Piękna opowieść, która odsłania kulisy skandalicznego romansu najsłynniejszej pary swoich czasów – Johna Jacoba Astora i Madeleine Force – i ich tragicznego miesiąca miodowego na pokładzie Titanica. To historia, która pozostaje w pamięci czytelników jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony. Madeleine Talmage Force ma zaledwie siedemnaście lat, kiedy zwraca na siebie uwagę Jacka Astora. Jest piękna, inteligentna i należy do klasy wyższej, ale Astorowie to zupełnie inna liga. Matka Jacka, pani Astor, była przedstawicielką amerykańskiej elity i najbardziej wpływową osobistością Nowego Jorku. Jack natomiast to człowiek odważny i pracowity – bohater wojenny, wynalazca i zręczny biznesmen. Mimo przeciwności losu zakochują się w sobie bez pamięci. Wiosną 1912 roku para wyrusza w podróż na pokładzie luksusowego transatlantyku, RMS Titanic. Gdy statek uderza w górę lodową, Jack pomaga Madeleine wsiąść do łodzi ratunkowej i zapewnia ją, że wkrótce zobaczą się w Nowym Jorku...

Gdy Alice Love odzyskuje przytomność po wypadku, jej pierwsza myśl to: „Czy nic się nie stało dziecku?” Wydaje się jej, że ma 29 lat, niedawno wzięła ślub z mężczyzną, którego kocha do szaleństwa, i jest z nim w ciąży. Kompletnie nie pamięta ostatniej dekady swojego życia: w rzeczywistości dobiega czterdziestki, jest matką trójki dzieci i właśnie się rozwodzi. Co gorsza, zupełnie nie rozumie (ani nawet nie lubi) osoby, którą się stała. Nie pamięta, jak z beztroskiej i trochę nieśmiałej dziewczyny stała się dziarską panią domu otoczoną wianuszkiem irytujących koleżanek. Nie wie, czemu jej ukochana siostra już z nią nie rozmawia, a własny mąż jej nienawidzi. Nie ma też pojęcia, kim jest tajemnicza Gina, o której wszyscy boją się wspomnieć… Czy to przez nią rozpadło się małżeństwo Love’ów? Dlaczego Alice odczuwa niepokój z powodu kobiety, której nawet nie pamięta? Czy w końcu odzyska wspomnienia i zrozumie nową siebie? I czy odzyska – miłość?

"Kolekcjoner śniegu" przenosi nas do Budziejowic w trzech różnych odsłonach czasowych. Podróż zaczynamy w latach 50-tych XX wieku. Śmidovna przy ulicy Praźskiej, dawny szpital chorób zakaźnych przekształcony do zamieszkania przez rodziny czesko- niemieckie, upodlone przez wojnę, z którymi Komitet Narodowy nie wiedział co ma zrobić. Biedni, zaniedbani, bez pracy i środków do życia mają w Śmidovnie znaleźć swój życiowy azyl. Zapleśniałe pokoiki, lub namiastki pokoików z małymi okienkami, klepisko pokryte ludzkimi łzami mają stanowić ich dom. Tutaj poznają się trzej główni bohaterowie powieści, Karel, mały, chudy Cygan, Adolf (Adi) , blondas nienawidzący swojego imienia, mający ojca Nazistę, oraz duch Josef, Czech, którego mama utopiła się w 1945 roku w Wełtawie, kiedy Czesi wyrzucili ją z gospodarstwa i chcieli wysłać do obozu. Druga rama czasowa powieści to lata 30-te XX wieku. Czas Jenovefy i Frantiska Pumple rodzeństwa, które po śmierci rodziców musi radzić sobie i przeżyć w trudnych czasach. Frantisek wpada na pomysł i zakłada zakład pogrzebowy. Trzecia odsłona to współczesne lata, a dokładnie 2017 rok. Bohaterem jest Dominik z pochodzenia Cygan, pracownik firmy budowlanej, kolekcjoner śniegu, który przechowuje bałwanki ze śniegu w zamrażalniku, w woreczkach oznaczonych datami. Dominik codziennie w nocy budzi się i widzi ducha chłopca, który stoi w rogach jego łózka. Wszystkie trzy historie łączą się powoli ze sobą tworząc zrozumiałą całość, ale nie o to tylko w niej chodzi, żeby zachwycać się historią z duchem w tle. Autor chce zwrócić uwagę czytelnika na problem mniejszości niemieckiej zamieszkującej Budziszowice, na wykluczenie ze społeczeństwa innych narodowości, na prześladowanie Cyganów, na biedę i wyrzucenie ludzi, którzy w czasach powojennych nie byli nikomu potrzebni.

Gdy miastem Savannah na południu USA wstrząsa wiadomość o morderstwie do złudzenia przypominającym nierozwiązaną sprawę sprzed piętnastu lat, jedna z najlepszych reporterek kryminalnych, Harper McClain, jest gotowa podjąć każde ryzyko, by znaleźć sprawcę. Gdy miała dwanaście lat, znalazła w domu zwłoki swojej matki. Od tamtej pory żyje pragnieniem odszukania mordercy. W trakcie śledztwa Harper trafia na miejsce zbrodni, którego szczegóły wydają jej się upiornie znajome: dziewczynka wyprowadzana z domu przez detektywa, ofiara wielokrotnie pchnięta nożem i zostawiona naga w kuchni jak niegdyś jej matka, brak jakichkolwiek śladów. Reporterka podejrzewa, że obie ofiary padły ofiarą tego samego sprawcy. Ma wreszcie szansę znaleźć mordercę, nawet jeśli sama zaryzykuje swoim życiem...

Szczypta nienawiści – wprowadzająca grono nowych, zapadających w pamięć bohaterów – to początek zupełne nowej trylogii osadzonej w świecie Pierwszego Prawa. Nie będziecie się mogli oderwać od lektury.Wojna. Polityka. Religia. Nastała epoka obłędu.Przemysłowe kominy wznoszą się ponad Aduą, świat wrze od nowych możliwości, ale stare waśnie bynajmniej nie poszły w zapomnienie.Na spływającym krwią pograniczu Leo dan Brock próbuje zdobyć chwałę na polu bitwy i pokonać nękające Angland wojska Stoura Zmierzchuna. Liczy przy tym na pomoc korony, ale syn króla Jezala, nieudolny książę Orso, jest mistrzem w sztuce rozczarowywania ludzi. Obracająca się na szczytach socjety Savine dan Glokta – znana inwestorka i córka człowieka budzącego największą grozę w całej Unii – chce wspiąć się na sam wierzchołek tej hałdy żużlu, jaką jest społeczeństwo, i nie zamierza przebierać w środkach. Kiedy jednak slumsy eksplodują gniewem, żadne pieniądze nie są w stanie go ugasić.Nadciąga era maszyn – tyle że era magii nie zamierza odejść bez walki. Wspomagana przez Isern-i-Phail, obłąkaną góralkę, Rikke usiłuje zapanować nad błogosławieństwem – lub przekleństwem – długiego oka. Owszem, wizje przyszłości to piękna rzecz, ale dopóki nieomylna dłoń Pierwszego Wśród Magów wciąż pociąga za sznurki, trudno będzie tę przyszłość zmienić.

Chaos. Furia. Destrukcja. Nadchodzi Wielka Zmiana... Niektórzy mówią, że żeby zmienić świat, trzeba go najpierw spalić. Teraz to przekonanie będzie poddane próbie w tyglu rewolucji: Destruktorzy i Podpalacze przejęli dźwignie władzy, dym zamieszek zastąpił smog przemysłu i wszyscy muszą się poddać mądrości tłumów. Nie mając nic do stracenia Obywatel Brock jest zdeterminowany by stać się nowym rodzajem bohatera, godnym nowej epoki, podczas gdy Obywatelka Savine musi zmienić swoją zdolność zysku w zdolność przetrwania, nim będzie mogła wydrapać sobie drogę do odkupienia. Orso przekona się, że kiedy świat staje na głowie, nikt nie znajduje się niżej od monarchy. A na krwawej Północy Rikke i jej kruchemu Protektoratowi zaczyna brakować sojuszników… w czasie, gdy Czarny Calder zbiera swoje siły i planuje zemstę. Banki upadły, Słońce Unii zostało rozdarte, a w zakulisowej ciemności, nici bezlitosnego planu Tkacza, powoli zaczynają się łączyć...

Czy ludzi można opuścić językowo? Nie dać im prawa do języka? Albo za wszelką cenę nakłaniać do nauczenia się innego języka, którym posługuje się większość, chociaż dla wielu z nich to zadanie niewykonalne? Jedno z pierwszych pytań, które zadają słyszący: głusi nie słyszą, ale przecież chyba mogą nauczyć się czytać? Gdy dowiadują się, że nie – nie wszyscy głusi w Polsce potrafią czytać ze zrozumieniem po polsku – słyszący dziwią się jeszcze bardziej: przecież to Polacy, kończą polskie szkoły, żyją w kraju, w którym wiadomości, pisma urzędowe, diagnozy i wyroki są po polsku. Jak to możliwe, że nie znają języka ojczystego? Dotąd o głuchych wypowiadali się głównie ci, którzy słyszą. Teraz głusi chcą opowiedzieć o sobie sami. Wychowawca z internatu dla głuchych dzieci bił je i znęcał się nad nimi psychicznie. Głucha kobieta miga, że wychowankowie nie mogli o tym nikomu powiedzieć, bo większość z nich nie potrafiła mówić, a ich matki nie nauczyły się języka migowego. Głucha kobieta w ciąży trafiła do szpitala, ale nikt nie wezwał tłumacza. Jej syn, uczeń podstawówki, który umiał migać, musiał przekazać matce, że noworodka nie udało się uratować. Anna Goc, dziennikarka „Tygodnika Powszechnego” i laureatka Stypendium im. Ryszarda Kapuścińskiego, w swojej książce oddaje głos głuchym.

Ciężka, mocna, ważna - te trzy słowa mówią tak niewiele, ale pokazują w pełni emocje, które towarzyszą mi po przeczytaniu książki Justyny Wicenty. Temat ogromnie trudny - śmierć dziecka dla rodziców, dla matki zawsze jest ogromnym dramatem doprowadzającym niekiedy do nieodwracalnych zmian w naszej psychice. Tutaj jeszcze mocniej do nas dociera, bo umiera mały Tadzio, dwumiesięczne niemowlę, od tak, nagle, bez uprzedzenia. Książka jest zapisem wszystkiego tego co dzieje się z matką po tej śmierci w przeciągu pełnego roku. Bardzo osobista, bardzo ekspozywna, ale też bardzo ważna, bo temat mimo, że nie łatwy, nie jest zbytnio opisywany, często rodzice zostają z taką śmiercią sami sobie, a to jest najgorsze co może się stać.

Poppy to młoda i odważna dziewczyna. Wielu mieszkańców Królestwa mogłoby jej zazdrościć, gdyż została Panną Wybraną, a jej dusza i ciało mają zostać poświęcone Bogom. Jednak Poppy wcale nie cieszy się z sytuacji, w której się znalazła. Od wielu lat musi ukrywać twarz pod białym welonem, nikt nie może z nią rozmawiać i jej dotykać. Na dodatek kobieta ma zakaz wykonywania wielu czynności związanych ze zwykłym życiem, aby pozostać wolną od grzechów do końca swych dni. Lecz Poppy nie zamierza stosować się do narzuconych zasad oraz reguł. W tajemnicy wychodzi z domu, trenuje sztuki walki, a także pomaga innym mieszkańcom Królestwa. Pewnego dnia poznaje Hawke, osobę, która odmieni jej los i drastycznie zmieni bieg przyszłych wydarzeń. Czy lud dowie się o niegodnych uczynkach popełnianych przez Pannę Wybraną? Czy uzna ją za kobietę przeklętą? Jak potoczy się niesamowita znajomość Poppy i Hawke?

Yan Ge stworzyła coś na wzór bestiariusza połączonego z historią pewnej pisarki i byłej studentki znanego profesora. Każdy rozdział jest poświęcony innej bestii i składa się z podstawowego opisu, wątku fabularnego oraz zakończenia, będącego uzupełnieniem opisu na podstawie wydarzeń. Poznajemy stworzenia podobne do ludzi, różniące się często szczegółami, sposobem narodzenia czy też ich umiejętnościami. Bywają to istoty smutne, wesołe, serdeczne, skryte, przebiegłe, ale z pewnością nie nudne. Historia pisarki jest naznaczona licznymi spotkaniami z bestiami, o których się rozpisuje. Poznajemy jej przyjaciela, rodzinę, przeszłość, profesora, z którym się ciągle kłóci i zarazem jest dla niej kimś istotnym w życiu, jego uczniem oraz wiele innych osób. Samo życie też nie jest usłane różami. Często to łzy i smutek topiony w alkoholu w ulubionym lokalu. Smutna opowieść poprzecinana weselszymi momentami. Kroniki to opowieść o tym, kim w rzeczywistości potrafią być ludzie. Dla siebie, bliskich a tym bardziej obcych. Do tego autorka wykorzystała mieszankę gatunków. Od fantastyki, baśni, urban fantasy, grozy aż po dramat, komedię i obyczaj. Nie można zapomnieć o stylu naukowym w przypadku opisów.