Opowieść o „nocnych wiedźmach” powstaje przypadkiem, przy okazji zbierania materiałów do biografii Lidii Litwiak – lotniczki i radzieckiej bohaterki narodowej. W trakcie przeszukiwania niedostępnych dotychczas archiwów, autorka trafia na oryginalne pamiętniki spisane przez kobiety walczące na froncie u boku Litwiak. Ostatecznie zamiast biografii powstaje solidnie udokumentowana historia założenia i działalności trzech, w pełni kobiecych pułków radzieckiego lotnictwa (w tym okrytego legendą 588 Pułku Lotnictwa Nocnego Bombowego), wsławionych m.in. aktywnym udziałem w walkach o Stalingrad w 1942 roku.Pułki powstają z bezpośredniej inicjatywy Mariny Raskowej – legendarnej nawigatorki uhonorowanej przez Stalina tytułem „Bohaterki Związku Radzieckiego”. Na jej wezwanie („kobiety do samolotów!”), podsycane przez prasową propagandę odpowiadają rzesze studentek, członkiń aeroklubów i nastoletnich komsomołek. Winogradowa szczegółowo analizuje kolejne etapy wojskowej inicjacji młodych kobiet. Nakreśla przy tym ciekawy proces weryfikacji naiwnych wyobrażeń swoich bohaterek, wśród których przeważa romantyczna wizja „bohaterskiej wojny”.

W swojej wybitnej, wstrząsającej książce Jörg Baberowski prowadzi czytelnika w paranoiczny świat sowieckiego dyktatora i tworzy nieznane perspektywy, pozwalające na nowo odczytać przyczyny stalinowskich zbrodni. Jest to jednocześnie książka wymagająca, gdyż autor każe nam śledzić setki dokumentów, listów, donosów, raportów, wspomnień i relacji świadków, byśmy spróbowali sami – porzucając intelektualny komfort niewiedzy – zrozumieć „logikę terroru”. Ciekawa pozycja napisana w formie rozprawy naukowej. Nieco rozwlekła i niepozbawiona powtórzeń. Przedstawia stosowany w Rosji Sowieckiej terror, jego metody, rozmiary i społeczne skutki. Według doktryny miał on być środkiem dla stworzenia "nowego człowieka", zdolnego do budowania nowego świata, wolnego od ucisku i wyzysku obywateli. W rzeczywistości służył jednak do utrzymania władzy przez jednego człowieka, który sam siebie nazywał "Towarzyszem Stalinem".

Książka w trzech rozdziałach zawiera wspomnienia 28 Sybiraków. Pierwszy, stanowią spisane przez Kamilę Klimuk: Relacje deportowanych w głąb ZSRR w latach 1939 – 1956, drugim są wspomnienia opracowane przez Allę Gryc i Irenę Kosterę Z archiwum Koła Sybiraków w Hajnówce. Trzeci to Listy z Kazachstanu Ireny Kostery. Wydawnictwo poprzedza wstęp – chronologiczny opis deportacji, dotkniętych nimi grup społecznych i liczby zesłanych – zaś kończy Historia Koła Związku Sybiraków w Hajnówce. Publikacja została zilustrowana fotografiami i dokumentami ze zbiorów prywatnych (Stanisława Chorążego, Jadwigi Chorąży–Kwapiszewskiej, Ireny Kostery, Walentyny Macuty, Anny Zieniuk) oraz archiwum Koła Sybiraków w Hajnówce.

Obraz narodowej histerii, która prowadziła do wstrząsających zbrodni, znanych między innymi z książek Jana Tomasza Grossa. Czerwonoarmiści, sprzedajni milicjanci, dezerterzy, bandyci, setki tysięcy kalek, sierot i żebraków. To oni tworzyli prawdziwy krajobraz powojennej Polski. Marcin Zaremba zabiera czytelnika w szokującą podróż po czasie, który zniknął z pamięci Polaków. Po spustoszonym przez wojnę państwie strachu, biedy i niepewności. Wielka trwoga to odarta z mitów i komunistycznych naleciałości historia pierwszych lat po II wojnie światowej. Autor pokazuje rozbite społeczeństwo, w którym na porządku dziennym były gwałty i grabieże, a niepewność jutra spędzała sen z powiek ludziom udręczonym przez pięcioletnią okupację. Czy wybuchnie kolejna wojna? Czy zdołam przetrwać głód i epidemie? Czy znajdę dom i jakiekolwiek zajęcie w kraju, który nawet nie ma ustalonych granic? Takie pytania zadawały sobie miliony Polaków.Nagroda im. Jana Długosza (2013)

Z białą mafią każdy z nas prędzej czy później musi się zetknąć. Wielu już się zetknęło, a jest to często zetknięcie traumatyczne. Po pierwsze - ma ono miejsce w chwili, gdy jesteśmy osłabieni, zestresowani chorobą, urazem, wypadkiem. Po drugie - w momencie zetknięcia ogarnia nas świat nieznany - dziwnie obcy, nieprzyjazny, pozbawiony empatii, inny od świata, w którym żyjemy na co dzień. Jak przetrwać w zetknięciu z białą mafią? Jak nie dać się zmiażdżyć jej trybom? Mówi się, że aby się leczyć trzeba mieć końskie zdrowie. Coś w tym jest. Ale jeszcze lepiej, jeśli będziemy uzbrojeni w wiedzę, jak poruszać się w labiryntach tego białego, a najczęściej szarego i ponurego świata. Książka ta zawiera porady praktyczne, jak się zachować. Na co zwracać uwagę. Jak kompletować informacje o leczeniu. Jak uzyskać odszkodowanie za błędy lekarskie. I wiele innych pożytecznych informacji. Zawiera też wnioski ogólniejsze - co powinniśmy, jako społeczeństwo - zrobić, aby zreformować, zmienić, zburzyć ten ponury świat i zbudować nowy, który nie będzie już białą mafią, a stanie się przyjaznym, życzliwym i empatycznym środowiskiem, w którym łatwiej i przyjemniej będzie nam walczyć z chorobą.

W polskiej świadomości upowszechniło się przekonanie, że latem 1920, w obliczu bolszewickiej agresji, cały naród polski, zwarty i gotowy, zahartowany w niedawnych bojach o niepodległość, natychmiast stanął do walki z najeźdźcą. Czy aby na pewno od razu tak się stało? Próbę odpowiedzi na to frapujące pytanie zawiera książka „1920. Prawdziwy cud nad Wisłą” - fascynujący reportaż historyczny z dramatycznych wydarzeń lata 1920 roku, poprzedzających Bitwę Warszawską.Autor - znany historyk z krakowskiego IPN – relacjonuje dramatyczne dni sowieckiej agresji nie tyle koncentrując się na działaniach militarnych, ale uważnie obserwując postawy społeczeństwa polskiego, zmęczonego i skłóconego, żyjącego w niewyobrażalnej biedzie, a jednocześnie podejmującego ciężką pracę na rzecz zjednoczenia dzielnic, odbudowy oświaty, podźwignięcia gospodarki z wojennych zniszczeń oraz stworzenia jednolitej armii. Społeczeństwa, które nie było przygotowane do nowej wojny i początkowo nie zdawało sobie sprawy z ogromu zagrożenia... Autor omawia również problem osamotnienia Polski wskutek polityki zachodnich mocarstw niechętnych przyznaniu Polsce nowych ziem (niekorzystne decyzje na Górnym Śląsku, w Galicji Wschodniej, na Warmii i Mazurach), skłonnych raczej do polityki appeasementu, czyli zaspokajania Rosji sowieckiej kosztem odzyskujących niepodległość państw w Europie Środkowej, przede wszystkim Polski. Jak w tej skrajnie niekorzystnej sytuacji udało się ocalić niepodległość? Jak doszło do niezwykłej mobilizacji narodu? Jaką rolę w ocaleniu Polski i świata przed bolszewikami odegrały Kościół i nagłe przebudzenie religijne Polaków?

Narodziny transplantologii oczami pacjentów. Prawdziwe historie osób, które przyczyniły się do rozwoju medycyny. Pierwsza i do dziś uznawana za wyjątkową książka o początkach transplantologii. Bohaterami książki Thorwalda są pacjenci, w których leczeniu po raz pierwszy posłużono się sztuczną nerką, sztucznymi zastawkami serca czy sercem z tworzywa sztucznego. Literacki talent autora i oszczędny, zdyscyplinowany język sprawia, że ich historie czyta się jak najbardziej wciągającą powieść. Autor nie prowadzi narracji z punktu widzenia lekarzy nowatorów i ich śmiałych dokonań, wyznaczających kolejne etapy rozwoju transplantologii, lecz przedstawia określone problemy z perspektywy ludzi, w których egzystencję wpisana została nieuleczalna choroba.Jest to próba niemal fotograficznego zrekonstruowania historii konkretnych przypadków. Autor powstrzymuje się od sądów, zresztą materiały, z jakich korzystał, złożyły się na tak dramatyczny scenariusz wydarzeń, iż nie wymaga on właściwie komentarza, głos oddaje samym bohaterom – pacjentom, ich rodzinom, lekarzom… Dziś transplantologia jest jedną z najszybciej rozwijających się gałęzi medycyny. Poznając okoliczności pierwszych takich operacji sprzed ponad pięćdziesięciu lat, widzimy, że historia medycyny to zawsze historie pojedynczych ludzi.

Serce – podstawowy narząd utrzymujący nas przy życiu, centralna pompa, a jednocześnie siedlisko uczuć… To tylko część skojarzeń, jakie pojawiają się, gdy myślimy o tej części ciała. Czy można na tak poważny temat pisać mądrze, lecz bez patosu? Autor książki, Johannes Hinrich von Borstel, jest w tym prawdziwym mistrzem! Sam siebie określa jako muzyka, twórcę, wielbiciela serca i entuzjastę medycyny ratunkowej. Książka zabiera czytelników w wyjątkową przygodę do wnętrza naszego ciała. Razem z autorem oglądamy niezwykły spektakl rozgrywający się w nas samych, gramy w sercowego pokera, poznając pracę narządu, zagłębiamy się w misterny układ rur, składających się na układ krwionośny… Jednocześnie dowiadujemy się, jak zmniejszyć ryzyko zawału, choroby wieńcowej, miażdżycy, a także stajemy się świadomi tego, jak na nasze serce wpływa dieta, sen, ruch i podejście do życia. Dowiadujemy się także, co zrobić, gdy pojawi się problem.

Wim Hof, holenderski guru sprawności fizycznej, utrzymuje, że potrafi kontrolować temperaturę swojego ciała oraz panować nad reakcjami układu odpornościowego wyłącznie za pomocą siły umysłu. Kiedy dziennikarz śledczy Scott Carney zobaczył zdjęcie niemal nagiego Hofa siedzącego na lodowcu, potraktował je z zawodowym sceptycyzmem. Postanowił wziąć udział w szkoleniu prowadzonym przez Hofa, aby „zdemaskować szarlatana” i napisać o tym artykuł. Szkolenie opuścił jednak jako zagorzały zwolennik metody Hofa, a zamiast artykułu powstała książka. Co nas nie zabije jest opowieścią o tym, jak Carney poznawał metodę Hofa, jak również relacją ze spotkań z osobami, które dzięki niej odzyskały witalność, wyleczyły się z chorób (również autoimmunologicznych) oraz straciły zbędne kilogramy. Rezultaty metody Hofa są fascynujące i byłyby wręcz niewiarygodne, gdyby nie fakt, że Hof i jego uczniowie biją rekord za rekordem, a także biorą udział w licznych eksperymentach medycznych, które potwierdzają skuteczność metody. Co nas nie zabije to zatem po części książka popularnonaukowa, a po części wciągająca opowieść o przesuwaniu granic ludzkich możliwości.

Petersburg – Moskwa – Irkuck – Władywostok. Podróż najdłuższą linią kolejową świata, tam gdzie diabeł mówi dobranoc. Bezkresne buriackie stepy, biedne syberyjskie wioski, majestatyczne jezioro Bajkał. Piotr Milewski zabiera nas w fascynującą podróż, która okazuje się także podróżą w czasie. Skomplikowana historia budowy kolei łączy się tu z zaskakującym obrazem współczesnej Rosji – niegdyś potężnego imperium, tygla kulturowego. Podlane wódką i serdecznością rozmowy ze współpasażerami oraz prawdziwy kalejdoskop postaci: kombatanci na obchodach Dnia Zwycięstwa, dzikie dzieci nad Bajkałem, młoda Buriatka-szamanka czy kontuzjowany maratończyk dorabiający jako striptizer w klubie nocnym.