Autor książki, mąż wybitnej pisarki angielskiej, z głębokim uczuciem odtwarza dzieje ich związku. W przejmujący sposób opisuje ostatnie lata życia Iris, gdy była dotknięta chorobą Alzheimera, która całkowicie odgrodziła ją od świata.

H. Schliemann, wielki bogacz, sławny bankier i handlowiec, podjął się poszukiwań starożytnej Troi na wybrzeżu dzisiejszej Turcji. Tam znalazł złoty skarb i zyskał wielkie uznanie opinii publicznej.

Autor wychodzi z założenia, że Einstein dokonał swych odkryć dzięki temu, iż odważył się myśleć zupełnie inaczej, niż wszyscy. Podstawową zasadą, pozwalającą rozwiązać dowolnie trudny problem jest - według autora - łamanie reguł. Ta właśnie cecha decydowała o geniuszu Einsteina. Autor przedstawia sposoby na rozwinięcie w sobie tej umiejętności, co ułatwi nam polepszenie sytuacji naszej firmy, rozwój możliwości artystycznych itp.

Autor opisuje tu swoje dzieciństwo, młodość naznaczoną udziałem w wojnie i szczęśliwe życie rodzinne. Książka pełna optymizmu. Autor ma pogodne spojrzenie na życie, a nawet na swoje kłopoty ze zdrowiem, które są skutkiem ran wojennych.

Hannibal żył w latach 246-183 p.n.e. Był wybitnym przywódcą, politykiem i mężem stanu.

Bohater powieści, emerytowany portier pięciogwiazdkowego hotelu, dokonuje obrachunku z własnym życiem. Wie on o życiu swych gości hotelowych, możnych tego świata o wiele więcej, niż opinia publiczna. Czas zachowywania dyskrecji uważa za zakończony. Obmyśla plan utworzenia grupy pracowników hotelowych, która będzie obracać informacjami o gościach. Nie wszystko jednak uda mu się przewidzieć.

Opowiadania o miłości. Wnikliwa analiza psychiki bohaterów.

Powieść klasyka kryminału, dziejąca się w połowie XIX wieku i opowiadająca losy tytułowego Kamienia Księżycowego - ogromnego diamentu zrabowanego z hinduskiej świątyni. Treść to kilka rękopisów osób, które były bezpośrednio zamieszane we wszystko, co się z diamentem stało. Najpierw zatem mamy stary rękopis przedstawiający historię kamienia oraz okoliczności, w jakich znalazł się on w rękach Johna Herncastle'a. Następnie przenosimy się o pięćdziesiąt lat później, gdy Gabriel Betteredge, ochmistrz w służbie lady Verinder, opisuje, w jaki sposób kamień znalazł się w jej domu, jak zaginął i jak próbowano go odnaleźć. Dalsze rękopisy omawiają późniejsze wydarzenia, dążące do wyjaśnienia zagmatwanej sprawy.Autor z dużą dozą humoru opisuje życie angielskiej wyższej sfery. Chyba najzabawniejszą częścią jest rękopis panny Clack, starej dewotki uznającej za grzeszne niemal wszystko i uważającej za swój święty obowiązek nawracać zbłąkanych za pomocą licznych świątobliwych broszur o znaczących tytułach typu "Szatan w szczotce do włosów", "Szatan wśród poduszek na kanapie", które potajemnie podrzuca w rozmaitych miejscach. Na długo też zapamiętam "Gorączkę detektywistyczną" Betteredge'a.Przez całą książkę przewijają się trzej Hindusi, którzy najwyraźniej usiłują ukraść diament.

Wojny hiszpańsko-arabskie w 15 wieku, zakończone wyparciem Maurów z Półwyspu Pirenejskiego. Obyczajowość Muzułmanów.

Jest to praca zbiorowa pod redakcją Józefa Mendrunia, Elżbiety Oleksiak i Jerzego Smolińskiego, zawierająca 16 szkiców biograficznych, poświęconych ludziom, którzy byli zasłużeni dla środowiska polskich niewidomych. Są tu więc biografie filantropów, lekarzy, księży i pedagogów, którzy wnieśli wkład w rozwój tyflologii i pedagogiki specjalnej. Książka składa się z trzech części, poświęconych różnym okresom historycznym: część I. zawiera biografie: ks. Jakuba Falkowskiego (ur. w 1775 r.), Stanisława Bukowieckiego (ur. w 1867 r.), Róży Czackiej (ur. w 1876 r.), Władysława Winnickiego ur. w 1884 r.), Marii Strzemińskiej (ur. w 1884 r.), Marii Grzegorzewskiej (ur. w 1888 r.); część II., to biografie: Jana Silhana (ur. w 1889 r.), Edwina Wagnera (ur. w 1899 r.), Marii Urban (ur. w 1900 r.), Henryka Ruszczyca (ur. w 1901 r.), Ewy Grodeckiej (ur. w 1904 r.); część III., to życiorysy: Leona Wrzoska (ur. 1906 r.), Józefa Buczkowskiego (ur. w 1909 r.), Stanisława Madeja (ur. w 1910 r.), Józefa Stroińskiego (ur. w 1920 r.) i Modesta Sękowskiego (ur. w 1920 r.). Książka może być wykorzystywana jako tekst źródłowy przez studentów pedagogiki specjalnej.