Powieść osadzona jest w realiach Kanady połowy XX wieku, farmy na kanadyjskich pustkowiach oraz Ottawy. Opowiada o losach Normy Joyce dziewczynki dorastającej na prerii u boku pięknej starszej siostry i zamkniętego w sobie ojca. Pewnego dnia w życie rodziny wkrada się młody mężczyzna, którego los pozostanie na zawsze związany z losem Normy. Powieść przesycona jest zmysłowością i namiętnością.

Pozycja ta zaliczana jest do eseistyki. Prof. Maria Szyszkowska, wybitny myśliciel i filozof , znawczyni zagadnień filozofii prawa, historii filozofii i teorii kultury. Szczególną uwagę poświęca problematyce moralnej. Sama określa swój obszar zainteresowań mianem filozofii codzienności. Przesłanie tej książki autorka streszcza w następujących słowach: " Nie wstydźmy się marzeń. Człowiek czynu stara się kształtować swoje życie na miarę własnych tęsknot i pragnień, skrystalizowanych właśnie w marzeniach".

Książka ukazująca koleje losu polskich uciekinierów z Sybiru, którzy zostali zesłani za udział w powstaniach narodowych XIX wieku. Autorka pisze o ludziach znaczących w ruchu niepodległościowym, jak Piotr Wysocki czy Jarosław Dąbrowski, ale też o tych mniej znanych wcześniej z historii, choćby o Rufinie Piotrowskim czy Szymonie Tokarzewskim.W kręgu jej zainteresowań są nie tylko historie ucieczek samotnych i zbiorowych, ale także wzruszające losy ludzi walczących o powrót do kraju oraz szczegóły życia na wygnaniu: kary, warunki materialne, stosunki z miejscową ludnością, funkcjonowanie carskiej machiny śledczej i urzędniczej.

Jest dwudziesty dziewiąty rok naszej ery. Tajemnicza piękność, rzymski oficer, syn nubijskiego księcia i Hindus, właściciel gospody, przyłączają się do karawany greckiego kupca Demetriosa i wyruszają w podróż przez Półwysep Arabski w kierunku Morza Śródziemnego. Kim są podróżni? Dokąd naprawdę zmierzają? Wydaje się, że każdy z uczestników wyprawy ma własny plan i dąży do starannie ukrywanego celu. Drogi niektórych bohaterów skrzyżują się z losem Jehoshui, nauczającego w Galilei, a potem straconego w Jerozolimie. Zaskakująca zwrotami akcji powieść przygodowo-szpiegowska w kostiumie historycznym.

"Goldi" jest być może najbardziej intymną z dotychczasowych książek Ewy Kuryluk. Niby pamiętnik z dawnych lat pisany najczęściej w drugiej osobie, rozmowa ze zmarłym przed laty ojcem i starą matką. W tej rozmowie dotyka się ważnych spraw, czasem wcześniej nieuświadomionych, o których nie zdążyło się pomówić za ich życia. W "Goldim" wspomina się różne zabawne głupstwa z dzieciństwa, przecież nietypowe dla Polski lat 50. i 60.

Los pozwolił Halinie Micińskiej-Kenarowej (1915-98) znaleźć się w ważnych środowiskach i miejscach polskiej kultury. Z książki "Długi wdzięczności" wyłania się fascynujący portret zbiorowy. To obraz spójny, mimo że składa się z osobnych szkiców i wspomnień z lat 1944-96, w dodatku poświęconych tak wielkim i różnym indywidualnościom, jak Bolesław Miciński, Witkacy, Jerzy Stempowski, Antoni Kenar, Antoni Rząsa, Tadeusz Brzozowski, Jarosław Iwaszkiewicz czy Józef Wittlin.

Fascynująca opowieść o losach uczestniczki Powstania Warszawskiego, która przez pięćdziesiąt cztery lata przechowywała krzyż Virtuti Militari Henryka Dobrzańskiego, Hubala.Major przekazał krzyż swojej kurierce, by naprawiła go w Warszawie. Następnego dnia zginął. Kurierka zdążyła dotrzeć z nim do Kai (której brat Modest i przyszły mąż Marek Szymański, ps. Sęp, byli Hubalczykami), nim sama zginęła. W czasie okupacji Kaja nosiła krzyż jak amulet, w Powstaniu przechodziła z nim kanałami walczącej Warszawy. Po upadku Powstania znalazła się w Białymstoku, gdzie kilka godzin później została aresztowana i zesłana do obozu NKWD Nr 41 w Ostaszkowie. Krzyż Hubala ukryła w obcasie buta. Do Polski wróciła w 1946 roku z malarią i tyfusem, ważąc 38 kg. Została cenionym architektem i brała udział w odbudowie Warszawy.

Na podstawie książki Andrzeja Mularczyka powstał film Andrzeja Wajdy.Prawdziwym tematem filmu o Katyniu jest tajemnica i kłamstwa, które tę zbrodnię czyniły przez lata tematem tabu. Widzę ten film o Katyniu, jako opowieść o Rodzinie rozłączonej na zawsze, o wielkich złudzeniach i brutalnej prawdzie katyńskiej zbrodni. Słowem, film o indywidualnym cierpieniu, które wywołuje obrazy mające znacznie większą uczuciową pojemność niż historyczne fakty.

Jest to książka zainspirowana historią rodzinną; autorka pisze o swoim stryju, rzeźbiarzu Korczaku Ziółkowskim, który w skałach Czarnych Wzgórz w Dakocie Południowej wykuwał pomnik wodza Indian Crazy Horsea. Jest to punkt wyjścia tego zbioru reportażowych opowieści poświęconych współczesnemu życiu i sytuacji amerykańskich Indian. Książka napisana prostym, klarownym językiem, pokazuje zawiłe i trudne problemy, z którymi Stany Zjednoczone zmagają się od lat. Autorka opisuje szkoły indiańskie, losy kobiet, które nazwała „indiańskimi księżniczkami”, pisze o indiańskich szyfrantach, smutku rezerwatów, fortunach kasyn gry wspierających dużo ambitnych przedsięwzięć. Wiele obrazów wywołuje pytanie: czy w obecnej sytuacji można pomóc Indianom?

Książka Agnieszki Herman jest powieścią kryminalną i dziennikiem z podróży w jednym. Jest tu wszystko: tajemnice, nieznane szczątki, poszukiwacze skamieniałości, podróżnicy, afrykańskie sawanny i pustynie, dociekliwi badacze pochyleni nad skrzyniami pełnymi eksponatów. Wszystko doprawione naukowymi ambicjami i nietuzinkowymi osobowościami. A w tle całej tej intelektualnej rozrywki przewija się refleksja, że sens tej historii - naszej historii jest ważny. A przecież samo rozwikływanie zagadki jest zawsze dużo bardziej fascynujące niż jej rozwiązanie.