Mało kto ma idealną sylwetkę, ale jest wiele sposobów, aby brzuch stał się płaski, nogi wysmukłe, a pośladki jędrne. Budowa kobieca sprzyja odkładaniu się wałeczków tłuszczu w okolicy brzucha i ud. Instruktorka sportowa Elly M. Degen radzi ,co zrobić, by uzyskać zgrabną sylwetkę. Zaleca określone ćwiczenia gimnastyczne pozwalające uporać się z kłopotliwymi strefami ciała, podpowiada, jakie ćwiczenia wykonywać i jak się odżywiać, żeby być w dobrej formie fizycznej i psychicznej oraz poprawić swój wygląd.

Książka ta pozwoliła wielu osobom na polepszenie jakości wzroku, a także w przeważającej liczbie wypadków, na całkowite wyleczenie wzroku, czy też, co jest bardziej właściwym określeniem, przywrócenia stanu normalnego widzenia. Metoda redukcji doktora Batesa, znana i stosowana w USA i Europie Zachodniej od blisko 100 lat, oparta jest za założeniu, że narząd wzroku, podobnie jak inne narządy człowieka, posiada zdolności adaptacyjne, regeneracyjne i podlega skutecznej rehabilitacji. - techniki uruchamiające oczy i umysł- odpoczynek dla oczu, czyli podwójny relaks- techniki poprawiające ruchliwość wzroku poprzez pracę wyobraźni- krótkowzroczność, dalekowzroczność, astygmatyzm, zez- nie trać oczu przy komputerze- leczenie zapalenia spojówek- dodatkowe ćwiczenia wzroku przydatne w pracy przy komputerze

W nowej książce profesora Iwana Nieumywakina mowa o uzdrawiających właściwościach zwykłej sody spożywczej, które wcale nie są tak nieznaczne, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. Powołując się na doświadczenia naukowców i badaczy, którzy szeroko stosują sodę w praktyce, a także konfrontując je ze swoją metodą uzdrawiania organizmu, autor znów wykazuje, że do utrzymania zdrowia i do walki z chorobami nie są potrzebne drogie lekarstwa, lecz stare wypróbowane środki i dążenie do życia w zgodzie z prawami przyrody. Książka przeznaczona jest dla szerokiego kręgu czytelników.

Piękna historia uczucia, którego nie zniszczyły ani wojna, ani czas... Henry, amerykański Chińczyk, wdowiec, dowiaduje się że w starym hotelu w Seattle odnaleziono rzeczy japońskich rodzin, internowanych po ataku Japonii na Pearl Harbour. Henry znajduje tam parasolkę, należącą do Keiko, jego pierwszej miłości. Był rok 1942. Oboje musieli swe spotkania ukrywać przed najbliższymi, gdyż Japonia okupowała Chiny, i przed otoczeniem, bo jako Azjaci, stali się wrogiem całej Ameryki. Rozdzieleni, więcej nie zobaczyli się. Teraz Henry postanawia odszukać Keiko.

Zagadka źródeł Nilu - konkurującego z Amazonką o tytuł najdłuższej rzeki na świecie - fascynuje od ponad dwóch tysięcy lat. Przez tak długi czas była ona przedmiotem sporów największych podróżników i do końca została niezbadana. Jak trafnie określił to pod koniec XIX wieku szef administracji brytyjskiej w Ugandzie Harry Johnson, sprawa ta stała się „największą tajemnicą geograficzną, jaka pozostała jeszcze po odkryciu Ameryki”. Nad Nilem Błękitnym i Białym zabiera w podróż przez wspaniałą historię eksploracji źródeł Nilu w okresie 1798-1900. Skupia się przede wszystkim na wydarzeniach rozgrywających się przy głównym nurcie w Etiopii, Sudanie i Egipcie. Wyprawy, pieczołowicie zaplanowane i kierowane przez wielkich eksploratorów jak James Bruce, John Speke, Richard Burton, David Livingstone, Samuel Baker czy Emin Pasza, wyposażonych w ówczesne zdobycze techniki, w ciągu stu lat dokonały systematycznego dzieła odkrywczego. Podróżnicy ci przemierzali rwące rzeki, palone słońcem pustynie, przebijali się przez wilgotne i gorące puszcze, narażali się na zatrute strzały tubylców, na ataki niebezpiecznych drapieżnych zwierząt i groźne choroby. To oni właśnie przyczynili się do poznania Afryki i źródeł Nilu, a tym samym zainicjowali europejską dominację.

Opowieści i gawędy krajoznawcze o mazowieckiej prowincji – tym razem o bliskim otoczeniu Warszawy. O podmiejskich odpustach na Bielanach w przeszłości, o znanych z wyjazdów warszawiaków na wilegiatury i letniska Świdrze, Aninie, Podkowie Leśnej czy Zalesiu Górnym, o istniejących uzdrowiskach, np. w Konstancinie i o już zapomnianych, jak np. w Nowym Mieście nad Pilicą. Także o skrytych w cieniu drzew rezydencjach szlacheckich w Radziejowicach, Oborach i Młochowie. O podwarszawskiej przyrodzie nad Wisłą, w Puszczy Kampinoskiej i Lasach Chojnowskich, o bytujących w sąsiedztwie Warszawy wilkach i bobrach, o narodowym godle – bieliku, oraz o kormoranach, w poszukiwaniu których nie trzeba jeździć już na Mazury, bo jest ich tutaj całe mnóstwo.

„Z każdym rokiem niemal ubywa w odwiecznej naszej Wielkopolsce jeden lub więcej starych i do niedawna jeszcze zamożnych rodów szlacheckich.... Do rodzin tych należą i Gozdawici Drwęscy, którzy w zeszłym jeszcze stuleciu poważne w gronie domów wielkopolskich zajmowali stanowisko i z wielu znacznymi domami byli bliskimi węzłami krwi połączeni”. Teodor Żychliński, Złota Księga szlachty polskiej Nieczęsto się zdarza, żeby trzy pokolenia jednej rodziny pisały diariusze. I żeby te diariusze prowadziły ze sobą rodzaj rozmowy. Przewijają się w nich nie tylko z trzech stron od wewnątrz oglądane pikantne nieraz tajemnice rodzinne, nie tylko nazwiska wielu utytułowanych rodzin, ich życia świątki, piątki i niedziele, ale także głośne wydarzenia historyczne oglądane i komentowane od salonów, a niekiedy od kuchni, przynosząc zaskakujące nieraz detale i jeszcze bardziej zaskakujące oświetlenia. Ta historia zaczyna się w XIX wieku, kończy w XXI. Nieledwie wczoraj.

Gerry i Stella, starsze małżeństwo z Glasgow, przybywa do Amsterdamu na kilkudniowe wczasy. Atmosfera jest jednak daleka od sielskiej: trwa zima, znad Morza Północnego wieje lodowaty wicher i w życiu bohaterów temperatura również ciąży ku zeru. Gerry znieczula nudę swojej emerytury alkoholem, a Stella przestaje widzieć sens w podtrzymywaniu pozorów miłości. Czy wędrując nad malowniczymi kanałami i przesiadując w amsterdamskich pubach, tych dwoje dojdzie do wniosku, że krótka zimowa przerwa oznacza tak naprawdę koniec ich małżeństwa? Bernard MacLaverty z wielką empatią kreśli czuły portret ludzi zmęczonych i poobijanych, ale wciąż gotowych walczyć o swoje szczęście.

Prawdziwa historia o walce i przetrwaniu. I o tym, że nadzieja nigdy nie umiera. W styczniu 2012 r., ukończywszy właśnie cykl reportaży z hamburskiego procesu piratów somalijskich, Michael Scott Moore udał się do Rogu Afryki, by zebrać materiał do książki o piractwie i możliwościach jego ukrócenia. „Wydawało mi się ważne, by wiedzieć, dlaczego w ogóle istnieją piraci”, napisał. Dowiedział się szybciej, niżby się spodziewał. Porwany w Somalii tuż przed wyjazdem, poznał od podszewki i podłoże piractwa, i jego okrutną codzienność. W warunkach zdolnych złamać najtwardszy charakter przetrwał 977 dni, nim zebrano okup, jakiego zażądali piraci. Pustynia i morze to połączenie pamiętnika, reportażu i pracy socjologiczno-historycznej. Pełna czarnego humoru, szczera, napisana z dziennikarskim dystansem i wyczuleniem na szczegóły książka jest jakby skrzyżowaniem Paragrafu 22 z Helikopterem w ogniu. Humanizm, z jakim – mimo traumatycznych przeżyć – Moore opisuje porywaczy, jest odbiciem drobnych uprzejmości, jakich od nich doznawał, i kontrastuje z obojętnością zachodniej biurokracji, która prędzej by wysłała bombowce, niż wypłaciła okup.

Radosław Wiśniewski (rocznik 1974) towarzyszy polskim żołnierzom września '39 podczas bitew, odwrotów, chwil chwały i klęski.Jest wszędzie tam, gdzie coś się dzieje. Ze sztabów wraz z rozkazami wyrusza na pierwszą linię, a to, co dostrzega, zapisuje i w niniejszej książce dzieli się z nami wiedzą i wrażeniami. Nie znajdziemy tu suchego, lakonicznego tonu historyka. Wiśniewski pisze o znanych nam bohaterach jak o braciach lub synach.Dostrzega ich wady, ale nie przestaje ich rozumieć i szanować. Choć zna fakty, nieustannie w nich wierzy, trzyma kciuki za udaną przeprawę, szczęśliwe lądowanie czy skuteczną szarżę. To dziennik świadka historii, w którym z przeróżnych źródeł wyłania się obraz wojny – każdy z nas o niej słyszał, a dziś w niezwykły sposób może ją przeżyć i zrozumieć więcej. A jest nam to potrzebne, bo przecież to, że wojna naprawdę się skończyła, wcale nie jest takie oczywiste. Na pewno kiedyś się zaczęła…