W oddali pachniał ocean - książka Mirosławy Stojak, to więcej niż zwykła - poruszająca i pozostająca w nas na długo po przeczytaniu - powieść fabularna. To piękna opowieść o życiu i miłośći, o osobistych porażkach, relacjach w rodzinie, bolesnych prawdach i wspomnieniach.

Zioła na talerzu to 15 barwnych historii utalentowanych kucharzy i blogerów, którzy zakochali się w aromacie i smaku świeżych ziół. Tomek Jakubiak porównuje tu tajską bazylię do relacji z teściową, Andrzej Polan opowiada o tym, jak szczaw przywołuje u niego wspomnienia z dzieciństwa, a Jurek Sobieniak odkrywa nieznane oblicze melisy, która większości z nas kojarzy się z deserami. Każdy z gości podzielił się także swoim ulubionym przepisem, w którym świeże zioła grają pierwszoplanowe role. Autorzy: Zofia Cudny, Lara Gessler, Marta Dymek, Tomek Jakubiak, Samar Khanafer, Daria Ładocha, Grzegorz Łapanowski, Marieta Marecka, Eliza Mórawska-Kmita, Andrzej Polan, Paweł Sacha, Maia Sobczak, Jurek Sobieniak, Tomek Woźniak, Marianna Medyńska.

Marcin wraca do Anielina. Mężczyzna czuje, że z każdym dniem coraz bardziej zależy mu na Marcie i Poli. Obawia się jednak, że przez to, co przeszedł w dzieciństwie, nie będzie potrafił okazać im swoich uczuć. Poza tym musi stawić czoła nieuchronnie zbliżającemu się odejściu cioci Anieli. Marta wciąż nie może się pogodzić ze śmiercią Tadzika i Marylki. Nieufnie podchodzi też do Marcina, obawiając się kolejnej straty. Tylko mała Pola wydaje się cieszyć z jego powrotu. Spędzają razem sporo czasu i dziewczynka nabiera do niego coraz większego zaufania.

Pierwsza część nowej serii obyczajowej Pensjonat na wzgórzu. Patrycję, Martynę i Klaudię dzieli zbyt wiele, by mogły się dogadać. Kiedy ich ojciec dostaje zawału i w szpitalu walczy o życie, kobiety spotykają się, by postanowić, co dalej. Relacje między siostrami są oziębłe, przeszłości nie da się po prostu wymazać, a niemal każda rozmowa przeradza się w kłótnię. Trzy siostry skrywają także bolesne tajemnice. Patrycja się rozwodzi, partner Martyny zachowuje się tak, jakby wstydził się ich związku, a Klaudia ma romans z żonatym mężczyzną. Czy kobiety znajdą po latach wspólny język? Czy uda im się uratować podupadający pensjonat ojca? I czy o każdą miłość warto walczyć?

„Popłynę przed siebie jak rzeka” to debiutancka powieść Shelley Read, łącząca wątki miłości, rodzicielstwa, miejsca i roli kobiety, nietolerancji i straty z opisami życia ściśle związanego z przyrodą i rytmem pór roku. Akcja rozpoczyna się w roku 1948 i rozwija się na przestrzeni ponad dwudziestu lat, śledząc losy Victorii – szukającej swojego miejsca i sensu w życiu, które wydaje się złożone głównie z trosk i nieszczęść. Ukojenie i nadzieja przychodzą z niespodziewanej strony – z obcowania z przyrodą, która daje schronienie, wyciszenie i ratunek, w miarę jak Victoria uczy się oswajać ziemię, a równocześnie oswajać własne nadzieje i pragnienia. Wątek miłosny jest raczej punktem wyjścia niż głównym tematem powieści, w której relacje z przyrodą wydają się niekiedy mieć większe znaczenie niż te nawiązywane z ludźmi. Victoria, zwłaszcza w pierwszej połowie książki, kieruje się raczej intuicją i działa pod wpływem chwili, niż podejmuje świadome decyzje. Jednak kiedy coś postanowi, nie brak jej wytrwałości i siły ducha, aby dążyć do wyznaczonego celu. Shelley Read pisze o bolesnych relacjach w rodzinie, o trudnej sytuacji kobiet i mniejszości, o cierpieniach związanych z wojną, ale na pierwszy plan wysuwa się siła ducha, zakorzeniona w życiu w bliskości z przyrodą, która obok Victorii staje się główną bohaterką powieści. Książka przesycona jest smutkiem i nostalgią, ale też wielką siłą, nadzieją i szeroko rozumianą miłością. Uczy wytrwałości, wartości płynących z pracy i z obcowania z naturą, upartego dążenia do celu i szukania szczęścia mimo przeciwności i popełnionych błędów.