Historia życia ojca Eugeniusza jest opowieścią, która ma w sobie głębię i oddaje wiele cech osobowości autora. Ojciec Eugeniusz, zawsze twardo stąpający po ziemi, pokonujący najróżniejsze przeciwności losu, rozumiejący świat i ludzi oraz potrafiący zachować rozsądek nawet w trudnych chwilach, podąża w swoim powołaniu z mocną wiarą i ufnością. Podczas lektury czytelnicy, a z pewnością rodzina, przyjaciele i współbracia, będą mieli przed oczami ojca Eugeniusza, który zręcznie opowiada ujmujące historie ze swojego życia, czasem powodując wzruszenie, innym razem uśmiech. Obce jest autorowi skupienie na sobie. Wręcz przeciwnie, tekst jest pełen wdzięczności za całe życie takim, jakim ono jest i dobrej pamięci o napotkanych ludziach. Jesteśmy przekonani, że poczucie humoru ojca Eugeniusza, z którym spotykamy się na co dzień, ale także na kartach tych wspomnień, jest oznaką mądrości i autentycznej afirmacji świata.

Historia krakowskiego getta opowiedziana przez polskiego aptekarza.Tadeusz Pankiewicz z okien swojej apteki, znajdującej się w sercu krakowskiego getta, widział rozgrywającą się tragedię. Zagłada Żydów pochłonęła życie jego przyjaciół i sąsiadów. Spisując wiernie dzieje getta, udało mu się uratować ich przed zapomnieniem. Apteka „Pod Orłem” była jedyną, która funkcjonowała w utworzonym w 1941 roku getcie, a Pankiewicz był jedynym Polakiem z prawem stałego przebywania w nim. W tym miejscu nie tylko sprzedawano leki – szybko zaczęło ono pełnić rolę azylu i punktu kontaktowego dwu światów: zamkniętej w getcie społeczności żydowskiej i ludzi poza jego murami, cieszących się okupacyjną, ale jednak swobodą. Tu można było przeczytać ostatnie wiadomości z frontu, zapoznać się z treścią prasy podziemnej, a nawet znaleźć schronienie podczas nocnych aresztowań. Tu również zostawiano listy i paczki dla osób mieszkających po stronie aryjskiej, jak również odbierano od nich wiadomości i przesyłki. Książkę Tadeusza Pankiewicza, bezcenne i wzruszające świadectwo tamtych dni, opublikowano po raz pierwszy w 1947 roku. Nieliczni mieszkańcy getta, którzy zdołali przeżyć opisywany przez aptekarza okrutny czas wojny, zachowali do dziś we wdzięcznej pamięci aptekę „Pod Orłem” i jej właściciela.

W wywiadzie przeprowadzonym przez Irenę A. Stanisławską z doktorem Edwardem Krzemińskim psychiatra wyjaśnia, dlaczego przybywa zaburzeń psychicznych natury emocjonalnej, różnego rodzaju psychopatii i uzależnień, kiedy mamy do czynienia z problemami, a kiedy z zaburzeniami lub chorobami psychicznymi. Mówi o schizofrenii, chorobie dwubiegunowej, depresjach, nerwicach, psychogeriatrii i wychowywaniu dzieci. A także o typie osobowości najlepszym na partnera, o sposobie na jąkanie, funkcjonowaniu szpitala psychiatrycznego i teatrze Bim-Bom.

Lekko i zabawnie opisane wspomnienia Diany Abu-Jaber z amerykańsko-jordańskiego dzieciństwa przeplatają się ze słodko- gorzkimi opowieściami o szukaniu własnego miejsca i rozdarciu między dwoma światami. Amerykański sen o sukcesie ma obiecujący smak lodów waniliowych w czekoladowej skorupce, ale też mdły posmak koktajli mlecznych. Natomiast Jordania to kraj tajemnicy, prostego życia, nowych zapachów, wyrazistszych smaków i niekończących się przyjęć. Tu wszystko jest inne, być może bardziej prawdziwe, ale okazuje się, że powrót nie jest prosty, nawet dla tęskniącego za bliskimi i rodzimą ziemią ojca Diany. Po każdym pobycie w ojczyźnie z rozgoryczeniem wraca do Ameryki i… "gotuje, żeby pamiętać, ale im więcej gotuje, tym bardziej zapomina". Smaki tej "kuchni wspomnień" autorka przybliża w licznych przepisach towarzyszących kolejnym opowieściom. Język baklawy to zaproszenie, aby usiąść przy stole wraz z rodziną Diany, dzieląc z nimi ten niezwykły czas wspólnych posiłków.

Marzeniem Simonetty Agnello Hornby było zachowanie w pamięci przepisów babci Marii, skrzętnie notowanych w wyblakłym zeszyciku. Jednak im dłużej się nad tym zastanawiała, tym lepiej rozumiała, że musi też opisać ją samą, atmosferę tamtych dni, wspomnienia, które błyskawicznie przywołują smaki potraw z babcinej kuchni. I tak jej książka stała się pocztówką ze świata, którego już nie ma, kroniką zapomnianych sycylijskich wakacji. Wspomnieniem dziecka, które zauważa drobne sekreciki służących i potajemne wycieczki baronówien, opisuje ciężką pracę chłopów i własne niezwykłe zabawy, wydobywa z pamięci żywe obrazy krewnych, przyjaciół rodziny i służby, barwnym językiem odmalowuje ich charaktery i przygody, a nade wszystko niezwykłe smaki i zapachy dawno minionych dni…

Niniejsza książka to barwne wspomnienia, których autorami są dwaj członkowie rodu Potockich: Franciszek (1877-1949) i Konstanty (1910-1988), ojciec i syn, bogato ilustrowane fotografiami z rodzinnego archiwum i własnoręcznymi rysunkami ostatniego ordynata teplickiego. Wśród mocy szczegółów z życia mieszkańców kresowej posiadłości na początku XX w., domowych przedstawień teatralnych i cyrkowych, urządzania pałacu i ogrodu.

Jennifer Scott odkrywa sekrety życia francuskiej rodziny mieszkającej w ekskluzywnej szesnastej dzielnicy w Paryżu. Lekcji stylu udziela jej sama Madame Chic, a co najważniejsze – wcale nie są one takie trudne. Jennifer przyjechała do Paryża jako Kalifornijka, wróciła do Kalifornii jako Paryżanka. Dwadzieścia prostych rad i wskazówek wystarczyło, by nauczyć się żyć a la française. Teraz czas na Ciebie!

Wspaniały hołd oddany Jackowi Kleyffowi i kolegom z Salonu Niezależnych, humor i dowcip tańczący na krawędzi przepaści, igrający z cenzurą do granic wytrzymałości władz... Gwiazda, która pojawiła się nagle i równie szybko zgasła - dobrze, że wreszcie ktoś odważył się na napisanie książki o Salonie.

Chciuk z niezwykłą swadą i lekkością opisuje przedwojenny Drohobycz wraz z jego kolorytem. Książka ma formę osobistych wspomnień, pisanych po latach i z dalekiej, australijskiej perspektywy, ale opisywane wydarzenia stają przed czytelnikiem jak żywe. Chciuk opisuje zresztą nie tylko postacie, wydarzenia i miejsca. On pamięta nawet... zapachy przedwojennego Drohobycza. Dzięki dużej dozie humoru i dystansu do własnej osoby udaje się autorowi uniknąć pułapek ckliwości, często towarzyszącej wspomnieniom, zwłaszcza jeśli dotyczą one świata, który dawno przeminął, a także zbytniej martyrologii, nawet gdy mowa o wydarzeniach tragicznych.

Książka jest swoistego rodzaju dialogiem autora Jacka Rysia ze swoim ojcem Zbigniewem Rysiem Fantomem, słynnym kurierem Związku Walki Zbrojnej/Armii Krajowej. Fabułę w dużej mierze stanowią przeżycia, sytuacje, niebezpieczeństwa, zwroty akcji, jakie towarzyszyły osobom przemierzającym w czasie II wojny szlaki kurierskie, w tym przypadku na trasie Warszawa – Budapeszt. Tym samym stanowi to doskonałe źródło informacji o jednej z płaszczyzn działalności konspiracyjnych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.