Zbiór opowiadań z gotycką literaturą grozy.

„Przyszła na Sarnath zagłada. Opowieści niesamowite i fantastyczne” to drugi po „Zgrozie w Dunwich i innych przerażających opowieściach” wybór najlepszych utworów H.P. Lovecrafta. Tym razem klasycznym opowiadaniom grozy, takim jak „Zeznanie Randolpha Cartera”, „Reanimator Herbert West” czy „Coś na progu”, towarzyszą utwory fantastyczne, tajemnicze i piękne wędrówki po krainie snów – na czele z krótką powieścią „Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka”, jednym z największych popisów kosmicznej wyobraźni pisarza.

Każda ludzka historia jest jak tajemnicze laboratorium uczuć i pamięci – dwoje ludzi pozornie beznamiętnie obserwujących swoje codzienne czynności; kiełkujące zakazane uczucie, które nie ma szans rozwinąć się w obliczu wojny; porywający koncert zagrany dla jedynego słuchacza; mężczyzna balansujący na linie nad przepaścią czy chłopiec patrzący z obawą i ciekawością w stronę lasu, gdzie zatrzymał się cygański tabor, a w nim król z wnuczką. "Talitha kum" („Dziewczynko, mówię ci, wstań”) – biblijna opowieść o wskrzeszeniu z martwych córki Jaira to punkt wyjścia do hipnotyzujących opowieści o miłości i niespełnieniu, tęsknocie i pragnieniach, grzechu i próbach jego odkupienia. Ożywa tutaj świat na pozór odległy, ale ponadczasowy, nasycony buzującymi emocjami i konfliktami. Kryształowo czysty ton, niepodrabialny język i misterność konstrukcji stawiają Pawła Huellego wśród najoryginalniejszych współczesnych pisarzy. "Talita" pokazuje niezwykłą, uwodzicielską moc opowieści i pozwala na nowo uwierzyć w oczyszczającą siłę literatury.

Znakomite opowiadania amerykańskiego mistrza pióra.

Wspaniale wpleciona historia w starożytny grecki mit, która każe zastanowić się nam nad ludzkim umysłem. W "Pani Labiryntu" poznajemy historie Ariadny , która walczy o swoje szczęście, walczy też z okrutnym ojcem Minosem. Najważniejsze jest też to, że dostrzega potęgę Natury i zarazem Labiryntu, który wciąga w swoją mroczną otchłań, pozostawiając człowieka nagim i bezbronnym. A co ze słynnym Tezeuszem, o którym mówi mit i , który też w pewnym momencie jest bohaterem książki?

Yalom jest psychoterapeutą z ogromnym stażem, również w zakresie terapii mających na celu zwalczenie lęku przed śmiercią. W „Patrząc w słońce” szuka przyczyn i skutków takich myśli, proponuje też jak je zwalczyć. Szczególnie pierwsza część książki była dla mnie interesująca, gdzie autor przedstawia swoje rozważania na temat życia, przemijalności i śmierci, ale też prezentuje poglądy największych filozofów. W wielu miejscach Yalom odwołuje się do konkretnych przykładów z prowadzonych przez siebie psychoterapii, które sądziłem, że będą ciekawsze niż są w rzeczywistości. Pod koniec daje rady psychoterapeutom jak powinni obchodzić się z tym tematem, co dla przeciętnego czytelnika też nie jest szczególnie interesujące.

Trucicielka to zbiór czterech opowiadań autora. ( Trucicielka, Powrót, Koncert pamięci anioła, Elizejska miłość). Motywem przewodnim opowiadań jest obsesja, niezwykle destrukcyjnie przedstawiona walka o miłość, pieniądze, sławę, rodzinę oraz przemiany jakie zachodzą w bohaterach tych opowiadań. Nawrócenie, żal, pokuta i łaska towarzyszą z niesamowitą głębią przedstawioną przez autora, refleksją, emocjami. Całkowicie różne opowiadania a jednocześnie powiązane w ciekawym zestawieniu, wspólnym mianowniku. Na końcu książki jest fragment Pamiętnika autora, mówiący jak powstawały te opowiadania, co je łączy.

„Jestem, mówię, tęsknię” jest zbiorem opowiadań wybitnej japońskiej pisarki Yuko Tsushimy (1947-2016). Jest ona córką legendarnego pisarza Osamu Dazaia (1909-1948),który popełnił samobójstwo wraz z kochanką zaledwie rok po narodzinach córki. Gdy miała trzynaście lat, na zapalenie płuc zmarł jej starszy, cierpiący na zespół Downa brat. Przywiązanie i tęsknota za „nieobecnymi” jest jednym z głównych wątków twórczości Tsushimy, co wyraźnie odczuje czytelnik „Jestem, mówię, tęsknię”. Jest to zbiór piętnastu refleksyjnych miniatur z narracją w pierwszej osobie, w których autorka wykorzystuje wątki autobiograficzne, wspomina bliskich: rodzeństwo, matkę, kolegów ze szkoły. Czasem są to wspomnienia sprzed wielu lat, czasem zdarzenia niedawne i dopiero one przywołują do pamięci te dawniejsze. Autorka odtwarza nastrój chwil, przywołuje obrazy postaci, które, choć same w sobie zwyczajne, w jakiś szczególny sposób utkwiły jej w pamięci, zadziałały na jej wyobraźnię. Tematyka wszystkich opowiadań związana jest ze śmiercią. Tsushima ukazuje umieranie i towarzyszące mu okoliczności, cierpienie po stracie i próby „odzyskania” utraconego.

"Owoce wiśni" tworzy szesnaście opowiadań, wybranych spośród najpoczytniejszych w twórczości Osamu Dazaia. Pisarz nie wychwala w nich takich skarbów „japońskości”, jak ceremonia parzenia herbaty czy teatr no. Nie mówi współczesnym mu rodakom, jak żyć w strasznych czasach wojny i jak odnaleźć się w powojennej rzeczywistości przegranego państwa. Autor, z humorem i ironią, czerpiąc z osobistych przeżyć oraz doświadczeń, opisuje zwyczajne życie. Drobne zdarzenia, przyjemne i bolesne przeżycia służą pytaniu o kształt i sens ludzkiej egzystencji. Uniwersalizm prozy Osamu Dazaia, jej nadal świeży styl do dziś ujmują rzesze czytelników na całym świecie.

Liście to zbiór opowiadań stworzonych przez Dazaia na przestrzeni lat. Na niecałych 300 stronach zbioru znajduje się 11 różnorodnych historii w tłumaczeniu autorstwa Dariusza Latosia. Tytułowe liście to trzecie opowiadanie w tym zbiorze. Opowieść można określić jako swego rodzaju remiks popularnych motywów przewijających się przez twórczość pisarza. W historii tej mamy wątek dorastania w raczej nie do koca normalnym środowisku, borykanie się z twórczością i kreatywnością, myśli samobójcze, całą masę nawiązań do innych utworów z całego świata i smutek połączony ze swego rodzaju niemocą. Całość zbioru Liście jest napisana w świetnym stylu i zachęca do myślenia. Choćby ze względu na to, że opowiadania są różnorodne i prezentują nam całą gamę ponadczasowych tematów. Jest tu dużo smutki i zadumy, ale też promyk nadziei, który pomaga przetrwać w trudnych czasach.