Jest to proza autobiograficzna o charakterze refleksyjnym. Utwór ten jest "balladą" o ulubionym kocie autora, noszącym imię Auteczko. Autor mieszkał w małym domku w Kersku pod Pragą, gdzie w otoczeniu kotów zajmował się pisaniem. Gdy koty za bardzo się rozmnożyły, musiał zacząć je zabijać, co pogrążało go w poczuciu winy. Autor widzi siebie samego w ludziach niewinnie zabijanych na wojnie, a nawet w zabitej przez siebie kotce.

Książka szczęśliwych wspomnień; autor uważa, że bez poczucia humoru, bez spokojnego dystansu, wybaczającej ironii zdrowego śmiechu, nie da się ocalić poczucia szczęścia. Życie nas męczy, historia przeraża, ludzie martwią, my sami bywamy dla siebie trudni do wytrzymania. Ksiądz daje proste, chociaż trudne rady: „Spróbujmy z siebie żartować. To pomaga uzyskać wewnętrzną równowagę i z dystansu obserwować wszystko, co się dzieje i co mnie dotyczy..."

Wspomnienia królowej Noor, noszącej wcześniej nazwisko Lisa Halaby, żony zmarłego w 1999 roku króla Jordanii, Husseina i matki jego czterech synów. Noor opowiada o swoim dzieciństwie, studiach w Stanach Zjednoczonych, o spotkaniu z Husseinem i okolicznościach, w jakich doszło do zawarcia związku małżeńskiego - młodej nowoczesnej kobiety z władcą osobliwego kraju, w którym obowiązują feudalne prawa definiujące rolę kobiet. Pisze o dworskiej etykiecie, swoich obowiązkach, jako królowej, o przejściu na Islam oraz o wyrzeczeniach, do jakich była zmuszana, żyjąc pod nieustanną obserwacją otoczenia i obstrzałem mediów. Jako towarzyszka życia przywódcy cieszącego się uznaniem całego świata, uczestniczyła w wielu międzynarodowych wydarzeniach i spotkaniach. W swoich wspomnieniach zawarła portrety wielu sławnych polityków, m.in. królowej Elżbiety II, prezydentów USA, Jasira Arafata, a nawet Saddama Husaina.

Dalszy ciąg autobiograficznej książki ; Autor opisuje losy powojenne swojej rodziny i opisuje to, co się działo w Polsce w latach 1945-1952. Poznajemy dalsze losy rodziców: matki - aktorki i ojca - Igora Newerlyego, który, nim został znanym pisarzem, działał społecznie.

Wspomnienia polskiej arystokratki, mieszkającej we Francji, w czasach ostatniej wojny agentki polskiego podziemia. Piękna, inteligentna, odważna i zdeterminowana kobieta, podejmowała się szaleńczych zadań dla Polski. Rzadko spotykanym dowodem zainteresowania książką i konspiracyjną działalnością autorki było przyznanie jej przez prezydenta Francji tytułu Kawalera Orderu Zasługi w 1996 roku, a przez prezydenta Niemiec - Krzyża Zasługi ze Wstęgą Orderu Zasługi w 1997 roku. nastąpiło to po przeszło 40 latach od przyznania jej przez władze Polski na obczyźnie Srebrnego Krzyża Zasługi z Mieczami w 1953 roku.

Warszawa w latach 60-tych, a zwłaszcza jazowy klub "Hybrydy" i SPATiF, gdzie skupiało się ówczesne życie bohemy artystycznej. Ciekawe portrety animatorów ówczesnej kultury polskiej. Wiele anedgot.

Druga część oryginalnego pamiętnika Mieczysława Jałowieckiego (1876- 1963), polskiego szlachcica kresowego, wysokiego urzędnika w Ministerstwie Rolnictwa w Petersburgu, pierwszego przedstawiciela rządu polskiego w Wolnym Mieście Gdańsku w latach 1919-1921. (cz.I- Na skraju Imperium).

Hanna Bakuła jest absolwentką warszawskiej ASP, autorką 7 książek, malarką, scenografką, kostiumologiem. Przez 9 lat mieszkała w nowojorskim Manhattanie. Kieruje własną Fundacją, zajmującą się trzema domami dziecka i organizuje coroczne festiwale muzyki Franciszka Schuberta. Na pokładzie samolotu do Nowego Jorku 30- letnia Molly spotyka tajemniczą 50- latkę.Losy tych dwóch kobiet spirala czasu splata w przedziwny sposób. Starsza posiada wiedzę o życiu Molly w wymarzonym Nowym Jorku. Bo Molly to ona sama 20 lat wcześniej.Jest tytułową "idiotką", która nie zna życia. Ma 5 tysięcy dolarów gotówką ukrytych w staniku i głowę pełną marzeń. Tymczasem nic nie ułoży się tak, jak planuje Molly: supersolidny przyjaciel Lolo nie odbierze jej z lotniska, nowojorskie lokum okaże się slumsem w murzyńskiej dzielnicy, przyjaciółka oskubie ją z pieniędzy. No i pojawi się karateka o imponującej muskulaturze- wielka miłość, ale i wielka klęska.

Autorka opisuje los swojego syna, u którego stwierdzono guza mózgu.

Książka zawiera obszerne fragmenty rozmów z najsłynniejszym polskim podróżnikiem i dziennikarzem. Oryginalność książki polega na tym, że nie opowiada o podróżach Kapuścińskiego, ale o nim samym, o jego dzieciństwie na Kresach, młodzieńczych fascynacjach, niezwykłych początkach reporterskiego fachu. Wnikliwy czytelnik dostrzeże mechanizm powiązania zaobserwowanego z tym, co przelane na papier. Książkę czyta się znakomicie.