Piękny, majowy poranek na nowojorskim lotnisku. Dwa samoloty właśnie przygotowują się do startu. W punkcie kontroli bezpieczeństwa asystentka Bernice znajduje kartkę z dziwną wiadomością. Przełożony ignoruje obawy Bernice, ale wiadomość nie daje jej spokoju. Wezwany na pomoc starszy agent Departamentu Bezpieczeństwa również ma złe przeczucia. Kto zostawił pocztówkę? Co oznacza wiadomość? Czy na pokładzie jednego z samolotów ktoś planuje zrobić coś strasznego? Tego dnia losy obcych sobie ludzi zostaną splecione, a oni sami wystawieni na największą próbę. Co się stanie, kiedy przyszłość i życie wielu osób trafią w ręce garstki ludzi – bohaterów z przypadku?

Pięciu nieznośnych braci w domu, w szkole i na wakacjach. Na wakacjach prześladują ich straszni piraci, w szkole upiorna bibliotekarka Matylda Bulwa, a w domu… W domu rodzice wychodzą z siebie, żeby w ogóle przeżyć, zupełnie jak w rodzinie niesfornych Jaśków. Solidna porcja śmiechu i zabawy. Każdy kraj ma swoje Jaśki. Zobacz, co dzieje się w Irlandii!

„Jestem, mówię, tęsknię” jest zbiorem opowiadań wybitnej japońskiej pisarki Yuko Tsushimy (1947-2016). Jest ona córką legendarnego pisarza Osamu Dazaia (1909-1948),który popełnił samobójstwo wraz z kochanką zaledwie rok po narodzinach córki. Gdy miała trzynaście lat, na zapalenie płuc zmarł jej starszy, cierpiący na zespół Downa brat. Przywiązanie i tęsknota za „nieobecnymi” jest jednym z głównych wątków twórczości Tsushimy, co wyraźnie odczuje czytelnik „Jestem, mówię, tęsknię”. Jest to zbiór piętnastu refleksyjnych miniatur z narracją w pierwszej osobie, w których autorka wykorzystuje wątki autobiograficzne, wspomina bliskich: rodzeństwo, matkę, kolegów ze szkoły. Czasem są to wspomnienia sprzed wielu lat, czasem zdarzenia niedawne i dopiero one przywołują do pamięci te dawniejsze. Autorka odtwarza nastrój chwil, przywołuje obrazy postaci, które, choć same w sobie zwyczajne, w jakiś szczególny sposób utkwiły jej w pamięci, zadziałały na jej wyobraźnię. Tematyka wszystkich opowiadań związana jest ze śmiercią. Tsushima ukazuje umieranie i towarzyszące mu okoliczności, cierpienie po stracie i próby „odzyskania” utraconego.

"Jedyna w swoim rodzaju" jest opowieścią o życiu Lupe Marin, drugiej żony Rivery, którą zastąpiła potem Frida. Lupe była piękną kobietą z mocnym charakterem, trudnym dla otoczenia. Ciężko ją polubić. Koncentrowała się na sobie, własnych doznaniach, prowadząc barwne życie. Była przy tym elokwentna i oczytana, z przedstawicielami meksykańskiej bohemy dyskutowała o polityce, sztuce i literaturze. Uwielbiała Dostojewskiego i Tołstoja. Interesowała się modą i krawiectwem. Pozowała m.in. Rivierze, a nawet Fridzie. Dla swoich dzieci była jednak bezwzględna, nie okazywała miłości. Dopiero babcią była bardzo dobrą. Nikt nigdy nie potrafił ją przed niczym powstrzymać. O tym wszystkim możemy przeczytać.

Pełna ciepła historia o sile kobiecej przyjaźni. Lena ma 35 lat i jej życie właśnie legło w gruzach. Po latach udanego, jak jej się zdawało, małżeństwa Paweł postanowił odejść. Zdradzona Lena ma tylko jedno wyjście: nauczyć się żyć bez niego. Gdy znalezienie pracy okazuje się prawdziwym wyzwaniem, a ukochana mamusia zdecydowanie zbyt mocno angażuje się w życie uczuciowe Leny, czas szukać ratunku. Z pomocą ruszają niezastąpione przyjaciółki. Zwariowana Anka, niezależna Karolina i poukładana Ewa znajdą rozwiązanie każdego problemu. Na początek – nowa miłość! Czy randka w ciemno na weselu to dobry pomysł? Jaką rolę w życiu Leny odegra tajemniczy Karol? I jak wiele trzeba zaryzykować, aby wreszcie osiągnąć pełnię szczęścia?

Są takie wyzwania, do których trzeba dojrzeć. Karolina uwielbia swoją pracę i niezależność, którą ceni ponad wszystko. Wiadomość o ciąży sprawia jednak, że poukładany dotąd świat wymyka jej się z rąk. Kobieta czuje, że nie jest gotowa na to wyzwanie, i obawia się, że nie poradzi sobie z samotnym macierzyństwem. Na szczęście może liczyć na wsparcie przyjaciółek. Nadzieję na lepsze jutro daje jej także niespodziewane spotkanie z dawnym znajomym. Łukasz urzeka ją wyrozumiałością i ciepłem, stopniowo przywracając wiarę w miłość. Na drodze rozwijającego się związku staje jednak jego nietypowa pasja. Czy każda z nas jest stworzona do bycia mamą? Jak odnaleźć uczucia, które zdają się nie istnieć? A może miłość, którą nosimy w sobie, potrzebuje czasu i ciepła, aby rozkwitnąć na dobre?

„Bez winy” to odważna, czuła i przewrotna powieść psychologiczna najwyższej próby, rozgrywająca się w swoistym zawieszeniu poza światem: w przestrzeniach szarości, w których miłość, niewinność i wrodzona ludzka prawość ścierają się z ciemnotą, lękiem i popędami instynktu. Bohaterami rozgrywającej się na przełomie XVIII i XIX wieku powieści „Bez winy” są Ada i Evered, rodzeństwo żyjące wraz z rodzicami w odciętej od świata zatoczce na północnym wybrzeżu Nowej Fundlandii. Gdy pewnej strasznej zimy oboje rodzice umierają, dzieci postanawiają pozostać w samotnej chacie nad wodą i kontynuować tam jedyne życie, jakie znają – rok po roku, przez całe lato, w nieludzkich warunkach łowić ryby, aby zarobić na zapasy pozwalające przetrwać kolejną srogą zimę. Niespełna dwunastoletni Evered i o dwa lata młodsza Ada będą musieli zmierzyć się jednak nie tylko z głodem, chorobą i żywiołami. Staną również twarzą w twarz z własnym niebywale ograniczonym pojęciem o świecie oraz nienazwanymi, coraz trudniejszymi do kontrolowania, narastającymi w skrajnym odosobnieniu emocjami – osiągającymi apogeum, gdy w okresie dorastania zacznie budzić się między nimi całkowicie dla nich niezrozumiałe napięcie seksualne...

Don Winslow, autor światowych bestsellerów, przedstawia pierwszy tom trylogii kryminalnej o irlandzkich i włoskich organizacjach przestępczych w Ameryce w latach 80. i 90. XX wieku. Dwudziestodziewięcioletni Danny Ryan, robotnik portowy, kochający mąż i wierny przyjaciel, od czasu do czasu wykonuje usługi dla irlandzkiej mafii, która kontroluje większą część miasta. Danny pragnie jednak w życiu czegoś więcej i marzy o tym, by zacząć od nowa, gdzie indziej. Jednak kiedy współczesna Helena Trojańska doprowadza do wojny między rywalizującymi gangami, Danny zostaje wplątany w konflikt, przed którym nie ma ucieczki. Na jego barki spada ochrona domu, rodziny oraz przyjaciół, którzy są mu bliżsi niż bracia. Klasyczne motywy lojalności, zdrady, honoru i korupcji po obu stronach prawa – „Miasto w ogniu” to współczesna Iliada w ujęciu Dona Winslowa.

Bohaterka powieści Jezusa Palancares to przedstawicielka niewykształconego plebsu meksykańskiego, który od wieków znajdował się na marginesie życia politycznego tego kraju. Wykorzystywany, eksploatowany, poniewierany - długo znosił swoje poniżenie i nędze. Takie też jest życie młodej Jezusy, która, szybko osierocona przez matkę, dorasta w towarzystwie ojca- włóczykija i jego kolejnych konkubin. To twarde życie, pozbawione ciepła rodzinnego i stabilizacji, ciągle w drodze, uczy małą dziewczynkę od najmłodszych lat hardości i nieufności w stosunku do otoczenia. Ta postaw zamknięcia w sobie nie opuści jej już nigdy, a kolejne życiowe perypetie, w tym niezbyt szczęśliwe małżeństwo w bardzo młodym wieku, tylko umocnią w niej przekonanie, że najlepiej na świecie być samotną, choć wydaje się, że w głębi duszy kobieta ta wie, iż nie jest to prawda. „Do sępów pójdę” jest zatem momentami wzruszającą opowieścią o samotności człowieka w świecie wielkich przemian. Rewolucja meksykańska w swoim rezultacie zapewniła poprawę losu dla milionów Meksykanów, jednak bohaterka powieści ma poczucie zdrady prostego ludu ze strony jej liderów. Dzieje się tak dlatego, że horyzonty myślowe Jezusy są bardzo ograniczone, a ona sama cierpi na ukształtowany w trakcie dorastania stan wyuczonej bezradności, który skutecznie uniemożliwia jej jakąkolwiek stabilizację swojego barwnego życia.

Jest to opowieść o ludzie Sawi żyjącym na Nowej Gwinei, rodzinie misjonarzy, Donie i Carol Richarsonach którzy na poczatku 2 połowy XX wieku i odwróceniu biblijnej historii. Książka o prawdziwych zdarzeniach, która pokazuje jak uniwersalny jest Boży plan zbawienia. Bóg który chce uratować od zguby każdego człowieka przewidział najbardziej pokrętne zachowania ludzi. Dla mocno wierzących bardzo dobra, ale dla niewierzących też może być ciekawa.