Hipnotyzujący portret destrukcyjnego idealisty. Ilekroć zdarzało mi się fantazjować o tym, że z sobą kończę, wyobrażałem sobie uroczysty, rytualny wręcz czyn – w tym list pożegnalny, garnitur i ważne dla mnie miejsce. Dlatego ostatnią moją myślą, która przyszła, gdy w nagłym ataku paniki próbowałem ostro skręcić, było to, że mogłem trochę bardziej się postarać. Historia Terjego musiała skończyć się samobójstwem. Przez całe życie tłumił swoje uczucia, był ironiczny i szorstki, a naturę rozumiał lepiej niż innych ludzi. Carl F. Tiller stopniowo cofa się do coraz wcześniejszych wydarzeń i wnika w psychikę swojego bohatera, by stworzyć fascynujący obraz jego dramatu egzystencjalnego i walki z wewnętrznymi demonami. Początki to przenikliwa diagnoza dysfunkcyjnej rodziny i kryzysu więzi międzyludzkich nominowana do Nagrody Rady Nordyckiej i Nagrody Norweskich Krytyków Literackich. Fascynująca kompozycja, czarny humor, poruszające sceny, psychologiczna głębia i poetycki sznyt.

Ci, którzy mówią, że słońce przynosi szczęście, nigdy nie tańczyli w deszczu. Oczywiście zaczęło padać, a Kate, która dawno temu wyjechała z deszczowej irlandzkiej wsi, nie wpadła na to, by zabrać parasol. Znowu pomyślała, że całe jej życie to jedna wielka kpina… Kolejny związek się posypał, a nastoletnia córka raz jeszcze dostała dowód, że jej matka to jedyna osoba na świecie, która nie otrzymała instrukcji, jak dorosnąć. Najbardziej boli poczucie, że w oczach tych, których kocha, Kate wszystko robi źle. Przecież to nie jej wina, że nigdy nie spotkała tak wielkiej, szalonej miłości jak jej rodzice… Choć nad kobietą ciągle zbierają się ciemne chmury, w deszczowej Irlandii czeka ktoś, kto urodził się z parasolem w ręce. Tylko jak rozpoznać, że to właściwa osoba?

„Widziałem otchłań” – refleksyjna opowieść najsłynniejszego włoskiego alpinisty, Simone Moro. Rok dwa tysiące dwudziesty. Próba zimowego wejścia łączonego na Gaszerbrum I i Gaszerbrum II, która dramatycznie kończy się niepowodzeniem. Na wysokości zaledwie 5500 metrów Moro wpada do głębokiej szczeliny lodowca. Życie ratuje mu towarzyszka wyprawy Tamara Lunger, która przy tym poważnie uszkadza sobie dłoń. Simone wraca do Włoch. Wybucha pandemia Covid-19. W ostatniej chwili przed lockdownem Moro wyjeżdża do syna, z którym spędzi kolejne miesiące, opowiadając o wspinaniu, sukcesach, porażkach i trudnych życiowych wyborach. „Widziałem otchłań” to także piękna, ale i smutna opowieść o alpinistycznych przyjaźniach z tragicznie zmarłym Anatolijem Bukriejewem (w 1997 pod Annapurną porwała ich lawina, przeżył tylko Moro), a także z Denisem Urubką, która nie przetrwała próby czasu. Jeden z rozdziałów Moro poświęca polskiemu alpinizmowi, wobec którego nie kryje fascynacji. „W tej książce próbuję wyjaśnić synowi, że z upadków się powstaje. Moja nieudana wyprawa jest okazją, by pokazać, że tę otchłań, która rozwarła mi się pod nogami, każdy może napotkać pod postacią zdrady, porażki czy choroby”.

Rezygnacja z cukru jeszcze nigdy nie była tak łatwa! Bez cukru da się żyć, a ten poradnik pokaże ci, jak zachować urozmaiconą i smaczną dietę, unikając zachcianek oraz niebezpieczeństw sięgania po słodkości. Zawarte tutaj wskazówki dietetyczne, pomysły na zmianę stylu życia i przepisy na pyszne bezcukrowe potrawy nauczą cię podejmowania lepszych wyborów żywieniowych i pomogą na dobre pożegnać cukier.

Ferenc Mate mieszka w Toskanii już ponad dwadzieścia lat. Opowiadając o swoich doświadczeniach, przytaczając anegdoty i ciekawe historie, przybliża nam idyllę toskańskiego życia - bliskość natury, silne więzi rodzinne, aktywne spędzanie czasu, zdrową i smaczną kuchnię, bogatą tradycję, proste wartości. Máté przeciwstawia toskańską mądrość konsumpcyjnemu modelowi życia, z bezosobową kulturą wielkomiejską i spadkiem poczucia bezpieczeństwa. Dla kontrastu opisuje wielowiekowe toskańskie tradycje, nakazujące cieszyć się skromnym życiem i darzyć miłością proste rzeczy. Podpowiada nam też, w jaki sposób możemy wieść "dobre życie" w swoich małych ojczyznach.

Jako dziecko Maciej był dumny z rodowego herbu i przodka, który zwyciężył pod Grunwaldem. Kiedy miał siedemnaście lat, usłyszał od matki: „Wyjeżdżamy. Jestem Żydówką”. Był grudzień 1968 roku, a on poznał właśnie pierwszą z wielu tajemnic swojej rodziny. Dom z dwiema wieżami to fascynująca próba rekonstrukcji rodzinnej historii, która dotąd pełna była przemilczeń. To rzecz o rodzicach – ojcu, reformatorze polskiej psychiatrii, piłsudczyku, jeńcu oflagu, matce – oddanej pracy lekarce pochodzącej z zasymilowanej rodziny żydowskiej. O dziadkach, o pewnym upadłym dworku, kolei transsyberyjskiej i uliczkach przedwojennych Krzeszowic i Tarnowa. A także o getcie ławkowym i o tym, że niedługo przed drugą wojną światową polscy studenci medycyny nie dopuszczali do pracy w prosektorium żydowskich kolegów, bo polskie zwłoki miały być tylko dla Polaków. W opowieści Macieja Zaremby Bielawskiego historia, nawet ta znana, nie jest wcale oczywista i odsłania gorzkie paradoksy. Autor opisuje splot żydowskich i szlacheckich losów, przygląda się różnym obliczom etosu rycerskiego, zastanawia się nad źródłami polskiej ideologii narodowej i antysemityzmu. Jego wielostronna – szlachecka i żydowska, polska i szwedzka – perspektywa sprawia, że jest to refleksja świeża, wnikliwa, a zarazem pełna zaangażowania. Niewiele jest książek, które w tak poruszający sposób obejmują cały ogrom ludzkiego doświadczenia – od pierwszych erotycznych inicjacji, poprzez młodzieńcze transgresje, decydujące życiowe decyzje, po mierzenie się z rodzinnymi traumami, lękiem i wypartą historią. W brawurowo napisanym Domu z dwiema wieżami mieści się wszystko: powaga i groza, humor i autoironia, powściągliwość i liryzm. I ocalająca moc literatury.

W pełnym intryg, niebezpieczeństw oraz zagrożonym wojną kraju Valerius II z Sarancjum i jego cesarzowa zmagają się z pogańskimi Bassanidami ze wschodu, barbarzyńskimi plemionami z zachodu i północy oraz spiskami na własnym, lśniącym od klejnotów dworze. Ambitny cesarz pragnie rozszerzyć swe imperium, odzyskując utracone ziemie na zachodzie; zamierza też wybudować najwspanialsze sanktuarium, jakie znał świat - pomnik swych rządów i chwały jedynego boga - chociaż jego żołnierze woleliby raczej otrzymać żołd. Tymczasem w mrocznych lasach ledwie opanowanych przygranicznych prowincji, patrolowanych przez tych samych krnąbrnych żołnierzy, wciąż odprawia się okrutne pogańskie rytuały. Kajusz Kryspus, znany jako Kryspin, mistrz układania mozaik z zachodu, odbywa długą, niebezpieczną podróż przez omiatane wiatrem pustkowia do potężnych murów Sarancjum, miasta nad miastami. On sam już nie wie, gdzie czyha większe niebezpieczeństwo. Pod przybranym imieniem, jako że wyruszył w drogę zamiast wzywanego przez cesarza starszego partnera, przenosi tajną wiadomość. Mniejsze przewinienia były karane śmiercią.A pewnego ponurego poranka Kryspin staje oko w oko z pogańskimi rytuałami…

Truchlin to tajemnicza dzielnica Pragi, gdzie czas zatrzymał się sto lat temu. Nikt nie wie, dlaczego nie działa tam elektryczność: nie świecą lampy, nie jeżdżą tramwaje, nie gra radio, a telefon nie łapie zasięgu. Pewnego dnia złowieszcza ciemność Truchlina zaczyna rozlewać się na dalsze ulice i osiedla, wkrótce może objąć całą stolicę Czech. Jirka, zupełnie przypadkiem, zostaje wplątany w rozgrywkę, od której zależy los miasta. Wraz z przyjaciółką, En, musi odkryć największą tajemnicę Truchlina i zapobiec zbliżającej się katastrofie. To nie lada wyzwanie, bo mroczna dzielnica nie lubi zdradzać swoich sekretów obcym, a do tego śladem dzieci podąża gang bezwzględnego biznesmena Klementa Hroudy. Co skrywa niegościnna dzielnica? Kim był Dalibor Nápravník? Do czego służą żarówki wypełnione zielonym płynem? Dlaczego dziadek Jirki nie mówi wszystkiego? I czy cała Praga pogrąży się w ciemności? Szczypta grozy, detektywistyczne zacięcie autora i podkreślające pełną napięcia atmosferę czarno-białe ilustracje to tylko niektóre z zalet powieści, która szybko uzyskała w Czechach status bestsellera. Książka otrzymała nominacje do najważniejszych nagród literackich (Magnesia Litera, Zlatá Stuha) i znalazła się na liście Białych Kruków Internationale Jugendbibliothek.

Truchlin – tajemnicza dzielnica Pragi, gdzie czas zatrzymał się w dziewiętnastym wieku: nie działają elektryczność ani inne współczesne wynalazki. Jest mroźna zima, dzielnicę pokrywa śnieg. Od pierwszych przygód Jirki i En upłynęło kilka miesięcy. Na pogrzebie dziadka Jirka zauważa nieznajomego mężczyznę, który z ukrycia obserwuje ich rodzinę. Niedługo potem chłopak zostaje porwany i ląduje na Czerepach, w miejscu o wiele bardziej posępnym niż reszta Truchlina. Jirka nie wierzy własnym oczom: czy to możliwe, że w dwudziestym pierwszym wieku, kilkaset metrów od centrum europejskiej stolicy, ludzie chodzą w ubraniach z innej epoki i wyznają surowe, średniowieczne zasady? Czym jest poszukiwany przez porywaczy Jirki czarny merkuryt? Kto lub co straszy nocami na ulicach Pragi? I dlaczego Jirce wciąż wydaje się, że En ma jakiś sekret? Akcja pędzi, a napięcie rośnie z każdą stroną książki.

Truchlin to mroczna dzielnica Pragi, gdzie czas zatrzymał się sto lat temu: nie działa tu elektryczność ani inne współczesne wynalazki. Jest lato, minęło kilka miesięcy od ostatnich przygód Jirki i En. Tajemnica Truchlina została ujawniona, co zupełnie zmieniło życie jego mieszkańców. Świat Jirki też wywrócił się do góry nogami. Rodzice mu nie ufają, chodzi do innej szkoły, ale to jeszcze nie koniec zmian. Jirka wolałby już nigdy więcej nie wracać na Truchlin, tymczasem pewnego deszczowego wieczora odwiedza go dawno niewidziany przyjaciel z wieścią, że En zniknęła. Co planuje En? Ostatnim hasłem wyszukiwanym przez nią w internecie była „Biała Komnata”. Gdzie jej szukać i co się w niej kryje?Czy przyjaźń ma sens, jeśli przyjaciele nie mówią sobie wszystkiego? I najważniejsze: czy istnieje sposób, by ocalić Truchlin? Niewiadome się mnożą, a historia ani na chwilę nie traci tempa. Truchlin. Biała Komnata – trzecia, finałowa część bestsellerowej czeskiej serii dla młodzieży autorstwa Vojtecha Matochy – to dynamiczna, pełna emocji i przygód opowieść z pobudzającymi wyobraźnię czarno-białymi ilustracjami Karla Osohy. Na podstawie Truchlina powstaje pełnometrażowy film fabularny, seria doczekała się też komiksowej kontynuacji.