Po śmierci Zygmunta Serafinowicza, kilkudziesięciu spośród jego współpracowników i przyjaciół, chcąc dać wyraz swym przeżyciom, napisało wspomnienia o Człowieku, który był jednym z współtwórców Dzieła Lasek i był nam tak bliski.

Fantazje i facecje, ciekawostki, anegdotki, marzenia i mrzonki ludzkości, a wszystko to w „Zapomnianej historii nauki. Panny apteczkowe, znachorzy, kołtuny” Krzysztofa Rejmera. Czy wiesz, że kawa była uważana dawniej za napój szatana i inspirowała spiskowców do zdrady? A zmierzchnica trupia główka, ćma z charakterystycznym wzorem czaszki, kojarzona była ze śmiercią i uznawana za totem czarownic? Natomiast teriak od czasów starożytności aż do początków XX wieku uznawany był za idealne remedium na wszelkie choroby? Krzysztof Rejmer pisze o wszystkim – o mniej i bardziej szalonych wynalazkach, o intrygujących pomysłach, o tworach ludzkich rąk, które do dzisiaj dają do myślenia, budzą naszą ciekawość, inspirują do dalszych poszukiwań. To opowieści, które rozpalają wyobraźnię, ale też zapraszają do grzebania w bebechach historii na własną rękę. Poruszają wszelkie możliwe tematy od starodawnej medycyny i alchemii, przez zagadnienia matematyczne, aż po legendy o dzieciach wychowanych przez niedźwiedzie. Krążą po wszystkich możliwych erach, od starożytności, przez średniowiecze po współczesność. Zaglądają w każdy zakamarek globu od Etiopii, przez obie Ameryki po Warszawę. A czytelnik nie ma dość! Spragniony wiedzy, ciekawski umysł czytelnika zachłyśnie się podczas lektury publikacji Krzysztofa Rejmera. „Zapomniana historia nauki. Panny apteczkowe, znachorzy, kołtuny” po brzegi wypełniona jest wiedzą mniej i bardziej potrzebną, intrygującą, wodzącą za nos. Aż chce się myszkować dalej w poruszonych tematach, wykorzystywać wybrane historyjki w najmniej spodziewanych momentach, tak, by zaskoczyć swojego rozmówcę, by zbić go z pantałyku. To fascynujące eseje do czytania na jeden chaps lub do czytania po kawałku, po rozdziale, kiedy tylko dusza zapragnie. Historie o wszystkim dla tych, którzy chcą wiedzieć więcej.

Ukraina widziana oczami Prochaśki to kraina zamknięta masywem Karpat, której granice i reżimy zmieniają się z zawrotną częstotliwością. To łamigłówka, układanka państw, frontów, języków, niespokojna krzywa okupacji, wyzwolenia i zniewolenia. To także fenomen botaniczny, bo na łące „zielonej Ukrainy” gnieździ się kilkadziesiąt zupełnie odmiennych gatunków ludzkich. I noc na połoninie, kiedy wydaje się, że przegrzany zapach traw bierze się prosto z gwiazd, i kult śmiecenia zakrawający na pasję demiurga. To prywatne lekcje z ukrainoznawstwa w wydaniu znakomitego pisarza, dziennikarza i botanika.

Wspomnienia ziemian dotyczą społeczności nieistniejącej już od ponad pół wieku. To przydaje im szczególnej wartości. Tom wspomnień kresowych Andrzeja Rostworowskiego wzbogaca naszą wiedzę o dziejach polskiego ziemiaństwa. Wiele w nim interesujących relacji i faktów, jak choćby fragment opisujący Zakład oo. Jezuitów w Chyrowie, który odegrał bardzo ważną rolę w kształtowaniu inteligencji polskiej. Dodatkowym walorem tych wspomnień jest niewątpliwy talent literacki ich autora.