta sama kiecka. Jak z sierocińca się czuła. Coś nie wyszło z pierwszym szpitalem. Było jej właściwie wszystko jedno, gdzie będzie ta stajenka, czuła tylko Reisefieber - żeby to już. Była strasznie ciekawa, jaki on będzie, ten człowiek. Z drugim szpitalem też coś nie wyszło. Pętała się jak ta Matka Boska z murzyńskich jasełek. Cztery grube Murzynki śpiewały jej: "No room in the hotel!" Ale się nie przejmowała. Im mniej pompy, tym mniejsza trema. Najgorsze były koleżanki. Odkąd była w ciąży, rozmawiały z nią jak ze zwierzęciem. Żadna nie spytała, nad czym pracuje, tylko co ją boli, gdzie swędzi. Czuła jednocześnie i wielką pospolitość swojego losu, i takie coś, jakby cała przyroda i cały Pan Bóg nią jedną się zajmowali.Aż do 4 lutego 1973 roku do godziny 13.55, kiedy to w asyście pielęgniarki i salowej urodziła córkę. Trwało to parę minut, ale strasznie się wysiliła i pierwszy chyba raz w życiu nie myślała o sobie. Myślała tylko o tym dziecku, żeby wszystko robić jak trzeba.

Słodki smak winogron, urzekający zapach kwiatów, ciepłe promienie słońca na skórze, szum wiatru między cyprysami… Do tego rodzinne tajemnice z przeszłości, spadek, zazdrość, romans i zdrada. A to wszystko pod słońcem Toskanii… Julianne Maclean stworzyła powieść idealną! Wyrusz razem z Fioną, bohaterką książki Splątane winorośle, w podróż do Włoch po szczęście.Jeśli jakąś umiejętność Fiona opanowała do perfekcji, to z pewnością było to utrzymywanie sekretów. Tylko ona wiedziała, że matka nawiązała w młodości romans w Toskanii i po jej śmierci zrobiła wszystko, by nadal utrzymać to w tajemnicy. Szczególnie przed ukochanym ojcem.Sprawa się komplikuje, gdy Fiona dostaje wiadomość, że jej biologiczny ojciec zmarł. Młoda kobieta wybiera się w podróż do Włoch, gdzie zastaje rodzinę zszokowaną faktem jej istnienia i… zdeterminowaną, by pozbawić Fionę udziału w spadku. Podczas gdy sekretny romans matki powoli wychodzi na światło dzienne, dziewczyna próbuje radzić sobie z licznymi pułapkami życia rodzinnego i pełną napięcia rywalizacją z nowo poznanym rodzeństwem.Przesycona romantyzmem i słońcem Toskanii opowieść o podróży w soczystą zieleń włoskich winnic, która staje się wyprawą w gąszcz skrywanych przez lata tajemnic i rodzinnych dramatów.

Świąteczna sukienka to urocza bożonarodzeniowa historia pióra Courtney Cole, bestsellerowej autorki New York Times. Kiedy pełna nadziei fashionistka Meg Julliard musi tuż przed Gwiazdką wrócić do swojego rodzinnego Chicago, aby przejąć zarządzanie odziedziczonym po ojcu budynku z apartamentami, uważa, że ??jej marzenia o awansie w branży modowej się skończyły. Najemcy są ekscentryczni i egocentryczni, katastrofy się mnożą, a przystojny konserwator ciągle zawstydza Meg. Wszystko wskazuje, że to będą najgorsze święta w jej życiu. Ellie Wade, jedna z wieloletnich mieszkanek apartamentowca, również nie odczuwa świątecznej radości. Przygotowuje się do przeprowadzki do domu opieki (niechętnie) i musi zdecydować, co ze sobą weźmie, a na co miejsca w jej życiu już nie będzie. W każdym zakątku mieszkania Ellie kryją się jej wspomnienia - niektóre dobre, niektóre złe. Jak pewna sukienka - waha się, czy ją spakować, bo jest symbolem zarówno najlepszej jak i najgorszej nocy w jej życiu. Ellie i Meg nawiązują niezwykłą przyjaźń. W efekcie przepiękna suknia trafia do Meg. Ale pod pewnym warunkiem: ma ją założyć na bożonarodzeniowe przyjęcie w budynku. Tak oto dzięki niezwykłemu strojowi Meg odnajduje drogę do realizacji marzeń, jednocześnie przywracając swojemu rozpadającemu się dziedzictwu, czyli Parkview West, dawną świetność i dając bezpieczny dom wszystkim, dla których to miejsce jest ważne. Dobry duch świąt Bożego narodzenia sprawia, że każdy bohater tej opowieści odnajduje szczęście. Jedna suknia, dwie kobiety i magia świąt.

Wspomnienia współwłaściciela i dyrektora renomowanego przedwojennego przedsiębiorstwa "Pluton"! Kawa – magiczny napój, nawet Ci, którzy jej nie piją, kochają zapach świeżo parzonej małej czarnej. W Polsce pod koniec XIX wieku kupowano w sklepach surowe ziarno kawy, które później palono na kuchennych patelniach lub w specjalnych blaszanych bębenkach. Pierwszą profesjonalną palarnię kawy pod nazwą „Pluton” założył w 1882 roku w Warszawie Tadeusz Tarasiewicz. W kolejnych latach stopniowo rozwijano interes, ucząc konsumentów nowej kultury picia tego napoju. 25 lat później firma liczyła 6 sklepów w Warszawie i 2 w Łodzi, w przeddzień II wojny światowej było ich już ponad 30, w tym także w Poznaniu, Lwowie, Gdyni i Lublinie.Autor książki, Kordian Tarasiewicz, dziś już 103-letni wnuk założyciela przedsiębiorstwa, przedstawia fascynujące dzieje „Plutona” na tle historii Polski i Warszawy od końca XIX wieku do lat 50-tych XX wieku. Praktykę w firmie rozpoczął w 1930 roku, a cztery lata później objął w niej funkcję dyrektora. Właśnie z okresu jego działalności pochodzą najbogatsze wspomnienia, liczne anegdoty oraz historie wojenne. Relacja autora opiera się na zachowanych dokumentach firmowych oraz archiwach, ale przede wszystkim na wspomnieniach własnych oraz pracowników firmy. To barwna opowieść o ludziach, którzy wspólnie tworzyli „Plutona”, o tradycji kawy w Polsce, o sztuce prowadzenia uczciwego biznesu.

Wygoda – Oszczędność – Łatwość przygotowania.To książka dla Ciebie, jeśli:- nie chcesz spędzać wielu godzin w kuchni, nie lubisz widoku stosu garnków, cenisz wygodę podczas gotowania, poszukujesz nowych możliwości kulinarnych. Dania jednogarnkowe nie muszą być schematyczne i nudne. To ocean pysznych pomysłów, które każdy może zastosować w swojej kuchni. Od różnorakich bigosów i zup, przez przystawki i gulasze, po aromatyczne zapiekanki – wszystkie potrawy przygotujesz w jednym naczyniu!

Ciasta i ciasteczka, tarty i torty, musy i kremy....- blisko 150 ulubionych i wypróbowanych przepisów znanego autora.

„Kapłony i szczeżuje” to opowieść o kuchni tak dawnej, że już zapomnianej. Kapłon, czyli wykastrowany i tuczony kogut, był najpopularniejszym składnikiem potraw w pierwszej polskiej książce kucharskiej, szczeżuje były desperacką próbą urozmaicenia diety biedaków. Kuchnia to jednak nie tylko przepisy i dania, to także wiedza o przyrodzie, smaku i świecie – dopiero na tej podstawie decydujemy, co jest, a co nie jest jedzeniem. Staropolska sztuka kulinarna przez wieki była pod przemożnym wpływem religii: post nie oznaczał tylko jedzenia ryby w piątek, kuchnia koszerna wpływała na zwyczaje żywieniowe chrześcijan, a kulinarne przemyślenia świętych Piotra i Pawła przez stulecia kształtowały naszą żywieniową wyobraźnię. Kuchnia polska, którą znamy, to twór stosunkowo nowy. Więc gdy szefowie kuchni prześcigają się w poszukiwaniu czegoś jeszcze bardziej zaskakującego, możemy sięgnąć do zapomnianej przeszłości. Możemy – „ku pokrzepieniu serc” – przypomnieć sobie oszołamiającą karierę znanego kiedyś w całej Europie „szczupaka po polsku”. Możemy cofnąć się do czasów, gdy „barszcz” oznaczał zupę z barszczu, gdy pasternak albo rzepa nie były tylko słowami ze staroświeckich przysłów, gdy kucharze i smakosze wiedzieli, jak się przyrządza żółtonosa czy sielankę. Do tej, zdawałoby się, przebrzmiałej, a jednak fascynującej wiedzy możemy sięgać także ku pokrzepieniu żołądków.

Madame Dortea jest niedokończoną powieścią historyczną z przełomu XVIII i XIX wieku (I wydanie w 1939 roku),której akcja rozwija się na barwnym tle obyczajowym życia na dworach norweskich. Bohaterką jest kobieta, która nagle, wskutek nieszczęśliwego wypadku, w którym straciła męża, pozostała sama z siedmiorgiem dzieci - od niemowlęcia do dorastających chłopców. Jak dała sobie radę wśród wszelkich trudności życia, skąd czerpała siłę do codziennych zmagań?

Kiedy Grace Kelly, piękna i sławna hollywoodzka aktorka, w 1956 roku brała ślub z władcą Monako, księciem Rainierem III, był to wówczas najgłośniejszy ślub stulecia. Wspaniałą ceremonię oglądały miliony telewidzów na całym świecie. Przez następne dziesiątki lat dzieje pary książęcej i ich dzieci: księżniczek Karoliny i Stefanii, księcia Alberta wciąż przyciągały uwagę mediów. J. Randy Taraborrelli demitologizuje współczesną wersję bajki o Kopciuszku. Pisze o skomplikowanych relacjach rodzinnych, dramatycznych wyborach, intrygach, okolicznościach tragicznej śmierci księżnej Grace, pogmatwanych losach księżniczek. Tłem jest malownicze Monako ze swoją bogatą historią i dniem dzisiejszym. Autor doprowadził opowieść do 2003 roku.

Wybitna i poruszająca historia – alegoria o ludzkim losie – na tle nieprzebranej kolumbijskiej selwy i szalejącego, nieprzewidywalnego morza. Damaris mieszka wraz z mężem w chacie na kolumbijskim wybrzeżu Pacyfiku. Żyjąc w pobliżu gęstej amazońskiej puszczy, dzikich gór i bezkresu nieprzewidywalnego morza, ledwie wiąże koniec z końcem. Na co dzień opiekuje się opuszczoną posiadłością, za co nikt jej od dawna nie płaci. Życie jej sąsiadów wygląda podobnie: nieustanna bieda i głód. Damaris już jakiś czas temu porzuciła marzenia o macierzyństwie, z trudem godząc się na to, że nigdy nie będzie miała dzieci. Swoje uczucia przelewa na osieroconego szczeniaka, sukę Chirli, którą nazywa tak, jak zawsze chciała nazwać córkę. Jej stosunek do psa nabiera cech matczynej intymności, a ich więź staje się wręcz nierozerwalna. Aż do chwili, gdy Chirli ucieka. Wkrótce okazuje się, że to dopiero początek: rozsmakowana w przygodzie i dojrzała już Chirli poczuła zew natury. A w tej okolicy ludzie raczej topią szczeniaki, niż je chowają, bo każde nowe stworzenie oznacza kolejną gębę do wykarmienia. Odtąd nic już nie będzie takie jak przedtem.