Badania imponującej spuścizny literackiej Marii Dąbrowskiej trwają od półwiecza i wciąż przynoszą nowe, zaskakujące odkrycia. Profesor Ewa Głębicka uczestniczy w nich aktywnie od wielu lat. Książką „Dąbrowska (nie)znana” powstała na marginesie jej dotychczasowych prac edytorskich. Autorka z pasją i dociekliwością detektywa ujawnia wątki autobiograficzne w twórczości autorki Nocy i dni. Skupia się na mało znanych wątkach jej życia, przekonaniach m.in. politycznych, sądach o trudnych tematach współczesnej historii (takich jak Katyń czy antysemityzm), sympatiach (i antypatiach) literackich czy niespodziewanych emocjach ujawniających się w stosunku do bliskich jej ludzi. Lektura książki będzie przyjemnością dla miłośników biografii literackich i obowiązkiem dla badaczy literatury, historii i kultury XX wieku.

Okrzyknięto ją lwicą lewicy. Z mężnym sercem w kształtnej piersi, jak mawiał o niej Leszek Miller. Jej znakiem firmowym stał się gest zabrania torebki – po raz pierwszy zrobiła to, żegnając się z widzami "Wiadomości" w 1991 roku. W polityce miała spektakularne wzloty i niemniej widowiskowe upadki. Jaka naprawdę jest Aleksandra Jakubowska? Po raz pierwszy zdecydowała się opowiedzieć o sobie całą prawdę i jest to opowieść bez retuszu. O dzieciństwie i młodości w szemranej dzielnicy Pruszkowa – Żbikowie, o małżeńskim mezaliansie, trudnym macierzyństwie, o pracy w mediach w czasach polskiej transformacji, wreszcie o polityce. A jeśli polityka, to i afery, a wśród nich ta najgłośniejsza – afera Rywina i faktyczny w niej udział Aleksandry Jakubowskiej. Z tych opowieści wyłania się obraz kobiety niezwykle silnej, przebojowej, lojalnej nawet wbrew sobie. Ale jest to także obraz Polski i polskiej polityki, pełnej zakrętów, niespodziewanych zwrotów akcji, okraszony mnóstwem anegdotycznych historii dotyczących osób, które swego czasu nadawały ton politycznej scenie. Komu się naraziła? Kto ją zdradził? A wreszcie też – kto się boi Aleksandry Jakubowskiej? O tym w najgłośniejszym tego roku wywiadzie rzece, jaki z Aleksandrą Jakubowską przeprowadziła Anita Czupryn.

Każdego dnia docierają do nas doniesienia o złu, które spotyka najczęściej niewinnych. Na szczęście są nadal ludzie, którzy wierzą, że na świecie pozostało jeszcze bardzo wiele dobra. Dobra, którym warto i trzeba się dzielić. "Dobro jako choroba zakaźna" to kontynuacja dziennika Siostry Małgorzaty Chmielewskiej, który zapoczątkowała swoim "Cerowaniem świata". Po raz kolejny opisuje trudy codzienności związane z prowadzeniem domu (przez wielkie D) dla swoich podopiecznych. Często ubogich, bezdomnych lub chorych. Każdy z nich jest jednak dla Siostry Chmielewskiej być może "niepełno-sprawnym", ale z pewnością "pełno-ludzkim" i wymaga miłości. "Dobro jako choroba zakaźna" to historie o tym, jak przychodzi zderzać się z rzeczywistością czy absurdalnymi przepisami i bezdusznymi urzędnikami - początkowo niechętnymi do wyciągnięcia pomocnej ręki. To jednak również opowieść okraszona dobrym humorem i lekkością pióra, którą dobrze się czyta i jeszcze lepiej pamięta. Małgorzata Chmielewska to siostra zakonna i przełożona we Wspólnocie "Chleb Życia". Urodziła się w 1951 roku w Poznaniu, ukończyła studia biologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała jako katechetka z dziećmi niewidomymi, organizowała również pomoc dla więźniarek. Dziś prowadzi domy dla bezdomnych, chorych i samotnych oraz osób z marginesu społecznego.

Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki (2015), Książka Roku Lubimyczytać.pl (2015). „Początkowo kandydatką ojca na bacza pusz była Mehrangis, ale ponieważ jest starsza i prędzej musiałaby stać się kobietą, postanowiono inaczej. Mehran mogła być synem dłużej” – tak zaczyna się opowieść o „chłopczycy z Kabulu”, córce afgańskiej parlamentarzystki. Zaskakująca przemiana córki w syna nie jest odosobnionym zjawiskiem. Dziewczynki czasowo udające chłopców to ukrywane, ale społecznie akceptowane zjawisko w kraju, gdzie brak męskich potomków stanowi hańbę dla rodziców i jest wyraźnym sygnałem niewystarczającego zaangażowania kobiety. Rodziny obdarzone wyłącznie córkami pod silną presją społeczną decydują się na uznanie jednej z nich za syna z nadzieją na magiczną moc przebrania. Dziewczynka odgrywająca rolę syna, ubierana i wychowywana jak chłopiec, może w pełni cieszyć się dzieciństwem i wolnością. Tym większym dramatem staje się chwila osiągnięcia dojrzałości płciowej, która dla bacza pusz oznacza powrót do roli kobiety, zamążpójście i oddanie wszystkich przysługujących chłopcom przywilejów. Jenny Nordberg przedstawia współczesne oblicze starej afgańskiej tradycji, a jednak jej opowieść o tym, jak przybranie męskiej tożsamości daje kobiecie wolność, jest uniwersalnym tematem, zrozumiałym na całym świecie.

Jeden z największych skandali obyczajowych przełomu XIX i XX wieku w Polsce. Jadwiga Kasprowiczowa porzuca dom, męża i dwoje małych dzieci, po czym wiąże się ze Stanisławem Przybyszewskim. O ile osoby Jana Kasprowicza i Stanisława Przybyszewskiego opisane są w licznych publikacjach zawierających bardzo szczegółowe dane biograficzne, to postać Jadwigi – żony obydwu – pozostaje w cieniu i jest raczej rzadko wspominana pomimo wielkiego wpływu, jaki wywarła na życie tych dwóch wybitnych twórców. Luka ta została uzupełniona, jednocześnie bogato zilustrowana zdjęciami miejsc i ludzi związanych z bohaterką.

Fascynująca opowieść o sławie, szczęściu i pięknie – uosabianych w PRL-u przez dwanaście niezwykłych kobiet. Bohaterki tej książki, damy sceny i ekranu, były ikonami swojego czasu. Niektóre są wielbione do dziś, inne niemal zostały zapomniane – jednak historie ich wszystkich bezdyskusyjnie warte są przypomnienia. Która z nich była największą seksbombą? Która najprawdziwszą władczynią serc widzów? Która przełamywała obowiązujące kanony urody, a która najbardziej gorszyła obywateli Polski Ludowej? Której wreszcie sława przyniosła największe łzy? Kalina Jędrusik, Beata Tyszkiewicz, Barbara Brylska, Nina Andrycz, Pola Raksa, Anna Dymna, Elżbieta Czyżewska, Małgorzata Braunek, Teresa Tuszyńska, Barbara Kwiatkowska-Lass, Ewa Krzyżewska i Grażyna Szapołowska – to bohaterki tej historii. Kobiety o pięknych ciałach i często mało znanych życiorysach, na które ta książka rzuca odrobinę światła.

Publikacja Jerzego Mireckiego jest owocem długoletniego trudu, jaki włożył w zebranie, opracowanie i udostępnienie czytelnikom relacji dzieci, które uczestniczyły w Powstaniu Warszawskim bądź tylko patrzyły oczami dziecka na obraz tragedii walczącej, płonącej i burzonej Warszawy. Zbiór relacji zawiera nie tylko wspomnienia ówczesnych dzieci Warszawy, ale też relacje o dzieciach - tak jak je zapamiętali dorośli żołnierze Powstania. Publikacja zawiera kilkadziesiąt relacji, złożonych autorowi przez osoby, które przeżyły Powstanie, rozsiane dziś po całym świecie. Intencją autora było ocalenie tych wspomnień od zagłady i udostępnienie ich innym "powstańczym dzieciom", jak również dzieciom tych dzieci, ich synom, córkom i wnukom.

Jak i dlaczego drobnoustroje w ciele człowieka wpływają na zdrowie i szczęście. W człowieku jest tylko 10% człowieka. Na każdą z komórek ludzkiego ciała przypada dziewięć uzurpatorskich obcych komórek, nie składamy się więc tylko z mięśni i kości, ale także z bakterii i grzybów. Jesteśmy chodzącymi koloniami drobnoustrojów! Do niedawna uważano, że te mikroby prawie nie mają znaczenia, ale odkrycia naukowe dowodzą, że one tak naprawdę zarządzają naszymi organizmami, a bycie zdrowym człowiekiem jest bez nich niemożliwe. W swej odkrywczej, przełomowej książce brytyjska biolog Alanna Collen omawia najnowsze badania naukowe, ukazując, jak drobnoustroje zasiedlające ciało człowieka wpływają na wagę, układ odpornościowy, zdrowie psychiczne, a nawet życiowe wybory! Twierdzi, że wiele współczesnych chorób, i to nie tylko schorzeń jelit, ma źródła w tym, że nie potrafimy pielęgnować najbardziej podstawowej i trwałej relacji, tej, która łączy nas z osobistą kolonią mikrobów. Dobra wiadomość jest taka, że w przeciwieństwie do komórek ludzkich, możemy modyfikować żyjące w nas mikroby.

Książka, która w pełni ukazuje fenomen pierwszych dam Ameryki. Hilary Clinton już podczas urzędowania Billa Clintona postanowiła ubiegać się o fotel w senacie.. Jej plany pokrzyżował seksualny skandal męża Michelle Obama nie może się doczekać, kiedy zostanie byłą pierwszą damą. Jackie Kennedy pomimo groźby atomowego ataku nie zgodziła się na opuszczenie Waszyngtonu i wyjazd w bezpieczne miejsce. Chciała być przy mężu do samego końca. Pierwsze damy Ameryki wykonują najtrudniejszy i najbardziej niedoceniany zawód świata, choć ich obowiązki nigdy nie zostały do końca określone. Kobieta na tym stanowisku musi być doskonałą liderką, świetnym politykiem, a także kochającą matką i żoną przywódcy. Choć – za wyjątkiem Hillary – nigdy nie chciały być politykami, musiały przetrwać w świecie drapieżnej walki o władzę. Bestsellerowa autorka ukazuje losy niezwykłych kobiet w sposób, o jakim nikt dotychczas nie słyszał.

W styczniu 2011 roku w Syrii rozpoczęły się protesty przeciwko rządom Baszszara al-Asada. Początkowo pokojowe demonstracje szybko przerodziły się w bratobójczą wojnę domową. Chaos ogarniętego konfliktem wewnętrznym kraju wykorzystało ISIS, co w 2014 roku doprowadziło do powstania iracko-syryjskiego kalifatu – Państwa Islamskiego.Janine di Giovanni, ceniona dziennikarka wojenna od kilkudziesięciu lat podróżująca po regionach ogarniętych konfliktem, spotkała się z ludźmi, których syryjskie działania wojenne dotknęły najbardziej, kreśląc przy tym mapę narastającego konfliktu wewnątrz państwa. Autorka oddaje głos tym, których horror wojny dotyka najbardziej – zwykłym obywatelom, bo ich przywiązanie do ojczyzny jest silniejsze niż chęć ucieczki przed śmiercią, zniszczeniem i kompletnym rozpadem otaczającej rzeczywistości. Tamtego ranka, kiedy po nas przyszli to świadectwo jednego z najbrutalniejszych okresów w historii tej części świata, a także niezwykły portret siły ludzkiej wytrzymałości w obliczu poniżenia, zastraszenia i terroru wojny.