Książka nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Sci-fi. Pył to znakomite zwieńczenie "Trylogii Silos", która stała się jednym z największych bestsellerów książkowych ostatnich lat na rynku amerykańskim. "Trylogia Silos" to niezwykły sukces wydawniczy, który zamienił nieznanego autora, publikującego na własny rachunek w światową gwiazdę literatury science-fiction ze szczytów list bestsellerów New York Timesa. Po wielkim sukcesie "Silosu" prawa do sfilmowania tej niezwykłej powieści zakupił Ridley Scott, reżyser takich klasyków jak “Obcy” czy “Łowca androidów”. Pył to fascynujące zakończenie opowieści o świecie silosów i walce ludzkości o swoją przyszłość.

Zakochaj się w Warszawie! – apeluje Steffen Möller, uchodźca z Wuppertalu, który darzy stolicę nieustającą miłością (potrzeba Niemca, by Polacy pokochali Warszawę!). Zna ją lepiej niż warszawiacy, choć nadal odkrywa nieznane zakątki. Nawet z tarasu widokowego Pałacu Kultury i Nauki nie patrzy na nią z góry. Miasto odwzajemnia to dojrzałe uczucie, odkrywając przed nim swoje tajemnice.

Nieznane dotąd szczegóły historii znanej już na całym świecie: zimowa opowieść o niezwykłym kocurze i zagubionym człowieku, który odzyskał dzięki niemu wiarę w Boże Narodzenie. Jest grudzień 2010 roku. James z Bobem u boku nadal sprzedaje gazety na ulicach Londynu, z trudem związując koniec z końcem. Zbliża się Boże Narodzenie — okres, którego James, cierpiąc z powodu rozłąki z rodziną i dotkliwej biedy, obawia się najbardziej. Tym razem jednak święta będą wyglądały zupełnie inaczej — za sprawą rudego kota, który podaruje swojemu opiekunowi wyjątkowy prezent…

Dziejące się w dalekiej, umownej przyszłości, na zbankrutowanej, siłą przejętej za długi przez obcą rasę Ziemi, „Skrzydła nocy” są piękną, liryczną opowieścią o pielgrzymce starego, beznadziejnie zakochanego, obciążonego poczuciem winy człowieka, przemierzającego ruinę swego świata w poszukiwaniu wiedzy, dającej ukojenie i akceptację, a także zdolnej podnieść ludzkość na nowy poziom rozwoju.

Ta książka zabierze cię w fantastyczną podróż do świata pszczół. Będziesz miał okazję wejść do ula, przyjrzeć się jego niezwykłej strukturze organizacyjnej, poznać tajemny język pszczół oraz dowiedzieć się, jak rozwiązywać problemy zagrażające egzystencji tych bezcennych dla człowieka owadów.

Chmury odbijały się w kałuży, gdy pewnego ranka 1926 roku Jerzy Jeliński szedł do pracy i... bujał w obłokach. „Eh, marzy mi się przygoda! Wyruszyłbym w nieznane... motocyklem albo jeszcze lepiej automobilem” – rozmyślał i omal nie wszedł na słup, na którym widniało ogłoszenie: „Wybieram się w podróż naokoło świata. Poszukuję jako towarzyszy dzielnych sportowców”. Tak zaczyna się historia (prawdziwa!), która potoczy się na czterech kółkach dwóch legendarnych samochodów: forda T zwanego Fordziakiem i buicka o imieniu Pan-Bi, z dumnie powiewającą biało-czerwoną flagą. Spotkasz w niej, Czytelniku, czterech dzielnych harcerzy, pewnego uroczego pieska oraz całą galerię niezwykłych postaci: naukowców, aktorów, królów, a nawet szpiegów! Przepłyniesz też przez oceany i odwiedzisz mnóstwo egzotycznych miejsc, by na koniec tej przygody z radością wrócić do domu – niepodległej Polski. Wskakuj za kółko naszej opowieści i ruszaj w wielką podróż!

Sahara Zachodnia, ostatnia afrykańska kolonia i – jak mawiają sami Saharyjczycy – największe więzienie świata. Szesnaście lat wojny między partyzantami Frontu POLISARIO a wojskami marokańskimi i dwadzieścia pięć lat negocjacji nie przyniosły rozwiązania konfliktu. W jego wyniku połowa rdzennej ludności uciekła do Algierii i mieszka w obozach uchodźców. Druga żyje pod brutalną marokańską okupacją. Dzieli ich zbudowany przez Marokańczyków „mur wstydu” – fortyfikacja wojskowa, od której większy jest jedynie Wielki Mur Chiński. Tymczasem organizacje międzynarodowe, powołane by bronić pokoju na świecie, zdają się cierpieć na ciężki przypadek hipokryzji i przewlekłej niemocy. Gdy Bartek Sabela jechał do El Aaiún, stolicy okupowanej Sahary Zachodniej, instrukcja, którą otrzymał od saharyjskich aktywistów, brzmiała: „Nie rozmawiaj z nikim dłużej niż czterdzieści sekund, nigdy nie podawaj żadnych szczegółów, miejsc, nazwisk”. Musiał kłamać, by przedostać się przez granicę, a ukrywając się przed marokańską policją, obserwował, jak wygląda życie w okupowanym mieście. Pojechał również na drugą stronę muru, na Terytoria Wyzwolone kontrolowane przez partyzantów walczącego o niepodległość POLISARIO. I do Algierii, gdzie przez wiele tygodni mieszkał w obozach dla saharyjskich uchodźców – jedynym w swym rodzaju w pełni zorganizowanym państwie na wygnaniu.

Książka zaczyna się niewinnie, mężczyzna wyrzucony na morze, nie pamięta kim jest i co robi i również dlaczego znajduje się na wyspie, nie pamięta nawet swojego imienia. Próbuje, odszukać siebie docierając z plaży na którą wyniosło go morze, do swojej chaty na wyspie. Przeszukuje wszystko w chacie, by móc dowiedzieć się kim tak na prawdę jest. Niestety bardzo trudno rozwikłać mu to zagadkę swojego pobytu tutaj. Czy mężczyzna znajdzie drogę, w której dojdzie do tego kim jest? Na pewno, ale jest to długa droga, którą oświetlają lampy latarni.

Orient Express to żywa legenda. Trasa wiodąca tysiące kilometrów. Luksus, o którym niegdyś marzyli wszyscy podróżnicy. Od czasu pierwszego przejazdu z Paryża do Konstantynopolu w 1883 roku, jego pasażerowie mogli na własne oczy oglądać niedostępne im wcześniej zakątki świata. Farovik, norweski pisarz, historyk, dziennikarz i podróżnik, zabiera czytelnika w podróż współczesnym Orient Expressem. Wyruszając wiosną z Londynu, w dwa miesiące przemierza dwanaście krajów, i dwadzieścia dwa miasta – przez romantyczny Paryż, zaskakujące Rumunię i Bułgarię, aż po rajską Samarkandę. Najmniejszy szczegół potrafi uruchomić lawinę, która zaspokoi głód wiedzy i żądzę przygód każdego czytelnika – niezależnie od stacji, na której postanowicie wysiąść. Dzięki tej książce dowiecie się m.in. co zainspirowało Agathę Christie do napisania Morderstwa w Orient Expressie. Zrozumiecie też, dlaczego niektórzy Brytyjczycy myślą, że Bułgaria to rzeka w Maroku i dlaczego to Turcja, a nie Holandia, powinna kojarzyć się nam z tulipanami.

Pasjonująca historia ujęcia Leviego Bellfielda, jednego z najbardziej osławionych brytyjskich seryjnych zabójców ostatnich pięćdziesięciu lat. 21 marca 2002 roku o godzinie 15.07 Milly Dowler po raz ostatni wyszła ze szkoły w Surrey. Niecałą godzinę później została porwana i zamordowana w najokrutniejszy możliwy sposób. Mimo rozpoczętych natychmiast poszukiwań, minęły miesiące nim odnaleziono jej ciało. W ciągu następnych dwóch lat w wyniku napaści o brutalności, którą trudno opisać, zginęły kolejne dwie młode kobiety: Marsha McDonnell oraz Amélie Delagrange. Choć w przypadku trzech morderstw może się to wydać dziwne, śledczy dysponowali znikomą ilością tropów i wkrótce zaczęło im brakować pomysłów oraz opcji – do chwili, aż w sprawę morderstwa Amélie Delagrange włączony został nadkomisarz Colin Sutton. Nie tylko dostrzegł on związek między trzema przypadkami, ale także presja, pod jaką się znalazł, kierując ściganiem seryjnego zabójcy okazała się dla niego na tyle inspirująca, że choć sprawa nieraz wydawała się beznadziejna, w końcu doprowadził mordercę przed oblicze sprawiedliwości. Opowieść Colina Suttona, będąca równocześnie chwytającym za gardło dokumentem procedur policyjnych, jak i spojrzeniem na życie człowieka przepełnionego złem, ujawnia kulisy pojmania skrajnie agresywnego mordercy, zanim ponownie uderzy.