Tomek Beksiński. Dziennikarz, publicysta i tłumacz. Postać kultowa. Kim był? Jak żył? Czego pragnął? Dlaczego i jak umarł? Czy jego historia nie skrywa żadnych tajemnic? Czy rzeczywiście została opowiedziana już do końca? Wiesław Weiss znał Tomka wystarczająco dobrze, by w poszukiwaniu prawdy o nim dotrzeć do wielu osób, które nigdy wcześniej nie wypowiadały się na jego temat publicznie. A te, które o nim mówiły, nakłonić, by powiedziały więcej oraz ujawniły nieznane świadectwa i dokumenty. Wynikiem jest książka, która odpowiada na wiele pytań dotyczących bohatera, które dotychczas pozostawały bez odpowiedzi. Pokazuje Tomka Beksińskiego, jakiego do tej pory nie znaliśmy.

Wieczorem 28 kwietnia 1945 roku Adolf Hitler zaczął porządkować swoje sprawy osobiste. Polecił Josephowi Goebbelsowi znaleźć urzędnika z uprawnieniami do udzielenia ślubu cywilnego i zdobyć dwie obrączki. Poprosił również swoją sekretarkę Traudl Junge, żeby pomogła mu spisać testament. Przygotowywał się do śmierci. Książka opowiada o poniedziałku 30 kwietnia – dniu, w którym Hitler popełnił samobójstwo, a także o wydarzeniach dnia poprzedniego. Autorzy korzystali ze wspomnień naocznych świadków, skrupulatnie analizowali relacje i konfrontowali rozbieżności, by jak najdokładniej odtworzyć ostatnie kilkadziesiąt godzin życia Führera. W ten sposób powstał niezwykle rzetelny i drobiazgowy obraz tragicznego końca przywódcy Trzeciej Rzeszy.

Opowieści z ostatnich lat to trylogia, na którą składają się trzy krótkie powieści: Służbowa baśń, Sprawa Matuszyna i Karagandyjska tryzna. Akcja wszystkich toczy się w schyłkowym okresie sowieckiego imperium, w wojsku i łagrach Kazachstanu. Pierwsza z nich opisuje dzieje kapitana ukaranego za to, że bez rozkazu obsadził pole kartoflami, by wyżywić swoich okradanych przez zwierzchność żołnierzy, druga – życie obozowego strażnika, trzecia – podróż grupy żołnierzy z trumną zabitego kolegi. Posępny obraz tego czasu, jego grozy i absurdów, ludzkiej niedoli rozjaśnia wysokiej próby czarny humor, sugestywność psychologicznych portretów bohaterów i tak charakterystyczna dla wielkiej rosyjskiej prozy solidarność z prostym, poniżonym, bezbronnym człowiekiem.

Rozmowa toczy się wokół wzajemnych relacji pomiędzy chrześcijaństwem i judaizmem. Ksiądz profesor Chrostowski odnosi się do soborowego dokumentu „Nostra aetate” – z perspektywy katolickiej i żydowskiej. Przybliża postać świętego Pawła i zagadnienie chrystologii Starego Testamentu. Prezentowana książka to ciąg dalszy bestsellerowej serii. Po dwóch pierwszych tomach, które okazały się wydawniczymi hitami – „Bóg, Biblia, Mesjasz” i „Kościół, Żydzi, Polska” – otrzymujemy kolejny. Ksiądz profesor Waldemar Chrostowski został w 2014 roku pierwszym polskim laureatem Nagrody Ratzingera, nazywanej „teologicznym Noblem”.

Socjalista przed wojną, więzień Auschwitz i donosiciel w czasie wojny, czołowy komunista po wojnie. Konformista, bohater dowcipów, wieczny premier. Szara eminencja, figurant. Ulubieniec wielu Polaków.Stał na czele rządu przez ponad dwadzieścia lat, od 1947 do 1970 roku, z przerwą w latach 1952–1954, kiedy stanowisko zajmował Bierut. Wówczas był wicepremierem. Żartowano, że jest najtańszym politykiem w PRL-u, bo do urzędów nie trzeba zamawiać nowych portretów. Po rozstaniu z fotelem premiera został przewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju. „Żołnierzem na froncie walki o pokój” był do 1986 roku. Dopiero wtedy ostatecznie zakończyła się jego polityczna kariera. Miał 75 lat. Korzystał z przywilejów władzy. Kochał życie, zmieniał kobiety, jeździł szybkimi samochodami i pijał drogie trunki. Mówiono na niego Car Ankiewicz.Dowcipy o sobie lubił, nawet kolekcjonował, a niektóre podobno sam wymyślał. Jedni zapamiętali, że był wysoki, drudzy, że niski, trzeci, że średniego wzrostu. Większość nie wątpi, że był łysy. Zmarł 20 stycznia 1989 roku. Niecałe pół roku później zakończył się w Polsce komunizm.Książka Piotra Lipińskiego to oparta na solidnej podstawie źródłowej próba rozwikłania zagadek i tajemnic, jakie narosły wokół Józefa Cyrankiewicza – jednej z najciekawszych postaci peerelowskiego establishmentu.

Prezydent Lech Kaczyński rozmawiał z Łukaszem Warzechą w marcu i kwietniu 2010 roku. Ich ostatnie spotkanie miało miejsce zaledwie trzy dni przed tragiczną śmiercią prezydenta w Smoleńsku. Wywiad się urywa, nie został dokończony, ale i tak jest najlepszym zapisem wizji politycznej Lecha Kaczyńskiego. Stał się też jego politycznym testamentem. Książkę przedmową opatrzył Jarosław Kaczyński.

Praca jaką wykonał Reynolds podczas wiwisekcji swojego bohatera sprawdza się na kilku poziomach. Na pewno świetnie oddaje skomplikowanie i niedopasowanie się Ernesta. Swoiste rozedrganie potrzebujące katalizatora, swego rodzaju ujścia, które w krańcowych wypadkach owocowało impulsywnymi decyzjami, niekoniecznie prowadzającymi do pożądanych konsekwencji. Przy tym to interesujący wycinek niedawnej historii, przetykanej długimi okresami wojen i niepokojów. Uśpionego wulkanu, którego erupcje pozostawiały po sobie trwały ślad.Można powiedzieć, że Reynolds skupia się na momentach przełomowych, które miały szczególny wpływa na postrzeganie świata przez twórcę „Komu bije dzwon”. Począwszy od śmierci wielu weteranów na Key West, przez uczestnictwo w rewolucji hiszpańskiej, po walkę i wsparcie podczas drugiej wojny światowej, aż po znajdowanie się w samym centrum przewrotu na Kubie i zdobyciu władzy przez Fidela Castro.

Dan Baum od dziecka fascynował się bronią. Z wiekiem do zachwytu dołączyła refleksja: czy w dobie masakr można jeszcze mówić o „zdrowej fascynacji bronią”? Czy kolejne strzelaniny nie powinny wpłynąć na zaostrzenie prawa? A może przeciwnie – jedynie powszechny dostęp do broni poprawiłby bezpieczeństwo mieszkańców USA? W tym kraju wolności druga poprawka do konstytucji gwarantująca prawo do noszenia broni nieustannie podsyca żar dyskusji. Czy to możliwe, że prawda leży pomiędzy stanowiskami zagorzałych zwolenników i zdeklarowanych przeciwników? Aby znaleźć odpowiedź, autor rusza w podróż po stanach, w których dostęp do broni stanowi podstawę wolności obywatelskiej. Rozmawia ze sportowcami, filmowcami, kobietami i mężczyznami, których pasją jest strzelectwo, kolekcjonerami i działaczami społecznymi, którzy walczą o odczarowanie złej sławy „kultury strzelania”. Wolność i spluwa znakomicie opowiada o fenomenie „uzbrojonej Ameryki”. Jak mówi jeden z bohaterów książki: „ludzie kochają broń i jej nienawidzą. Zazwyczaj jednocześnie”.

Współczesna Rosja. Do brutalnego zabójstwa kobiety zostaje przydzielona ekipa moskiewskiej policji pod dowództwem major Alony. Grupa śledcza stopniowo łącząc fakty odkrywa powiązanie zamordowanej z produkcją dziecięcej pornografii. Coraz dalsze zagłębianie się w temat ujawni związki ze zdarzeniami z przeszłości, których początki sięgają lat 90-tych. Śledztwo z dnia na dzień utrudnia się. Zamieszanie polityków i byłych agentów KGB, zwiastuje głośny skandal, jednak pojawia się tajemniczy mściciel, który nie pozwoli, aby sprawa wypłynęła na światło dzienne. Mała baletnica to nic innego jak kryminał, w którym autor ukazuje rozwój tzw. child porn industry oraz pracę grupy śledczej, która doprowadziła do jego zakończenia. Autor oferuje nam szczegółowy zapis dochodzenia, dzień po dniu, w którym każdy jeden trop i poszlaka będą dokładnie analizowane. Niewątpliwie tym co wyróżnia dzieło Mroka na tyle innych kryminałów jest fakt, że wiele niewiadomych dla policjantów zajmujących się tą sprawą, dla nas nie stanowi zagadki. To samo tyczy się zakończenia, które zdradza już sam blurb. Nie sprawiło to jednak, że powieść czyta się z mniejszym zainteresowaniem czy entuzjazmem. Historia niesamowicie wciąga i z każdą stroną czytelnik chce poznać dalszy rozwój wypadków..

„Eksperyment Utopia” to prawdziwa opowieść o tym, co mogłoby się wydarzyć, gdyby upadła nasza cywilizacja. To historia pewnej idei, która niepostrzeżenie wymyka się spod kontroli. Twórca eksperymentu i jednocześnie jego ofiara, Dylan Evans, to ceniony brytyjski naukowiec i wykładowca akademicki, dziennikarz, filozof z doktoratem London School of Economics, w końcu – ekspert od sztucznej inteligencji. Jest autorem wielu książek naukowych z pogranicza antropologii społecznej, filozofii nauki i psychologii. W 2007 roku dr Dylan Evans, ceniony psycholog i ekspert w dziedzinie sztucznej inteligencji, zostaje umieszczony w szpitalu psychiatrycznym w Aberdeen. Jak do tego doszło? Rok wcześniej Evans postanawia porzucić swoje dotychczasowe życie. Sprzedaje dom z całym wyposażeniem i wraz z grupą zwerbowaną przez internet zakłada w oddalonej od cywilizacji dolinie samowystarczalną społeczność. Projekt „Utopia” ma być próbą odtworzenia warunków, jakie mogłyby wystąpić, gdyby doszło do wielkiej katastrofy. Wraz z upływem miesięcy to, co zaczęło się jako eksperyment, staje się coraz bardziej poważne. Wśród uczestników tworzą się walczące ze sobą frakcje. Jurty, w których mieszkają, przeciekają podczas deszczu. Warzywa nie chcą rosnąć, a zamiast sielskiego życia w bliskości natury czeka ich mozolna praca nad zaspokojeniem podstawowych potrzeb. Narasta frustracja i napięcie. Eksperyment Utopia mógłby być kolejną świetną postapokaliptyczną powieścią – gdyby nie jeden drobny szczegół: to wszystko wydarzyło się naprawdę.