Książka Marii Reimann jest próbą opisu zmagań z fizycznymi ograniczeniami i zrozumienia różnych znaczeń odmienności nie w pełni sprawnego ciała. Punktem wyjścia są dla autorki jej rozmowy z kobietami urodzonymi z zespołem Turnera, szczególną „kondycją genetyczną” wywołującą różne niejednoznaczne zmiany w budowie i funkcjonowaniu organizmu. Głosy rozmówczyń łączy zaś z własnym doświadczeniem życia z niepełnosprawnością. Skupienie, empatia i subtelne poczucie humoru towarzyszą głęboko humanistycznemu namysłowi nad cierpieniem i strategiami przekraczania ograniczeń. W efekcie otrzymujemy misternie skonstruowaną, złożoną z żywych, nasyconych uczuciami obrazów, poruszającą refleksję nad kondycją naszego człowieczeństwa.

Fascynująca nowa książka Waldemara Łysiaka, ukazująca przedchrześcijańskie (przedMieszkowe) dzieje Polski według najnowszych badań, które za sprawą „rewolucji dendrochronologicznej” obaliły całą dotychczasową wiedzę na ten temat i wywołały gwałtowne spory uczonych o pierwocinach państwa polskiego. Historie poszczególnych postaci opisane ze swadą i głęboką znajomością tematu, okraszone wieloma rycinami, sztychami, drzeworytami itp. Autor opisuje tu takie postacie jak Lech I Przybłęda, Wizymir Danogromca, Krakus Smokobójca, Lech II Bratobójca, Wanda Nienaruszona, Leszek I Przemyślny, Leszek II Wyścigowy, Leszek III Jurny, Popiel I Gnuśny, Popiel II Myszowaty, Piast Kruszewicki, Siemowit Waleczny, Leszek IV Konsolidator i w końcu Siemomysł Mieszkorodny.

Najważniejsza książka poświęcona tragedii Titanica, bez której nie byłoby słynnego filmu Jamesa Camerona, po raz pierwszy w polskim wydaniu. Walter Lord przenosi nas na pokład tonącego statku, opisując minuta po minucie poruszającą historię walki o przetrwanie ponad dwóch tysięcy pasażerów. Opowiada przebieg dramatycznej nocy z 14 na 15 kwietnia 1912 roku z perspektywy mostku kapitańskiego, salonów pierwszej klasy i kajut pasażerów tłoczących się na najniższych pokładach. Autor towarzyszy ofiarom katastrofy od chwili zderzenia statku z górą lodową aż do ich śmierci lub szczęśliwego ocalenia w szalupach ratunkowych, pokazuje akty heroicznej odwagi i tchórzostwa. Pełna emocji opowieść pozwala czytelnikowi poczuć się jednym z pasażerów legendarnego transatlantyku, który miał być niezatapialny.

"W salonie i w kuchni" Elżbiety Koweckiej przenosi nas w świat XIX-wiecznych polskich pałaców i dworów. Przybliża zapomniane zwyczaje i obrzędy, wyjaśnia i opisuje rzeczy, których znaczenie niekiedy dla wielu jest już niezrozumiałe. Przystępnym stylem, a jednocześnie z rzetelnością badawczą, autorka maluje obraz życia ziemiańskiego, świat zarówno codziennych, jak i odświętnych wydarzeń. W czasach, gdy powraca moda na odkrywanie świata naszych pradziadków odnajdywanie sensu nie zawsze zrozumiałych obrzędów, gdy odkrywamy na nowo smak dawnych potraw i napojów, książka Elżbiety Koweckiej jest interesującym i niezastąpionym kompendium wiedzy, przewodnikiem po zapomnianym, a jakże wspaniałym świecie naszych przodków.

Ile jest prawdy, a ile fikcji w powieści Nad Niemnem? Pewne jest, że Niemen nadal płynie. W zależności od pogody jego wody są błękitne lub ciemne, zmieniają się cały czas – tak jak opisała to Orzeszkowa. A co z dworem Benedykta Korczyńskiego? Wsią, w której mieszkali Bohatyrowicze? Polami, pomiędzy którymi spacerowała Justyna? Miejsca te nie tylko były autentyczne, ale również do dnia dzisiejszego istnieją. Mogiła Jana i Cecylii jest zadbana, otoczona płotkiem. Obok stoi ławeczka, na której można posiedzieć i w zadumie lub modlitwie wrócić myślami do tamtych czasów. Do tej mogiły przychodzili modlić się bohaterowie Nad Niemnem, tu niejednokrotnie spotkać można było również Elizę Orzeszkową. Idąc na grób Jana i Cecylii, ma się wrażenie, że czas się zatrzymał, że przyroda, o której pisze Orzeszkowa, nie zmieniła się. Grób położony jest nad samym Niemnem, schodkami schodzi się do rzeki, by na chwile cofnąć się myślami do XVI wieku. Ileż tu polskiej historii widziały te piękne ziemie? Z bohaterami powieści Nad Niemnem rozstajemy się, gdy wszystko zmierza do szczęśliwego końca. Jan i Justyna mają się pobrać. Benedykt odwiedza chatę Anzelma. W domyśle czytelnika pozostaje, jak mogły się potoczyć ich losy podczas obu wojen, po odzyskaniu niepodległości. Mamy to szczęście, że nie musimy opierać się na domysłach, jeśli chodzi o rodzinę Strzałkowskich i tego, co przyniosła im kolejna wojna i władza sowiecka. Po wkroczeniu wojsk sowieckich bolszewicy rozpoczęli polowanie na polskich „panów”. Tymi „panami”, okrutnymi krwiopijcami, miała być zubożała szlachta, do której należał między innymi Janek Bohatyrowicz.

Duch dżungli to zaproszenie do wzięcia udziału w fascynującej wyprawie Justyny Romanowskiej do wenezuelskiej dżungli. Jest to jednak podróż inna niż wszystkie. Autorka przemierza indiańskie wioski, podziwia piękno i moc dziewiczej przyrody, poznaje codzienne życie tubylców, jada to, czym obdarzy ją dżungla – lecz wkracza również w duchowy wymiar tej podróży. I tu zaczyna się gratka… Uczestniczy w ceremonii szamańskiej, która na zawsze zmieni jej życie, i sprawi, że dalsza część jej wyprawy będzie przebiegała zupełnie inaczej: spojrzy na siebie, dżunglę i świat nowymi oczami. W tę wielowymiarową, wielobarwną i pełną zaskakujących wydarzeń podróż zaprasza również ciebie.

Alberto Angela oprowadza czytelników po antycznym Rzymie, opowiadając o codziennym życiu jego mieszkańców. Zwiedzamy Wieczne Miasto w zwykły dzień w 115 roku, za panowania cesarza Trajana, w czasach największej potęgi Imperium Rzymskiego. Wędrówka trwa, godzina po godzinie, od wczesnego ranka do północy. Spacerujemy zatłoczonymi ulicami, zaglądamy do warsztatów rzemieślniczych, księgarń i łaźni, na Forum Romanum, do amfiteatru i na targ niewolników. Autor otwiera przed nami drzwi zarówno do rezydencji najbogatszych obywateli, jak i do wielopiętrowych bloków, w których żyli ludzie średniozamożni i ubodzy. Dowiadujemy się, jak mieszkali, w co się ubierali, co jedli, jak wyglądały ich codzienne zabiegi higieniczne, gdzie pracowali i jak spędzali wolny czas. Przyglądamy się relacjom społecznym, sprawowaniu kultów religijnych, rozrywkom.

Zbigniew Leśnicki odsłania przed Czytelnikami zapomniane oblicze Krakowa. W sobie tylko właściwym, dowcipnym i niepowtarzalnym stylu pokazuje miasto poprzez sztukę, barwne postacie i perypetie monarchów, opowiadając jak Tadeusz Żeleński-Boy, biegając ulicą Sienną, udawał wariata i co z tego wynikło, dlaczego zakopiański fryzjer groził Witkacemu, że poderżnie mu brzytwą gardło, o mistrzu sztuki krawieckiej, który ulokował kapitał w teatrze lalek, uważając to za pewny interes, kim był krakowski "kolekcjoner kości" i co łączyło go z Izabelą Czartoryską, jak dominikanin z Krakowa, wykorzystując mikstury ze sproszkowanych węży, jaszczurek i żab, zażegnał spór Leszka Czarnego z księżną Gryfiną, jak Kazimierz Jagiellończyk zemścił się na tych, którzy zakłócali spokój jego wiecznego odpoczynku, czym mieszczka Katarzyna Telniczanka zaskarbiła sobie sympatię Zygmunta Starego, o uczuciu na miarę Romea i Julii, które połączyło Zygmunta Augusta i Barbarę Radziwiłłównę.