Autor książki jest Estończykiem, który uciekł ze Związku Radzieckiego. Po powrocie do kraju, po zakończeniu drugiej wojny światowej przebywał w sowieckich lagrach i więzieniach. W książce tej relacjonuje tragedię swej rodziny opuszczonej przez ojca, i dzieje swej tułaczki.

Płyta jest uzupełnieniem do książki, która zawiera niepublikowaną do tej pory korespondencję Agnieszki Osieckiej i Jeremiego przybory z lat 1964-1966. Dzieje ich wzajemnego uczucia.

Pamiętnik z obozu koncentracyjnego w Ravensbruck napisany przez autorkę w czerwcu i lipcu 1945 roku, bezpośrednio po powrocie.

Autor przedstawia swoją autentyczną relację z przebiegu Powstania Warszawskiego widzianego oczyma ludności cywilnej. Opis codziennej walki mieszkańców powstańczej Warszawy autor wzbogacił osobistymi refleksjami.

Biograficzna powieść o życiu Ulrike Meinhof, niezwykle inteligentnej, świetnie wykształconej dziennikarce, która chyba trochę przez przypadek stała się twarzą organizacji terrorystycznej RAF. Biografia obejmuje całość życia, od chwili narodzin aż do śmierci, w niewyjaśnionych okolicznościach....

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska bez ozdobników, w sposób bardzo plastyczny i drastyczny, opisuje dzień po dniu swoją emigracyjną golgotę i przegraną walkę z rakiem. "Wojnę szatan spłodził. Zapiski 1939–1945" to swoisty testament jednej z najważniejszych polskich poetek XX wieku.

W tej niezwykłej książce, Gustaw Holoubek wskrzesza czasy swego dzieciństwa i młodości w rodzinnym Krakowie. Opowiada o rodzinie, przyjaciołach, kolegach i nauczycielach. Prowadzi nas ulicami, którymi chodził codziennie, daje nam odczuć klimat, koloryt i magię tego miasta, odtwarza atmosferę lat przed wojennych, czasu okupacji i pierwszych lat po wojnie. Szczęśliwy los ocalił Kraków i zachował go w takim stanie, jak w czasach narratora, dzięki temu te wspomnienia mają i będą miały zawsze realne tło, są swoistym przewodnikiem po mieście wielkiego aktora, który opisuje je słowami zakochanego, zauroczonego jego pięknem.

Marta Meszaros to znana w wielu krajach reżyserka i scenarzystka węgierska. W swoich filmach zajmuje się głównie zachowaniem i reakcjami kobiet. Jest związana z polskim aktorem, Janem Nowickim. W książce tej opisuje koleje swego życia, od dzieciństwa, po chwilę obecną. Relacjonuje wiele swych spotkań z ciekawymi ludźmi, snuje refleksje na temat życia i przemijania.

Klaudyna urodziła się 27 sierpnia 1801 roku w Kórniku, jako córka Ksawerego i Justyny z Dzieduszyckich. Początkowo nauki pobierała pod okiem domowych guwernantek w rodzinnym Konarzewie. Po 1820 roku uzupełniała swe wykształcenie w Paryżu. W 1825 roku wyszła za mąż za Bernarda Potockiego, syna znanego pisarza i podróżnika Jana.Na wieść o wybuchu powstania listopadowego udała się z Wielkopolski do Warszawy. Tam wespół z Klementyną z Tańskich Hoffmanową i Emilią Szczaniecką zajęły się opieką nad rannymi żołnierzami i inwalidami wracającymi z powstania. Pracowała w szpitalach, zakładała lazarety, należała do grona założycielek Związku Patriotycznego Dobroczynności Pań Polskich. W październiku 1831 roku opuściła kraj, aby udać się do Drezna, gdzie założyła Komitet Dobroczynności Dam Polskich, otaczający swą opieką udających się na emigrację. Na pomoc dla emigrantów ofiarowała wszystkie swoje klejnoty. Organizowała koncerty i wieczory literackie, na których zbierała datki na wsparcie udających się do Francji Polaków. Gośćmi na jej wieczorach byli: Fryderyk Chopin, Ignacy Domeyko, Adam Mickiewicz, Wincenty Pol, Stefan Garczyński i inni. W 1833 roku przeniosła się do Genewy w celu organizowania pomocy dla znajdujących się w trudnym położeniu materialnym emigrantów. Współpracowała z „Młodą Polską”, udzielając pomocy udającym się do kraju emisariuszom: m.in. Szymonowi Konarskiemu. Prowadziła ożywioną korespondencję z przywódcami tej organizacji, którzy też często zasięgali jej rady w ważnych sprawach politycznych.Uważana powszechnie za wzór Polki-Patriotki. Swą olbrzymią popularność zawdzięcza bezgranicznemu oddaniu się działalności dobroczynnej.Zmarła 8 czerwca 1836 roku w Genewie.

Bohaterka była jedną z piękniejszych dziewcząt Warszawy lat sześćdziesiątych...Miała wielu wielbicieli, pisano dla niej wiersze i piosenki, ubiegano się o jej względy. Ona jednak wybrała czarnoskórego studenta Wydziału Prawa, pochodzącego z kraju nad Zatoką Gwinejską. Urodziła mu dwoje dzieci, a następnie wyjechała z nim, rozpoczynając 10-letnią drogę przez mękę. Mieszkała w Kamerunie, żyjąc jak Afrykanka, wśród czarnych ludzi dyskryminowana i poniżana jak wszystkie kobiety w tym kraju. Na sobie samej sprawdziła, że świat nie jest zrównoważony, a różne kultury zderzają się mimo woli i nie są w stanie komunikować się ani zrozumieć. Dzięki odwadze i sile ducha udało jej się zmienić bieg życia. Obecnie mieszka w Szwajcarii, pracuje w laboratorium biologii molekularnej w Genewie.