"W kanale Saint-Martin znajdowano zwłoki dość regularnie, prawie zawsze w następstwie ruchu śruby napędowej barki. Najczęściej wyławiano je w całości i czasami były to ciała mężczyzn (…) Poćwiartowane zwłoki również nie należały do rzadkości; wyławiano je średnio dwa do trzech razy w roku. Zawsze jednak, jak daleko sięgał pamięcią brygadier Depoil, były to ciała kobiet." Przypadek, z którym tym razem przyszło się zmierzyć inspektorowi Maigretowi był nietypowy. Z kanału wyłowiono tylko rękę, która zablokowała barkę braci Naud, którą mieli przetransportować węgiel. Ręka była bezspornie męska, ale brakowało pozostałych części ciała. Na miejsce zbrodni wezwano najsłynniejszego francuskiego policjanta- bystry i inteligentny komisarz Maigret musiał rozwiązać tę sprawę. Jak tu jednak szukać przestępcy, skoro nie ma ciała? Jak zidentyfikować zwłoki, którym brakuje głowy? Największy miłośnik palenia fajki pod francuskim niebem nie z takimi już sobie radził zagadkami. Bada wszystkie możliwości i zaczyna przeprowadzać długie przesłuchania. Oczywiście uwieńczone sukcesem.

Powieść sensacyjno-przygodowa

"Zapiski na pudełku od zapałek" to wybór felietonów, pisanych przez autora w latach 80. i 90. w mediolańskim "L'Espresso", to błyskotliwe i pełne finezyjnego dowcipu vademecum współczesnego człowieka.Obdarzony umiejętnością ironicznej syntezy, przewrotnie acz prawdziwie pokazuje Eco rzeczywistość, ujawniając rządzące nią, często absurdalne, często jedynie komiczne mechanizmy

Kryminał z Rudolfem Heinzem i piłką nożną w tle. Warszawa, 12 kwietnia 2010 roku: w okolicach Dworca Wschodniego Jacek Kos rzuca się pod pociąg. W obliczu katastrofy smoleńskiej śmierć piłkarza z polskiej kadry przechodzi bez echa. Dziewięć dni później do Katowic niczym postać z zaświatów przybywa Józef Heinz i prosi syna, by pomógł mu wyjaśnić powody tego samobójstwa. Kierując się względami osobistymi, Rudolf Heinz postanawia przeprowadzić na urlopie drobne dochodzenie. Zagłębiając się w prywatne śledztwo, profiler stopniowo odkrywa powiązania z niewyjaśnionymi przed laty zabójstwami nastoletnich chłopców. Sprawie nadano wtedy kryptonim ZZZ. Nazwa nawiązywała do listu, który pozostawił wówczas nieuchwytny morderca. Tymczasem ze szpitala psychiatrycznego ucieka Inkwizytor, by wyrównać rachunki z Heinzem i resztą świata.

Dla czternastoletniego Sherlocka miały to być upragnione, spokojne wakacje w domu. Tymczasem nie dość, że całe lato musi spędzić u krewnych, to jeszcze ma mieć lekcje z - jak się okaże - dość osobliwym guwernerem z Ameryki. W dodatku wplątuje się w bardzo nieciekawą historię, której o mały włos nie przypłaci życiem. Baron Maupertuis bardzo nie lubi takich ciekawskich chłopców, którzy na własną rękę usiłują wyjaśnić przyczynę dwóch tajemniczych zgonów i zaczynają krzyżować mu plany... Czy młody Sherlock powstrzyma zabójczą chmurę i ocali Imperium Brytyjskie? Porwania, pożary, pojedynki, śmiertelne niebezpieczeństwo, lekcje dedukcji i pierwsza dziewczyna, przy której Sherlock traci grunt pod stopami. A wszystko w mistrzowsko odtworzonych realiach wiktoriańskiej Anglii.

Pietia i Witia – dwóch dzielnych przyjaciół przez wszystkie strony zbiorku mężnie stawia czoła przeciwnościom losu, nie raz i nie dwa ratując biednych ludzi z opresji. Jak wygląda przykładowa opresja? Typowo – leśne demony, potwory, duchy czy nawet… Marzanna zagrażają niewielkim wioskom i sieją zamęt w umysłach i życiach niewinnej, słowiańskiej ludności, także zza Wisły. Tylko dwóch bohaterów – Rosjan z krwi i kości – może powstrzymać plagę mi(s)tycznych stworzeń, dziwnych wydarzeń i kłopotów. Początek zbiorku wygląda ciekawie – poznajemy okoliczności, w jakich przyjaciele zostają stworzeni (dosłownie) w laboratorium ZSRR, możemy zachłysnąć się znakomitym acz prostym humorem autora, skierowanym w sowietów i… tyle. Rozpoczyna się podróż do Polski. Czasami nudna, czasami zbyt oczywista, czasami wręcz dziecinna, ale zawsze – przyjemna i umysłowo relaksująca.Bohaterowie, przeklinający mróz, wytrwali i mimo że zostali poharatani przeciwnościami losu, są interesującymi postaciami. Choć trudno się z nimi utożsamiać, to nie sposób ich nie polubić. Gapowaty, bojaźliwy Pietia oraz mądry, przewidujący Witia często rozwiązują zagadki rodem z kryminałów, posługując się typowo detektywistycznymi sposobami i trikami. W połączeniu z kuriozalnymi postaciami i potworami autor czerpie garściami z ludowych legend i opowieści), otrzymujemy iskrzący koktajl osobliwości – możemy tylko czytać, dziwić się i dobrze bawić.

Odkrywając niezależnie ścieżkę myślową, którą trzy lata wcześniej podążył Stanisław Lem w Solaris, Dick rezygnuje z naiwnego przekonania, że nasze ewentualne spotkanie z kosmitami musi przypominać kontakt przedstawicieli dwóch ludzkich kultur. Życie w kosmosie, jeśli istnieje, jest czymś Całkiem Innym - i dlatego właśnie zetknięcie z nim należy sobie wyobrażać raczej jako intelektualny paraliż, niemożność zrozumienia, nie zaś pokojowe współistnienie czy gwiezdne wojny... Ostatecznie nie będziemy nawet pewni, czy to, co widzimy, w ogóle jest życiem...

Po raz pierwszy w Polsce czwarta część sagi "Powrót do domu". Wybrańcy Nadduszy kończą przygotowania do lotu w gwiazdy. Jednak w tle wciąż wrze spór o przywództwo, który przeniesie się na pokład statku Basilika, nazwanego tak na cześć ich utraconego miasta. Obie strony konfliktu w tajemnicy planują obudzić się ze snu w trakcie długich lat podróży. A dzieci, chcąc nie chcąc, staną się pionkami w rozgrywce dorosłych, pragnących przeciągnąć je na swoją stronę w wyścigu o panowanie nad odzyskaną kolebką. Jednak to Naddusza, skopiowana w pełni do komputerów statku, ma prawdziwą władzę nad tą podróżą. I tylko Nafai, który ma powłokę gwiezdnego sternika, naprawdę rozumie, co to oznacza dla ich planów.

Tom Holt, mistrz komicznej fantasy, serdecznie zaprasza do zwariowanego świata, który kryje się za pozornie zwykłymi drzwiami... Start w nowej pracy jest zawsze stresujący (zwłaszcza kiedy tak naprawdę jej nie chcesz). Gdy Paul Carpenter przychodzi do biura J.W. Wells & Co i od razu czuje się znudzony (jedynie nowa atrakcyjna koleżanka przyciąga jego uwagę), nawet nie ma pojęcia, w jakie wpadł tarapaty. Wkrótce odkrywa, że zarząd, który wypłacać mu będzie pensję, jest w rzeczywistości przykrywką dla niezwykle osobliwej "lewej" organizacji. Paul widzi, że dookoła dziwnie się dzieje, a w sobie (o zgrozo!) odkrywa niepokojące pokłady czarodziejskich talentów. Znajduje też tytułowe drzwi, pozornie zwykłe drzwi biurowe... Nasz bohater odnosi wrażenie, że jego szefowie większość czasu spędzają poza biurem z... czarodziejkami. Ale oczywiście się myli! Panowie spędzają czas z... goblinami! W dodatku wszystko wskazuje na to, iż szefowie potrafią czytać w myślach Paula, a różne przedmioty ot tak, po prostu pojawiają się i znikają.

Relacja znanego alpinisty, który jako pierwszy samotnie dotarł na szczyt Ewerestu.